Sense

1. driven or hunted by a god
2. sent or caused by a god, destiny
3. built for the gods

Examples

• ἔκλειπε βωμὸν καὶ θεηλάτους ἕδρας. (Euripides, Ion, episode, iambics 1:29)
• ἰδοὺ περίπτυγμ ἀντίπηγος εὐκύκλου ὡς οὐ γεγήρακ ἔκ τινος θεηλάτου, εὐρώς τ ἄπεστι πλεγμάτων: (Euripides, Ion, episode, iambics 4:2)
• Οὐκ ἔστιν οὐδὲν δεινὸν ὧδ εἰπεῖν ἔπος οὐδὲ πάθος οὐδὲ ξυμφορὰ θεήλατος, ἧς οὐκ ἂν ἄραιτ ἄχθος ἀνθρώπου φύσις. (Euripides, episode 1:1)
• ὁ δ ἅπαξ ἐνειληθεὶς μένει χρεώστης διὰ παντός, ἄλλον ἐξ ἄλλου μεταλαμβάνων ἀναβάτην, ὥσπερ ἵππος ἐγχαλινωθείς ἀποφυγὴ δ οὐκ ἔστιν ἐπὶ τὰς νομὰς ἐκείνας καὶ τοὺς λειμῶνας, ἀλλὰ πλάζονται καθάπερ οἱ θεήλατοι καὶ οὐρανοπετεῖς ἐκεῖνοι τοῦ Ἐμπεδοκλέους δαίμονες : (Plutarch, De vitando aere alieno, chapter, section 7 10:1)
• "μὴ θεοὺς οἷς ἀπηλλάχθαι τῶν περὶ γῆν προσῆκόν ἐστιν, ἀλλὰ δαίμονας ὑπηρέτας θεῶν, οὐ δοκεῖ μοι κακῶς ἀξιοῦσθαι τὸ δὲ τοῖς δαίμοσι τούτοις μονονουχὶ δράγδην λαμβάνοντας ἐκ τῶν ἐπῶν τῶν Ἐμπεδοκλέους ἁμαρτίας καὶ ἄτας καὶ πλάνας θεηλάτους ἐπιφέρειν, τελευτῶντας δὲ καὶ θανάτους ὥσπερ ἀνθρώπων ὑποτίθεσθαι, θρασύτερον ἡγοῦμαι καὶ βαρβαρικώτερον. (Plutarch, De defectu oraculorum, section 16 1:1)
• ἐπέσχε δ αὐτοῦ τὰ βουλεύματα ὄντα τυραννικὰ ἑτέρα συμπεσοῦσα θεήλατος συμφορά. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 42 1:1)
• ἐπεὶ δὲ δαιμονίη τις γίνεται ὁρμή, καὶ Ἕλληνας, ὡς οἶκε, καταλαμβάνει τις φθορὴ θεήλατος, ἐγὼ μὲν καὶ αὐτὸς τρέπομαι καὶ τὴν γνώμην μετατίθεμαι, σὺ δὲ σήμηνον μὲν Πέρσῃσι τὰ ἐκ τοῦ θεοῦ πεμπόμενα, χρᾶσθαι δὲ κέλευε τοῖσι ἐκ σέο πρώτοισι προειρημένοισι ἐς τὴν παρασκευήν, ποίεε δὲ οὕτω ὅκως τοῦ θεοῦ παραδιδόντος τῶν σῶν ἐνδεήσει μηδέν. (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 18 4:2)

Similar forms

• θεήλατον (6)
• θεήλατος (3)
• θεηλάτου (3)
• θεηλάτους (2)
• θεήλατοι? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.