Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνδοκέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συνδοκέω συνδοκήσω

Structure: συν (Prefix) + δοκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to seem good also, were we agreed
  2. since, agree, since, approved
  3. in which, also agree

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνδόκω συνδόκεις συνδόκει
Dual συνδόκειτον συνδόκειτον
Plural συνδόκουμεν συνδόκειτε συνδόκουσιν*
SubjunctiveSingular συνδόκω συνδόκῃς συνδόκῃ
Dual συνδόκητον συνδόκητον
Plural συνδόκωμεν συνδόκητε συνδόκωσιν*
OptativeSingular συνδόκοιμι συνδόκοις συνδόκοι
Dual συνδόκοιτον συνδοκοίτην
Plural συνδόκοιμεν συνδόκοιτε συνδόκοιεν
ImperativeSingular συνδο͂κει συνδοκεῖτω
Dual συνδόκειτον συνδοκεῖτων
Plural συνδόκειτε συνδοκοῦντων, συνδοκεῖτωσαν
Infinitive συνδόκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνδοκων συνδοκουντος συνδοκουσα συνδοκουσης συνδοκουν συνδοκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνδόκουμαι συνδόκει, συνδόκῃ συνδόκειται
Dual συνδόκεισθον συνδόκεισθον
Plural συνδοκοῦμεθα συνδόκεισθε συνδόκουνται
SubjunctiveSingular συνδόκωμαι συνδόκῃ συνδόκηται
Dual συνδόκησθον συνδόκησθον
Plural συνδοκώμεθα συνδόκησθε συνδόκωνται
OptativeSingular συνδοκοίμην συνδόκοιο συνδόκοιτο
Dual συνδόκοισθον συνδοκοίσθην
Plural συνδοκοίμεθα συνδόκοισθε συνδόκοιντο
ImperativeSingular συνδόκου συνδοκεῖσθω
Dual συνδόκεισθον συνδοκεῖσθων
Plural συνδόκεισθε συνδοκεῖσθων, συνδοκεῖσθωσαν
Infinitive συνδόκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνδοκουμενος συνδοκουμενου συνδοκουμενη συνδοκουμενης συνδοκουμενον συνδοκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνδοκήσω συνδοκήσεις συνδοκήσει
Dual συνδοκήσετον συνδοκήσετον
Plural συνδοκήσομεν συνδοκήσετε συνδοκήσουσιν*
OptativeSingular συνδοκήσοιμι συνδοκήσοις συνδοκήσοι
Dual συνδοκήσοιτον συνδοκησοίτην
Plural συνδοκήσοιμεν συνδοκήσοιτε συνδοκήσοιεν
Infinitive συνδοκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνδοκησων συνδοκησοντος συνδοκησουσα συνδοκησουσης συνδοκησον συνδοκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνδοκήσομαι συνδοκήσει, συνδοκήσῃ συνδοκήσεται
Dual συνδοκήσεσθον συνδοκήσεσθον
Plural συνδοκησόμεθα συνδοκήσεσθε συνδοκήσονται
OptativeSingular συνδοκησοίμην συνδοκήσοιο συνδοκήσοιτο
Dual συνδοκήσοισθον συνδοκησοίσθην
Plural συνδοκησοίμεθα συνδοκήσοισθε συνδοκήσοιντο
Infinitive συνδοκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνδοκησομενος συνδοκησομενου συνδοκησομενη συνδοκησομενης συνδοκησομενον συνδοκησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεδο͂κουν συνεδο͂κεις συνεδο͂κειν*
Dual συνεδόκειτον συνεδοκεῖτην
Plural συνεδόκουμεν συνεδόκειτε συνεδο͂κουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεδοκοῦμην συνεδόκου συνεδόκειτο
Dual συνεδόκεισθον συνεδοκεῖσθην
Plural συνεδοκοῦμεθα συνεδόκεισθε συνεδόκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἦ καὶ σοὶ ταῦτα, ὦ θύγατερ, συνδοκεῖ; (Lucian, Dearum judicium, (no name) 2:6)
  • σοὶ δὲ συνδοκεῖν χρεών. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 4:5)
  • κἀμοὶ ταὐτὰ ^ συνδοκεῖ ἅπερ καὶ τούτῳ. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 5:6)
  • Ἐπεὶ Φερσεφόνῃ συνδοκεῖ, ἀναγαγὼν τοῦτον αὖθισ ποίησον νυμφίον· (Lucian, Dialogi mortuorum, 5:7)
  • ταῦτα κἀμοὶ συνδοκεῖ. (Aristophanes, Birds, Lyric-Scene12)

Synonyms

  1. since

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION