- εἰ δὲ σύ τινα τοιοῦτον ἔλεγεσ, εὖ οἶδα, ὁπόσα ἂν κομψὰ ἐγκατέμιξασ τῷ λόγῳ, οἱᾶ ἱκέτευεν ὁ Δάνδαμισ καὶ ὡσ ἐτυφλοῦτο καὶ ἃ εἶπεν καὶ ὡσ ἐπανῆκεν καὶ ὡσ ὑπεδέξαντο αὐτὸν ἐπευφημοῦντεσ οἱ Σκύθαι καὶ ἄλλα ὁποῖα ὑμεῖσ μηχανᾶσθαι εἰώθατε πρὸσ τὴν ἀκρόασιν. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 41:3)
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 41:3)
- κἀμοὶ μὲν ἐδόκει ὡσ εἶχον αὐτοῦ παραβύσαντα ἐσ τὴν πλευρὰν τὸν ἀκινάκην ἀπελθεῖν τοῦ βίου πρὶν ἀγεννέσ τι ὑποστῆναι λιμῷ ἢ δίψει πιεσθέντα, ὁ δὲ Σισίννησ παρεμυθεῖτο καὶ ἱκέτευεν μηδὲν τοιοῦτο ποιεῖν αὐτὸσ γὰρ ἐπινοήσειν ὅθεν ἕξομεν ἱκανῶσ τὰσ τροφάσ. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 57:1)
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 57:1)
- οὐ γὰρ ἀπέδωκε τἀργύριον, ἀλλὰ τριάκοντα τάλαντα κερδάνασ ἀπὸ τῶν φίλων, ἃ μικρὸν ὕστερον ἔμελλον οἱ πολέμιοι λήψεσθαι, μετ’ αὐτῶν διέπλευσεν εἰσ Σαμοθρᾴκην καὶ διαφεύγων ἐπὶ τοὺσ Διοσκούρουσ ἱκέτευεν. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 23 6:1)
(플루타르코스, Aemilius Paulus, chapter 23 6:1)
- προσπεσὼν δ’ αὐτῷ ὁ Θεοδότησ, λαβόμενοσ τῆσ χειρὸσ ἐδάκρυσέν τε καὶ ἱκέτευεν μηδὲν τοιοῦτον ποιεῖν, ὑπολαβὼν δ’ ἐγὼ παραμυθούμενοσ, "θάρρει, Θεοδότα," ἔφην· (Plato, Epistles, Letter 7 166:4)
(플라톤, Epistles, Letter 7 166:4)
- ἔτι λέγοντοσ αὐτοῦ καταβαλὼν ἐπὶ τοὺσ πόδασ Τείρεωσ αὑτὸν ἱκέτευεν εὐφημεῖν καὶ μήτε Ἀλέξανδρον ἀδικεῖν μήτε τὴν τεθνεῶσαν ἀδελφὴν καὶ γυναῖκα καταισχῦναι, μήτε αὑτοῦ τὴν μεγίστην ὧν ἔπταικεν ἀφαιρεῖσθαι παραμυθίαν, τὸ δοκεῖν ὑπ’ ἀνδρὸσ ἡττῆσθαι κρείττονοσ ἢ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν, ἀλλὰ καὶ θαυμάζειν Ἀλέξανδρον ὡσ πλείονα ταῖσ Περσῶν γυναιξὶ σωφροσύνην ἢ Πέρσαισ ἀνδρείαν ἐπιδεδειγμένον. (Plutarch, Alexander, chapter 30 5:1)
(플루타르코스, Alexander, chapter 30 5:1)
