헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́4́21́

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 21)

ἔδοξέ τε δὴ λέγειν πιστὰ καὶ ἡγεῖτο Ἐμπεράμῳ καὶ τοῖσ Σπαρτιάταισ. ἦν δὲ ἡ πορεία χαλεπή σφισιν ἅτε ἐν σκότῳ καὶ οὐκ ἀνιέντοσ τοῦ ὑετοῦ· ὅμωσ δὲ ὑπὸ προθυμίασ ἤνυσαν, καὶ ὡσ κατὰ τὴν ἀκρόπολιν τῆσ Εἴρασ ἐγένοντο, ὑπερέβαινον κλίμακάσ τε προστιθέντεσ καὶ ὅτῳ τισ ἐδύνατο ἄλλῳ τρόπῳ. τοῖσ δὲ Μεσσηνίοισ παρείχετο μὲν τοῦ παρόντοσ κακοῦ καὶ ἄλλα αἴσθησιν, μάλιστα δὲ οἱ κύνεσ οὐ κατὰ τὰ εἰωθότα ὑλακτοῦντεσ, ἀλλὰ συνεχεστέρᾳ καὶ βιαιοτέρᾳ τῇ κραυγῇ χρώμενοι. γνόντεσ οὖν τὸν ὕστατον ὁμοῦ καὶ ἀναγκαιότατον σφᾶσ ἀγῶνα ἐπειληφότα, οὐδὲ τὰ ὅπλα ἅπαντα ἀνελάμβανον, ἀλλ’ ὅτῳ προχείρῳ μάλιστα ἐντύχοι τισ, ἁρπάζοντεσ ἤμυνον τῇ πατρίδι, ἣ μόνη σφίσιν ἐλείπετο ἐκ τῆσ Μεσσηνίασ πάσησ. πρῶτοι δὲ ᾔσθοντο ἔνδον τῶν πολεμίων ὄντων καὶ ἐβοήθουν ἐπ’ αὐτοὺσ πρῶτοι Γόργοσ τε ὁ Ἀριστομένουσ καὶ Ἀριστομένησ αὐτὸσ Θέοκλόσ τε ὁ μάντισ καὶ Μάντικλοσ ὁ Θεόκλου, σὺν δὲ αὐτοῖσ Εὐεργετίδασ ἀνὴρ καὶ ἄλλωσ ἐν Μεσσήνῃ τιμώμενοσ καὶ διὰ τὴν γυναῖκα ἐπὶ πλέον ἀξιώματοσ ἥκων·

ἀδελφὴν γὰρ εἶχεν Ἀριστομένουσ Ἁγναγόραν. τότε δὲ οἱ μὲν ἄλλοι, συνιέντεσ ὡσ ἐν δικτύοισ εἰσὶν ἐσχημένοι, ὅμωσ καὶ ἐκ τῶν παρόντων εἶχόν τινα ἐλπίδα· Ἀριστομένησ δὲ καὶ ὁ μάντισ ἠπίσταντο μὲν οὐδεμίαν ἔτι ἀναβολὴν ὀλέθρου Μεσσηνίοισ οὖσαν, ἅτε εἰδότεσ καὶ τὸν χρησμὸν ὃν ᾐνίξατο ἐσ τὸν τράγον·

ἡ Πυθία, ἐπέκρυπτον δὲ οὐδὲν ἧσσον, καὶ ἦν σφισιν ἐσ τοὺσ ἄλλουσ ἀπόρρητον.

ἐπιόντεσ δὲ τὴν πόλιν σπουδῇ καὶ ἐπὶ πάντασ ἐρχόμενοι τοῖσ τε ἐντυγχάνουσιν, ὁπότε αἰσθάνοιντο ὄντασ Μεσσηνίουσ, παρεκελεύοντο ἄνδρασ ἀγαθοὺσ εἶναι καὶ ἐκ τῶν οἰκιῶν ἀνεκάλουν τοὺσ ἔτι ὑπολειπομένουσ. ἐν μὲν δὴ νυκτὶ οὐδὲν ἄξιον ἐπράχθη λόγου παρ’ οὐδετέρων·

