Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀδύνατος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀδύνατος ἀδύνατος ἀδύνατον

Structure: ἀ (Prefix) + δυνατ (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. (of persons) unable
  2. (absolute) without strength, powerless, weak

Examples

  • καίπερ ὄντων κατὰ τὴν χώραν ἔτι τῶν πλειόνων, τῶν μὲν κατὰ τὰσ οἰκίασ ἔτι συνεστηκότων, τῶν δὲ καὶ κατὰ τόπον, ὡσ ἀδυνάτου καθεστῶτοσ πᾶσι τοῖσ ἐπ’ Αἴγυπτον στρατηγοῖσ. (Septuagint, Liber Maccabees III 4:18)
  • οἱ δὲ τὴν ἀδύνατον ὄντωσ νύκτα καὶ ἐξ ἀδυνάτου ᾅδου μυχῶν ἐπελθοῦσαν, τὸν αὐτὸν ὕπνον κοιμώμενοι, (Septuagint, Liber Sapientiae 17:14)
  • "ἀδυνάτου καὶ παρὰ φύσιν ὄντοσ· (Plutarch, De Stoicorum repugnantiis, section 44 7:2)
  • "εἴ τισ εἰδείη διαφορὰν ἀδυνάτου καὶ ἀσυνήθουσ καὶ παραλόγου καὶ παραδόξου, μάλιστ’ ἄν, ὦ Χίλων, καὶ μήτε πιστεύων ὡσ ἔτυχε μήτ’ ἀπιστῶν τὸ μηδὲν ἄγαν ὡσ σὺ προσέταξασ διαφυλάττων. (Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 20 9:2)
  • οὐδεὶσ γὰρ οὐδὲν οὔτ’ εἶπε πιθανόν, ἀλλ’ οὐδ’ ἐξευρεῖν εἶχε κατ’ οὐδένα τρόπον, ὡσ ἔμπροσθεν ἐδείκνυμεν, ἕτερον αἴτιον οὔρων διακρίσεωσ, ἀλλ’ ἀναγκαῖον ἢ μαίνεσθαι δοκεῖν, εἰ φήσαιμεν ἀτμοειδῶσ εἰσ τὴν κύστιν ἰέ́ναι τὸ οὖρον ἢ ἀσχημονεῖν τῆσ πρὸσ τὸ κενούμενον ἀκολουθίασ μνημονεύοντασ, ληρώδουσ μὲν οὔσησ κἀπὶ τοῦ αἵματοσ, ἀδυνάτου δὲ καὶ ἠλιθίου παντάπασιν ἐπὶ τῶν οὔρων. (Galen, On the Natural Faculties., B, section 22)
  • καὶ μὴν ἀδυν[άτο]υ γε εἶχεν τάξιν τὸ τὰσ θεραπαίνασ αὐτῆσ πρὸσ τοῦτον διαφέρεσθαι. (Hyperides, Speeches, 1:4)

Synonyms

  1. unable

  2. without strength

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION