Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δοκέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δοκέω δόξω ἔδοξα δέδοχα δέδογμαι ἐδόχθην

Structure: δοκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I think, suppose
  2. I seem
  3. (in passive forms) I am considered

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δόκω δόκεις δόκει
Dual δόκειτον δόκειτον
Plural δόκουμεν δόκειτε δόκουσιν*
SubjunctiveSingular δόκω δόκῃς δόκῃ
Dual δόκητον δόκητον
Plural δόκωμεν δόκητε δόκωσιν*
OptativeSingular δόκοιμι δόκοις δόκοι
Dual δόκοιτον δοκοίτην
Plural δόκοιμεν δόκοιτε δόκοιεν
ImperativeSingular δο͂κει δοκεῖτω
Dual δόκειτον δοκεῖτων
Plural δόκειτε δοκοῦντων, δοκεῖτωσαν
Infinitive δόκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δοκων δοκουντος δοκουσα δοκουσης δοκουν δοκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δόκουμαι δόκει, δόκῃ δόκειται
Dual δόκεισθον δόκεισθον
Plural δοκοῦμεθα δόκεισθε δόκουνται
SubjunctiveSingular δόκωμαι δόκῃ δόκηται
Dual δόκησθον δόκησθον
Plural δοκώμεθα δόκησθε δόκωνται
OptativeSingular δοκοίμην δόκοιο δόκοιτο
Dual δόκοισθον δοκοίσθην
Plural δοκοίμεθα δόκοισθε δόκοιντο
ImperativeSingular δόκου δοκεῖσθω
Dual δόκεισθον δοκεῖσθων
Plural δόκεισθε δοκεῖσθων, δοκεῖσθωσαν
Infinitive δόκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοκουμενος δοκουμενου δοκουμενη δοκουμενης δοκουμενον δοκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δόξω δόξεις δόξει
Dual δόξετον δόξετον
Plural δόξομεν δόξετε δόξουσιν*
OptativeSingular δόξοιμι δόξοις δόξοι
Dual δόξοιτον δοξοίτην
Plural δόξοιμεν δόξοιτε δόξοιεν
Infinitive δόξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξων δοξοντος δοξουσα δοξουσης δοξον δοξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δόξομαι δόξει, δόξῃ δόξεται
Dual δόξεσθον δόξεσθον
Plural δοξόμεθα δόξεσθε δόξονται
OptativeSingular δοξοίμην δόξοιο δόξοιτο
Dual δόξοισθον δοξοίσθην
Plural δοξοίμεθα δόξοισθε δόξοιντο
Infinitive δόξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξομενος δοξομενου δοξομενη δοξομενης δοξομενον δοξομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δοχθήσομαι δοχθήσῃ δοχθήσεται
Dual δοχθήσεσθον δοχθήσεσθον
Plural δοχθησόμεθα δοχθήσεσθε δοχθήσονται
OptativeSingular δοχθησοίμην δοχθήσοιο δοχθήσοιτο
Dual δοχθήσοισθον δοχθησοίσθην
Plural δοχθησοίμεθα δοχθήσοισθε δοχθήσοιντο
Infinitive δοχθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοχθησομενος δοχθησομενου δοχθησομενη δοχθησομενης δοχθησομενον δοχθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδο͂κουν ἐδο͂κεις ἐδο͂κειν*
Dual ἐδόκειτον ἐδοκεῖτην
Plural ἐδόκουμεν ἐδόκειτε ἐδο͂κουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδοκοῦμην ἐδόκου ἐδόκειτο
Dual ἐδόκεισθον ἐδοκεῖσθην
Plural ἐδοκοῦμεθα ἐδόκεισθε ἐδόκουντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓δοξα έ̓δοξας έ̓δοξεν*
Dual ἐδόξατον ἐδοξάτην
Plural ἐδόξαμεν ἐδόξατε έ̓δοξαν
SubjunctiveSingular δόξω δόξῃς δόξῃ
Dual δόξητον δόξητον
Plural δόξωμεν δόξητε δόξωσιν*
OptativeSingular δόξαιμι δόξαις δόξαι
Dual δόξαιτον δοξαίτην
Plural δόξαιμεν δόξαιτε δόξαιεν
ImperativeSingular δόξον δοξάτω
Dual δόξατον δοξάτων
Plural δόξατε δοξάντων
Infinitive δόξαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξᾱς δοξαντος δοξᾱσα δοξᾱσης δοξαν δοξαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδοξάμην ἐδόξω ἐδόξατο
Dual ἐδόξασθον ἐδοξάσθην