τοῖσ μὲν γὰρ ἡ ἀπειρία τῶν τόπων καὶ ἡ τόλμα τοῦ Ἀριστομένουσ παρεῖχε μελλησμόν, τοῖσ δὲ Μεσσηνίοισ οὔτε παρὰ τῶν στρατηγῶν σύνθημα ἐγεγόνει φθάνοντασ εἰληφέναι τάσ τε δᾷδασ, ἢ εἴ τινα λαμπτῆρα ἀλλοῖον ἅψαιτό τισ, ὑών ἂν ἐσβέννυεν ὁ θεόσ. ἐπειδὴ δὲ ἡμέρα τε ἦν καὶ ἀλλήλουσ καθορᾶν ἐδύναντο, ἐνταῦθα Ἀριστομένησ καὶ Θέοκλοσ ἐπειρῶντο ἐσ πᾶσαν ἀπόνοιαν προάγειν τοὺσ Μεσσηνίουσ, ἄλλα τε ὁπόσα εἰκὸσ ἦν διδάσκοντεσ καὶ Σμυρναίων τὰ τολμήματα ἀναμιμνήσκοντεσ, ὡσ Ιὤνων μοῖρα ὄντεσ Γύγην τὸν Δασκύλου καὶ Λυδοὺσ ἔχοντασ σφῶν τὴν πόλιν ὑπὸ ἀρετῆσ καὶ προθυμίασ ἐκβάλοιεν.

οἱ Μεσσήνιοι δὲ ἀκούοντεσ ἀπονοίασ τε ἐνεπίμπλαντο καὶ συνιστάμενοι καθ’ ὁπόσουσ ἕκαστοι τύχοιεν ἐφέροντο ἐσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ·

ὡρ́μησαν δὲ καὶ γυναῖκεσ τῷ κεράμῳ καὶ ὅτῳ δύναιτο ἑκάστη τοὺσ πολεμίουσ βάλλειν. τοῦτο μὲν δὴ μὴ δρᾶσαι σφᾶσ μηδὲ ἐπιβῆναι τῶν τεγῶν τοῦ ὄμβρου τὸ βίαιον ἐπεκώλυε· προτιμώσασ συναπολέσθαι τῇ πατρίδι ἢ ἀχθῆναι δούλασ ἐσ Λακεδαίμονα, ὥστε κἂν παρελθεῖν ἐδυνήθησαν τὸ πεπρωμένον·

ἀλλὰ ὁ θεὸσ τὸ ὕδωρ ἐπήγαγεν ἀθρόον μᾶλλον μετὰ ἰσχυροῦ τῶν βροντῶν τοῦ ψόφου καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ αὐτῶν ἐναντίαισ ταῖσ ἀστραπαῖσ ἐξέπλησσε.

τοῖσ δὲ Λακεδαιμονίοισ ταῦτα πάντα παρίστη φρόνημα, καὶ αὐτὸν ἀμύνειν σφίσιν ἔφασαν τὸν θεόν· καὶ ‐ ἤστραπτε γὰρ τούτοισ κατὰ δεξιὰ ‐ ἀπέφαινεν Ἕκασ ὁ μάντισ ὡσ αἴσιον εἰή τὸ σημεῖον. οὗτοσ δὲ καὶ στρατήγημα ἐξεῦρε τοιόνδε.

ἀριθμῷ καὶ πολὺ οἱ Λακεδαιμόνιοι περιῆσαν· ἅτε δὲ οὐκ ἐν εὐρυχωρίᾳ σφίσιν οὐδὲ κατὰ σύνταγμα ἐγγινομένησ τῆσ μάχησ, ἄλλων δὲ ἐν ἄλλῳ τῆσ πόλεωσ ποιουμένων τὸν ἀγῶνα, ἀχρείουσ ἀπὸ ἑκάστησ τάξεωσ συνέβαινεν εἶναι τοὺσ τελευταίουσ. τούτουσ ἐκέλευεν ἀποχωρήσαντασ ἐσ τὸ στρατόπεδον σιτίων μεταλαβεῖν καὶ ὕπνου καὶ αὖθισ πρὸ ἑσπέρασ ἥκειν τοῖσ ὑπομενοῦσιν αὐτῶν διαδεξομένουσ τὸν πόνον. καὶ οἳ μὲν ἀναπαυόμενοί τε καὶ ἀνὰ μέροσ μαχόμενοι μᾶλλον ἀντήρκουν, τοῖσ δὲ Μεσσηνίοισ πανταχόθεν παρίστατο ἀπορία·

