Ancient Greek-English Dictionary Language

διαλογίζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαλογίζω διαλογιῶ διελόγισα διαλελόγικα διαλελόγισμαι διελογίσθην

Structure: δια (Prefix) + λογίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I balance accounts
  2. I consider
  3. I discuss, dispute, converse, argue
  4. I hold a circuit court for (a district)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαλογίζω διαλογίζεις διαλογίζει
Dual διαλογίζετον διαλογίζετον
Plural διαλογίζομεν διαλογίζετε διαλογίζουσιν*
SubjunctiveSingular διαλογίζω διαλογίζῃς διαλογίζῃ
Dual διαλογίζητον διαλογίζητον
Plural διαλογίζωμεν διαλογίζητε διαλογίζωσιν*
OptativeSingular διαλογίζοιμι διαλογίζοις διαλογίζοι
Dual διαλογίζοιτον διαλογιζοίτην
Plural διαλογίζοιμεν διαλογίζοιτε διαλογίζοιεν
ImperativeSingular διαλόγιζε διαλογιζέτω
Dual διαλογίζετον διαλογιζέτων
Plural διαλογίζετε διαλογιζόντων, διαλογιζέτωσαν
Infinitive διαλογίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλογιζων διαλογιζοντος διαλογιζουσα διαλογιζουσης διαλογιζον διαλογιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαλογίζομαι διαλογίζει, διαλογίζῃ διαλογίζεται
Dual διαλογίζεσθον διαλογίζεσθον
Plural διαλογιζόμεθα διαλογίζεσθε διαλογίζονται
SubjunctiveSingular διαλογίζωμαι διαλογίζῃ διαλογίζηται
Dual διαλογίζησθον διαλογίζησθον
Plural διαλογιζώμεθα διαλογίζησθε διαλογίζωνται
OptativeSingular διαλογιζοίμην διαλογίζοιο διαλογίζοιτο
Dual διαλογίζοισθον διαλογιζοίσθην
Plural διαλογιζοίμεθα διαλογίζοισθε διαλογίζοιντο
ImperativeSingular διαλογίζου διαλογιζέσθω
Dual διαλογίζεσθον διαλογιζέσθων
Plural διαλογίζεσθε διαλογιζέσθων, διαλογιζέσθωσαν
Infinitive διαλογίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλογιζομενος διαλογιζομενου διαλογιζομενη διαλογιζομενης διαλογιζομενον διαλογιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαλογίω διαλογίεις διαλογίει
Dual διαλογίειτον διαλογίειτον
Plural διαλογίουμεν διαλογίειτε διαλογίουσιν*
OptativeSingular διαλογίοιμι διαλογίοις διαλογίοι
Dual διαλογίοιτον διαλογιοίτην
Plural διαλογίοιμεν διαλογίοιτε διαλογίοιεν
Infinitive διαλογίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλογιων διαλογιουντος διαλογιουσα διαλογιουσης διαλογιουν διαλογιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαλογίουμαι διαλογίει, διαλογίῃ διαλογίειται
Dual διαλογίεισθον διαλογίεισθον
Plural διαλογιοῦμεθα διαλογίεισθε διαλογίουνται
OptativeSingular διαλογιοίμην διαλογίοιο διαλογίοιτο
Dual διαλογίοισθον διαλογιοίσθην
Plural διαλογιοίμεθα διαλογίοισθε διαλογίοιντο
Infinitive διαλογίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλογιουμενος διαλογιουμενου διαλογιουμενη διαλογιουμενης διαλογιουμενον διαλογιουμενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διελόγισα διελόγισας διελόγισεν*
Dual διελογίσατον διελογισάτην
Plural διελογίσαμεν διελογίσατε διελόγισαν
SubjunctiveSingular διαλογίσω διαλογίσῃς διαλογίσῃ
Dual διαλογίσητον διαλογίσητον
Plural διαλογίσωμεν διαλογίσητε διαλογίσωσιν*
OptativeSingular διαλογίσαιμι διαλογίσαις διαλογίσαι
Dual διαλογίσαιτον διαλογισαίτην
Plural διαλογίσαιμεν διαλογίσαιτε διαλογίσαιεν
ImperativeSingular διαλόγισον διαλογισάτω
Dual διαλογίσατον διαλογισάτων
Plural διαλογίσατε διαλογισάντων
Infinitive διαλογίσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλογισᾱς διαλογισαντος διαλογισᾱσα διαλογισᾱσης διαλογισαν διαλογισαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διελογισάμην διελογίσω διελογίσατο
Dual διελογίσασθον διελογισάσθην
Plural διελογισάμεθα διελογίσασθε διελογίσαντο
SubjunctiveSingular διαλογίσωμαι διαλογίσῃ διαλογίσηται
Dual διαλογίσησθον διαλογίσησθον
Plural διαλογισώμεθα διαλογίσησθε διαλογίσωνται
OptativeSingular διαλογισαίμην διαλογίσαιο διαλογίσαιτο
Dual διαλογίσαισθον διαλογισαίσθην
Plural διαλογισαίμεθα διαλογίσαισθε διαλογίσαιντο
ImperativeSingular διαλόγισαι διαλογισάσθω
Dual διαλογίσασθον διαλογισάσθων
Plural διαλογίσασθε διαλογισάσθων
Infinitive διαλογίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαλογισαμενος διαλογισαμενου διαλογισαμενη διαλογισαμενης διαλογισαμενον διαλογισαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὁ δὲ βασιλεὺσ Πτολεμαῖοσ ἐκυρίευσε τῶν πόλεων τῆσ παραλίασ ἕωσ Σελευκείασ τῆσ παραθαλασσίασ καὶ διελογίζετο περὶ Ἀλεξάνδρου λογισμοὺσ πονηρούσ. (Septuagint, Liber Maccabees I 11:8)
  • ἐν τῷ ὑπερηφανεύεσθαι τὸν ἀσεβῆ ἐμπυρίζεται ὁ πτωχόσ, συλλαμβάνονται ἐν διαβουλίοισ, οἷσ διαλογίζονται. (Septuagint, Liber Psalmorum 9:23)
  • ὅτι ἔκλιναν εἰσ σὲ κακά, διελογίσαντο βουλάσ, αἷσ οὐ μὴ δύνωνται στῆναι. (Septuagint, Liber Psalmorum 20:12)
  • ὅτι ἐμοὶ μὲν εἰρηνικὰ ἐλάλουν καὶ ἐπ̓ ὀργὴν δόλουσ διελογίζοντο. (Septuagint, Liber Psalmorum 34:20)
  • ἀνομίαν διελογίσατο ἐπὶ τῆσ κοίτησ αὐτοῦ, παρέστη πάσῃ ὁδῷ οὐκ ἀγαθῇ, κακίᾳ δὲ οὐ προσώχθισε. (Septuagint, Liber Psalmorum 35:5)

Synonyms

  1. I consider

  2. I discuss

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION