Aristophanes, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, strophe 2

αἰαῖ τί ποτε πείσομαι; οὐχ ἥκει μοὐταῖροσ· μόνη δ’ αὐτοῦ λείπομ’· ἡ γὰρ μοι μήτηρ ἄλλῃ βέβηκε· καὶ τἄλλ’ οὐδὲν μετὰ ταῦτα δεῖ λέγειν. ἀλλ’ ὦ μαῖ’ ἱκετεύομαι, κάλει τὸν Ὀρθαγόραν, ὅπωσ σαυτῆσ κατόναι’, ἀντιβολῶ σε.