Plural ἐδοξάμεθα ἐδόξασθε ἐδόξαντο
SubjunctiveSingular δόξωμαι δόξῃ δόξηται
Dual δόξησθον δόξησθον
Plural δοξώμεθα δόξησθε δόξωνται
OptativeSingular δοξαίμην δόξαιο δόξαιτο
Dual δόξαισθον δοξαίσθην
Plural δοξαίμεθα δόξαισθε δόξαιντο
ImperativeSingular δόξαι δοξάσθω
Dual δόξασθον δοξάσθων
Plural δόξασθε δοξάσθων
Infinitive δόξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοξαμενος δοξαμενου δοξαμενη δοξαμενης δοξαμενον δοξαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδόχθην ἐδόχθης ἐδόχθη
Dual ἐδόχθητον ἐδοχθήτην
Plural ἐδόχθημεν ἐδόχθητε ἐδόχθησαν
SubjunctiveSingular δόχθω δόχθῃς δόχθῃ
Dual δόχθητον δόχθητον
Plural δόχθωμεν δόχθητε δόχθωσιν*
OptativeSingular δοχθείην δοχθείης δοχθείη
Dual δοχθείητον δοχθειήτην
Plural δοχθείημεν δοχθείητε δοχθείησαν
ImperativeSingular δόχθητι δοχθήτω
Dual δόχθητον δοχθήτων
Plural δόχθητε δοχθέντων
Infinitive δοχθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δοχθεις δοχθεντος δοχθεισα δοχθεισης δοχθεν δοχθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δέδοχα δέδοχας δέδοχεν*
Dual δεδόχατον δεδόχατον
Plural δεδόχαμεν δεδόχατε δεδόχᾱσιν*
SubjunctiveSingular δεδόχω δεδόχῃς δεδόχῃ
Dual δεδόχητον δεδόχητον
Plural δεδόχωμεν δεδόχητε δεδόχωσιν*
OptativeSingular δεδόχοιμι δεδόχοις δεδόχοι
Dual δεδόχοιτον δεδοχοίτην
Plural δεδόχοιμεν δεδόχοιτε δεδόχοιεν
ImperativeSingular δέδοχε δεδοχέτω
Dual δεδόχετον δεδοχέτων
Plural δεδόχετε δεδοχόντων
Infinitive δεδοχέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδοχως δεδοχοντος δεδοχυῑα δεδοχυῑᾱς δεδοχον δεδοχοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δέδογμαι δέδοξαι δέδοκται
Dual δέδοχθον δέδοχθον
Plural δεδόγμεθα δέδοχθε δεδόχαται
ImperativeSingular δέδοξο δεδόχθω
Dual δέδοχθον δεδόχθων
Plural δέδοχθε δεδόχθων
Infinitive δέδοχθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεδογμενος δεδογμενου δεδογμενη δεδογμενης δεδογμενον δεδογμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἡ διαφωνία τοῦ νῦν βίου πρὸσ τὸ σύγγραμμα, καὶ τὸ ἄνω τοὺσ ποταμοὺσ χωρεῖν καὶ ἀνεστράφθαι τὰ πάντα καὶ παλινῳδεῖν πρὸσ τὸ χεῖρον τοῦτ̓ ἂν εἰή οὐχ ὑπὲρ Ἑλένησ μὰ Δί̓ οὐδ̓ ὑπὲρ τῶν ἐπ̓ Ἰλίῳ γενομένων, ἀλλ̓ ἔργῳ ἀνατρεπομένων τῶν λόγων, καλῶσ πρότερον εἰρῆσθαι δοκούντων. (Lucian, Apologia 5:1)
  • τὰ μὲν οὖν τῶν λόγων προηγώνιστο αὐτοῖσ καὶ τὴν ἐμπειρίαν ἑκάτεροσ τῶν δογμάτων ἐπεδέδεικτο καὶ ὅτι τοῦ Ἀριστοτέλουσ καὶ τῶν ἐκείνῳ δοκούντων εἴχετο· (Lucian, Eunuchus, (no name) 4:4)
  • "οὐ γὰρ δὴ ἐντρυφᾶν σοι δοτέον τοῖσ νόμοισ οὐδὲ πρὸσ τὰσ σὰσ μεταβολὰσ συνάγεσθαι τὰ δικαστήρια, οὐδὲ ἄρτι μὲν λύεσθαι ἄρτι δὲ κυρίουσ εἶναι τοὺσ νόμουσ καὶ τοὺσ δικαστὰσ καθῆσθαι μάρτυρασ, μᾶλλον δὲ ὑπηρέτασ, τῶν σοὶ δοκούντων, ὁτὲ μὲν κολάζοντασ ὁτὲ δὲ διαλλάττοντασ, ὁπόταν σοι δοκῇ. (Lucian, Abdicatus, (no name) 10:6)
  • προήχθη γὰρ αὐτήν τε φιλοσοφίαν ἐπαινέσαι καὶ τὴν ἀπὸ ταύτησ ἐλευθερίαν καὶ τῶν δημοσίᾳ νομιζομένων ἀγαθῶν καταγελάσαι, πλούτου καὶ δόξησ καὶ βασιλείασ καὶ τιμῆσ, ἔτι τε χρυσοῦ καὶ πορφύρασ, τῶν πάνυ περιβλέπτων τοῖσ πολλοῖσ, τέωσ δὲ κἀμοὶ δοκούντων. (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 4:1)
  • πολλὴ γὰρ ὡσ ἀληθῶσ ἡ ἱππομανία καὶ πολλῶν ἤδη σπουδαίων εἶναι δοκούντων ἐπείληπται. (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 29:2)

Synonyms

  1. I think

  2. I seem

  3. I am considered

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION