뜻

2. 간청하다, 애원하다, 탄원하다, 청하다
3. 묻다, 청하다, 물어보다

1. to approach as a suppliant
2. to supplicate, beseech, to beg of
3. to ask, as a suppliant

예문

• ἐπεὶ δὲ καὶ λόγουσ ἐτόλμησέ μοι προσενεγκεῖν, ἐγὼ μὲν ἀφεῖσα αὐτὸν ἔτι δακρύοντα καὶ προκυλινδούμενον, ἐπιφραξαμένη τὰ ὦτα, ὡσ μηδὲ ἀκούσαιμι αὐτοῦ ὑβριστικὰ ἱκετεύοντοσ, ἀπῆλθον σοὶ φράσουσα· (Lucian, Dialogi deorum, 3:6)

  (루키아노스, Dialogi deorum, 3:6)

• ἱκετεύοντοσ δὲ τοῦ Μαρίου καὶ δακρύοντοσ, οἱ κύριοι τῆσ ὁλκάδοσ ὡσ ἐν ὀλίγῳ πολλὰσ ἐπ’ ἀμφότερα τῆσ γνώμησ τροπὰσ λαβόντεσ ὅμωσ ἀπεκρίναντο τοῖσ ἱππεῦσι μὴ προέσθαι τὸν Μάριον. (Plutarch, Caius Marius, chapter 37 2:2)

  (플루타르코스, Caius Marius, chapter 37 2:2)

• μετὰ ταῦτα δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον ἡμεῖσ ἑτέροισ ἀπεδόμεθα, ἐφ’ οἷσπερ αὐτοὶ ἐπριάμεθα, οὐ μόνον κελεύοντοσ ἔτι τούτου, ἀλλὰ καὶ ἱκετεύοντοσ· (Demosthenes, Speeches 31-40, 50:1)

  (데모스테네스, Speeches 31-40, 50:1)

• λέγοντοσ δέ, ὦ ἄνδρεσ, Χαρμίδου ταῦτα, ἀντιβολούντων δὲ τῶν ἄλλων καὶ ἱκετεύοντοσ ἑνὸσ ἑκάστου, ἐνεθυμήθην πρὸσ ἐμαυτόν, "ὢ πάντων ἐγὼ δεινοτάτῃ συμφορᾷ περιπεσών, πότερα περιίδω τοὺσ ἐμαυτοῦ συγγενεῖσ ἀπολλυμένουσ ἀδίκωσ, καὶ αὐτούσ τε ἀποθανόντασ καὶ τὰ χρήματα αὐτῶν δημευθέντα, πρὸσ δὲ τούτοισ ἀναγραφέντασ ἐν στήλαισ ὡσ ὄντασ ἀλιτηρίουσ τῶν θεῶν τοὺσ οὐδενὸσ αἰτίουσ τῶν γεγενημένων, ἔτι δὲ τριακοσίουσ Ἀθηναίων μέλλοντασ ἀδίκωσ ἀπολεῖσθαι, τὴν δὲ πόλιν ἐν κακοῖσ οὖσαν τοῖσ μεγίστοισ καὶ ὑποψίαν εἰσ ἀλλήλουσ ἔχοντασ, ἢ εἴπω Ἀθηναίοισ ἅπερ ἤκουσα Εὐφιλήτου αὐτοῦ τοῦ ποιήσαντοσ; (Andocides, Speeches, 91:1)

  (안도키데스, 연설, 91:1)

• καὶ οὔτε μεταδιδάσκοντοσ ἐπείθοντο τοῦ ἡγεμόνοσ, οὔτ’ ὀλοφυρομένου καὶ ἱκετεύοντοσ ἔπασχόν τι πρὸσ τὰσ δεήσεισ, οὔτ’ ἀπειλὰσ καὶ ἀνατάσεισ, ὁπότε καὶ ταύταισ χρήσαιτο, δι’ εὐλαβείασ ἐλάμβανον, ἀλλὰ πρὸσ ἅπαντα τραχυνόμενοι ταῦτα διέμενον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 3 8:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 3 8:1)

유사 형태

• ἱκετεύω (56)
• ἱκέτευον (53)
• ἱκέτευε (35)
• ἱκετεύειν (28)
• ἱκετείαν (24)
• ἱκέτευεν (24)
• ἱκετεύων (20)
• ἱκετείας (14)
• ἱκετεύομεν (11)
• ἱκέτευσε (11)
• ἱκετεύει (10)
• ἱκετεύοντα (7)
• ἱκετεύουσι (7)
• ἱκέτευσεν (6)
• ἱκετείαις (6)
• ἱκετεύσας (6)
• ἱκέτευσαν (4)
• ἱκετεῦσαι (4)
• ἱκετεύουσα (4)
• ἱκετεύσειν (4)
• ἱκετείᾳ (3)
• Ἱκέτεω (3)
• ἱκετεύῃ (3)
• ἱκέτευσα (3)
• ἱκετεύσω (3)
• ἱκετεύοντι (2)
• ἱκετεύσει (2)
• ἱκέτευσον (2)
• ἱκέτευ (2)
• ἱκετεύεις (2)
• ἱκετεύοντέ (2)
• ἱκετέων (2)
• ἱκέτευμα (1)
• ἱκετεύσῃ (1)
• [ἱκε]τεύων (1)
• ἱκέτευς (1)
• ἱκετευτέος (1)
• ἱκετεύουσά (1)
• ἱκέτευσας (1)
• ἱκετεύοντε (1)
• ἱκετευθείς (1)
• ἱκετευτέον (1)
• ἱκετεία (1)
• ἱκέτευέ (1)
• ἱκετεύομαι (1)
• ἰκετεῦσι (1)
• ἱκετεύωσι (1)
• ἱκετευέτω (1)
• ἱκετεῖαι (1)
• ἱκετεύομέν (1)
• ἱκετεύσατε (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.