μεθ’ ἡμέραν γὰρ ἀεὶ καὶ νύκτα συνεχῶσ οἱ αὐτοὶ τρίτην ἠμύνοντο. ἤδη τε ἡμέρα ἦν καὶ ἥ τε ἀυπνία καὶ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸ ὕδωρ τε καὶ ῥῖγοσ ἐπίεζε σφᾶσ, ὅ τε λιμὸσ καὶ ἡ δίψα ἐπέκειτο· μάλιστα δὲ αἱ γυναῖκεσ ἀηθείᾳ τε πολέμου καὶ τῇ συνεχείᾳ τῆσ ταλαιπωρίασ ἀπειρήκεσαν. παραστὰσ οὖν ὁ μάντισ Θέοκλοσ πρὸσ Ἀριστομένην εἶπε·

"τί μάτην τόνδε ἔχεισ τὸν πόνον; ἁλῶναι Μεσσήνην πάντωσ ἐστὶ πεπρωμένον, συμφορὰν δὲ τὴν ἐν ὀφθαλμοῖσ πάλαι τε ἡμῖν προεσήμαινεν ἡ Πυθία καὶ ἔναγχοσ ὁ ἐρινεὸσ ἔδειξεν. ἐμοὶ μὲν οὖν ὁ θεὸσ αὐτῷ κοινὴν πρὸσ τὴν πατρίδα ἐπάγει τὴν τελευτήν·

σὺ δὲ σώζειν μὲν ὡσ δυνάμεωσ ἥκεισ Μεσσηνίουσ, σώζειν δὲ καὶ σαυτόν. " ἐπεὶ δὲ εἶπε πρὸσ τοῦτον, ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ ἔθει· καί οἱ καὶ ἐσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἔπεισιν ἐκβοῆσαι τοσόνδε· "ἀλλ’ οὔ τοι τὸν πάντα γε χρόνον χαίροντεσ καρπώσεσθε τὰ Μεσσηνίων. μετὰ τοῦτο τοῖσ καθ’ αὑτὸν ἀνθεστηκόσιν ἐμπεσὼν ἐκείνουσ τε ἔκτεινε καὶ αὐτὸσ ἐτιτρώσκετο, προεμπλήσασ δὲ τὸν θυμὸν τῷ φόνῳ τῶν ἐχθρῶν ἀφίησι τὴν ψυχήν.

Ἀριστομένησ δὲ ἀπὸ τῆσ μάχησ ὀπίσω τοὺσ Μεσσηνίουσ ἀνεκάλει, πλὴν ὅσοι κατὰ ἀνδραγαθίαν αὐτῶν προεμάχοντο· τούτουσ δὲ εἰά κατὰ χώραν μένειν· τοῖσ δὲ λοιποῖσ προσέταξε τὰσ γυναῖκασ καὶ τὰ τέκνα ἐντὸσ τῆσ τάξεωσ ἔχοντασ ἐπακολουθεῖν, ᾗπερ ἂν αὐτὸσ παρέχηται διέξοδον. καὶ τούτων μὲν τοῖσ τελευταίοισ Γόργον καὶ Μάντικλον ἐπέστησεν ἄρχοντασ·

αὐτὸσ δὲ ἀναδραμὼν ἐσ τοὺσ προτεταγμένουσ τῆσ τε κεφαλῆσ τῷ νεύματι καὶ τοῦ δόρατοσ τῇ κινήσει δῆλοσ ἦν διέξοδόν τε αἰτούμενοσ καὶ ἀποχωρεῖν ἤδη βεβουλευμένοσ. τῷ τε οὖν Ἐμπεράμῳ καὶ Σπαρτιατῶν τοῖσ παροῦσι διεῖναι τοὺσ Μεσσηνίουσ ἤρεσκε μηδὲ λυσσῶντασ ἀνθρώπουσ καὶ ἐσ τὸ ἔσχατον ἀπονοίασ ἥκοντασ ἐξαγριᾶναι πέρα· καὶ ἅμα οὕτω σφᾶσ ποιεῖν Ἕκασ ὁ μάντισ ἐκέλευεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 21

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 21)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION