Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

φρονέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: φρονέω φρονήσω ἐφρόνησα πεφρόνηκα

Structure: φρονέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: frh/n

Sense

  1. to think, to have understanding, to be wise, prudent
  2. to be minded in a certain way, to mean, intend, purpose
  3. to have a thing in one's mind, mind, take heed
  4. to be in possession of one's senses, to be sensible, to be alive

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φρονῶ φρονεῖς φρονεῖ
Dual φρονεῖτον φρονεῖτον
Plural φρονοῦμεν φρονεῖτε φρονοῦσιν*
SubjunctiveSingular φρονῶ φρονῇς φρονῇ
Dual φρονῆτον φρονῆτον
Plural φρονῶμεν φρονῆτε φρονῶσιν*
OptativeSingular φρονοῖμι φρονοῖς φρονοῖ
Dual φρονοῖτον φρονοίτην
Plural φρονοῖμεν φρονοῖτε φρονοῖεν
ImperativeSingular φρόνει φρονείτω
Dual φρονεῖτον φρονείτων
Plural φρονεῖτε φρονούντων, φρονείτωσαν
Infinitive φρονεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
φρονων φρονουντος φρονουσα φρονουσης φρονουν φρονουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φρονοῦμαι φρονεῖ, φρονῇ φρονεῖται
Dual φρονεῖσθον φρονεῖσθον
Plural φρονούμεθα φρονεῖσθε φρονοῦνται
SubjunctiveSingular φρονῶμαι φρονῇ φρονῆται
Dual φρονῆσθον φρονῆσθον
Plural φρονώμεθα φρονῆσθε φρονῶνται
OptativeSingular φρονοίμην φρονοῖο φρονοῖτο
Dual φρονοῖσθον φρονοίσθην
Plural φρονοίμεθα φρονοῖσθε φρονοῖντο
ImperativeSingular φρονοῦ φρονείσθω
Dual φρονεῖσθον φρονείσθων
Plural φρονεῖσθε φρονείσθων, φρονείσθωσαν
Infinitive φρονεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φρονουμενος φρονουμενου φρονουμενη φρονουμενης φρονουμενον φρονουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φρονήσω φρονήσεις φρονήσει
Dual φρονήσετον φρονήσετον
Plural φρονήσομεν φρονήσετε φρονήσουσιν*
OptativeSingular φρονήσοιμι φρονήσοις φρονήσοι
Dual φρονήσοιτον φρονησοίτην
Plural φρονήσοιμεν φρονήσοιτε φρονήσοιεν
Infinitive φρονήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
φρονησων φρονησοντος φρονησουσα φρονησουσης φρονησον φρονησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular φρονήσομαι φρονήσει, φρονήσῃ φρονήσεται
Dual φρονήσεσθον φρονήσεσθον
Plural φρονησόμεθα φρονήσεσθε φρονήσονται
OptativeSingular φρονησοίμην φρονήσοιο φρονήσοιτο
Dual φρονήσοισθον φρονησοίσθην
Plural φρονησοίμεθα φρονήσοισθε φρονήσοιντο
Infinitive φρονήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φρονησομενος φρονησομενου φρονησομενη φρονησομενης φρονησομενον φρονησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφρόνουν ἐφρόνεις ἐφρόνειν*
Dual ἐφρονεῖτον ἐφρονείτην
Plural ἐφρονοῦμεν ἐφρονεῖτε ἐφρόνουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφρονούμην ἐφρονοῦ ἐφρονεῖτο
Dual ἐφρονεῖσθον ἐφρονείσθην
Plural ἐφρονούμεθα ἐφρονεῖσθε ἐφρονοῦντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφρόνησα ἐφρόνησας ἐφρόνησεν*
Dual ἐφρονήσατον ἐφρονησάτην
Plural ἐφρονήσαμεν ἐφρονήσατε ἐφρόνησαν
SubjunctiveSingular φρονήσω φρονήσῃς φρονήσῃ
Dual φρονήσητον φρονήσητον
Plural φρονήσωμεν φρονήσητε φρονήσωσιν*
OptativeSingular φρονήσαιμι φρονήσαις φρονήσαι
Dual φρονήσαιτον φρονησαίτην
Plural φρονήσαιμεν φρονήσαιτε φρονήσαιεν
ImperativeSingular φρόνησον φρονησάτω
Dual φρονήσατον φρονησάτων
Plural φρονήσατε φρονησάντων
Infinitive φρονήσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φρονησᾱς φρονησαντος φρονησᾱσα φρονησᾱσης φρονησαν φρονησαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐφρονησάμην ἐφρονήσω ἐφρονήσατο
Dual ἐφρονήσασθον ἐφρονησάσθην
Plural ἐφρονησάμεθα ἐφρονήσασθε ἐφρονήσαντο
SubjunctiveSingular φρονήσωμαι φρονήσῃ φρονήσηται
Dual φρονήσησθον φρονήσησθον
Plural φρονησώμεθα φρονήσησθε φρονήσωνται
OptativeSingular φρονησαίμην φρονήσαιο φρονήσαιτο
Dual φρονήσαισθον φρονησαίσθην
Plural φρονησαίμεθα φρονήσαισθε φρονήσαιντο
ImperativeSingular φρόνησαι φρονησάσθω
Dual φρονήσασθον φρονησάσθων
Plural φρονήσασθε φρονησάσθων
Infinitive φρονήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
φρονησαμενος φρονησαμενου φρονησαμενη φρονησαμενης φρονησαμενον φρονησαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πεφρόνηκα πεφρόνηκας πεφρόνηκεν*
Dual πεφρονήκατον πεφρονήκατον
Plural πεφρονήκαμεν πεφρονήκατε πεφρονήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular πεφρονήκω πεφρονήκῃς πεφρονήκῃ
Dual πεφρονήκητον πεφρονήκητον
Plural πεφρονήκωμεν πεφρονήκητε πεφρονήκωσιν*
OptativeSingular πεφρονήκοιμι πεφρονήκοις πεφρονήκοι
Dual πεφρονήκοιτον πεφρονηκοίτην
Plural πεφρονήκοιμεν πεφρονήκοιτε πεφρονήκοιεν
ImperativeSingular πεφρόνηκε πεφρονηκέτω
Dual πεφρονήκετον πεφρονηκέτων
Plural πεφρονήκετε πεφρονηκόντων
Infinitive πεφρονηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεφρονηκως πεφρονηκοντος πεφρονηκυῑα πεφρονηκυῑᾱς πεφρονηκον πεφρονηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῶν ἀνηκόντων τῷ βασιλεῖ γνησίωσ φρονῶν, δεύτερον δὲ καὶ τῶν ἰδίων πολιτῶν στοχαζόμενοσ. τῇ μὲν γὰρ τῶν προειρημένων ἀλογιστίᾳ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένοσ οὐ μικρῶσ ἀκληρεῖ. (Septuagint, Liber Maccabees II 14:8)
  • ὅταν δὲ Ἡρακλῆσ αὐτὸσ εἰσελθὼν μονῳδῇ, ἐπιλαθόμενοσ αὑτοῦ καὶ μήτε τὴν λεοντῆν αἰδεσθεὶσ μήτε τὸ ῥόπαλον ὃ περίκειται, σολοικίαν εὖ φρονῶν εἰκότωσ φαίη ἄν τισ τὸ πρᾶγμα. (Lucian, De saltatione, (no name) 27:6)
  • ταῦτα μὲν δὴ φρονῶν προσῄειν αὐτοῖσ, ἐλελήθειν δ’ ἐμαυτὸν εἰσ αὐτό, φασί, τὸ πῦρ ἐκ τοῦ καπνοῦ βιαζόμενοσ. (Lucian, Necyomantia, (no name) 4:1)
  • ἄριστον οὖν ἡγούμην εἶναι παρά τινοσ τούτων διαπραξάμενον τὴν κατάβασιν ἐλθόντα παρὰ Τειρεσίαν τὸν Βοιώτιον μαθεῖν παρ’ αὐτοῦ ἅτε μάντεωσ καὶ σοφοῦ, τίσ ἐστιν ὁ ἄριστοσ βίοσ καὶ ὃν ἄν τισ ἕλοιτο εὖ φρονῶν. (Lucian, Necyomantia, (no name) 6:4)
  • τἄλλ’ εὖ φρονῶν γάρ, ἐν μόνῳ τούτῳ ’σφάλησ. (Euripides, Suppliants, episode, iambic15)

Synonyms

  1. to be minded in a certain way

  2. to have a thing in one's mind

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION