Diodorus Siculus, Library, book xiv, chapter 65

(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 65)

εἰ καί τινα προσέψευσται Διονύσιοσ, τό γε ῥηθὲν ὑπ’ αὐτοῦ τὸ τελευταῖον ἀληθὲσ ἦν, ὅτι ταχέωσ καταλύσει τὸν πόλεμον. τοῦτο δὲ πρᾶξαι δύναιτ’ ἂν οὐκ αὐτὸσ ἀφηγούμενοσ, ἥττηται γὰρ πολλάκισ, ἀλλὰ τὴν πάτριον ἐλευθερίαν ἀποδοὺσ τοῖσ πολίταισ. νῦν μὲν γὰρ οὐδεὶσ ἡμῶν προθύμωσ ὑπομένει τοὺσ κινδύνουσ, ὅταν ἡ νίκη μηδὲν ἧττον ᾖ τῆσ ἥττησ·

λειφθέντασ γὰρ Καρχηδονίοισ δεήσει ποιεῖν τὸ προσταττόμενον, νικήσαντασ δὲ Διονύσιον ἔχειν βαρύτερον ἐκείνων δεσπότην. Καρχηδόνιοι μὲν γάρ, κἂν πολέμῳ κρατήσωσι, φόρον ὡρισμένον λαβόντεσ οὐκ ἂν ἡμᾶσ ἐκώλυσαν τοῖσ πατρίοισ νόμοισ διοικεῖν τὴν πόλιν· οὗτοσ δὲ τὰ μὲν ἱερὰ συλήσασ, τοὺσ δὲ τῶν ἰδιωτῶν πλούτουσ ἅμα ταῖσ τῶν κεκτημένων ψυχαῖσ ἀφελόμενοσ, τοὺσ οἰκέτασ μισθοδοτεῖ κατὰ τῆσ τῶν δεσποτῶν δουλείασ· καὶ τὰ συμβαίνοντα κατὰ τὰσ τῶν πόλεων ἁλώσεισ δεινά, ταῦτ’ ἐν εἰρήνῃ πράττων καταλύσειν ἐπαγγέλλεται τὸν πρὸσ Καρχηδονίουσ πόλεμον. ἡμῖν δ’, ὦ ἄνδρεσ, οὐχ ἧττον τοῦ Φοινικικοῦ πολέμου καταλυτέον ἐστὶ τὸν ἐντὸσ τοῦ τείχουσ τύραννον.

ἡ μὲν γὰρ ἀκρόπολισ δούλων ὅπλοισ τηρουμένη κατὰ τῆσ πόλεωσ ἐπιτετείχισται, τὸ δὲ τῶν μισθοφόρων πλῆθοσ ἐπὶ δουλείᾳ τῶν Συρακοσίων ἤθροισται. καὶ κρατεῖ τῆσ πόλεωσ οὐκ ἐπ’ ἴσησ βραβεύων τὸ δίκαιον, ἀλλὰ μόναρχοσ πλεονεξίᾳ κρίνων πράττειν πάντα. καὶ νῦν μὲν οἱ πολέμιοι βραχὺ μέροσ ἔχουσι τῆσ χώρασ, Διονύσιοσ δὲ πᾶσαν ποιήσασ ἀνάστατον τοῖσ τὴν τυραννίδα συναύξουσιν ἐδωρήσατο. μέχρι τίνοσ οὖν καρτερήσομεν ταῦτα πάσχοντεσ, ὑπὲρ ὧν οἱ ἀγαθοὶ χάριν τοῦ μὴ λαβεῖν πεῖραν ἀποθνήσκειν ὑπομένουσιν;

καὶ πρὸσ μὲν Καρχηδονίουσ ἀγωνιζόμενοι τοὺσ ἐσχάτουσ κινδύνουσ εὐψύχωσ ὑπομένομεν, πρὸσδὲ πικρὸν τύραννον ὑπὲρ ἐλευθερίασ καὶ περὶ πατρίδοσ οὐδὲ λόγῳ παρρησίαν ἔτι ἄγειν τολμῶμεν· καὶ ταῖσ μὲν τοσαύταισ μυριάσι τῶν πολεμίων ἀντιταττόμεθα, μόναρχον δὲ οὐδ’ ἀνδραπόδου γενναίου τὴν ἀρετὴν ἔχοντα πεφρίκαμεν. οὐ γὰρ δήπουθεν ἀξιώσαι τισ ἂν παραβάλλειν Διονύσιον τῷ παλαιῷ Γέλωνι.

ἐκεῖνοσ μὲν γὰρ μετὰ τῆσ ἰδίασ ἀρετῆσ, μετὰ τῶν Συρακοσίων καὶ τῶν ἄλλων Σικελιωτῶν ἠλευθέρωσε τὴν Σικελίαν ἅπασαν, ὁ δ’ ἐν ἐλευθερίᾳ παραλαβὼν τὰσ πόλεισ τῶν μὲν ἄλλων ἁπασῶν κυρίουσ πεποίηκε τοὺσ πολεμίουσ, αὐτὸσ δὲ τὴν πατρίδα καταδεδούλωται. κἀκεῖνοσ μὲν πολὺ πρὸ τῆσ Σικελίασ ἀγωνισάμενοσ τοὺσ ἐν ταῖσ πόλεσιν ὄντασ συμμάχουσ οὐδὲ ἰδεῖν τοὺσ πολεμίουσ ἐποίησεν, ὁ δ’ ἀπὸ Μοτύησ διὰ πάσησ τῆσ νήσου φυγὼν συγκέκλεικεν ἑαυτὸν ἐντὸσ τῶν τειχῶν, πρὸσ μὲν τοὺσ πολίτασ θρασυνόμενοσ, τοὺσ δὲ πολεμίουσ οὐδὲ κατ’ ὄψιν ἰδεῖν ὑπομένων.

τοιγαροῦν ἐκεῖνοσ μὲν διά τε τὴν ἀρετὴν καὶ τὸ μέγεθοσ τῶν πράξεων οὐ μόνον τῶν Συρακοσίων, ἀλλὰ καὶ τῶν Σικελιωτῶν ἑκουσίων παρέλαβε τὴν ἡγεμονίαν, ὁ δ’ ἐπ’ ὀλέθρῳ μὲν τῶν συμμάχων, ἐπὶ δουλείᾳ δὲ τῶν πολιτῶν στρατηγήσασ, πῶσ οὐκ ἂν δικαίωσ ὑπὸ πάντων μισοῖτο;

οὐ γὰρ μόνον ἡγεμονίασ ἀνάξιοσ, ἀλλὰ καὶ μυρίων θανάτων τυχεῖν δίκαιοσ. Γέλα καὶ Καμάρινα διὰ τοῦτον κατεστράφησαν, Μεσσήνη ἄρδην ἀνῄρηται, κατὰ ναυμαχίαν δισμύριοι τῶν συμμάχων ἀπολώλασι, τὸ σύνολον εἰσ μίαν κατακεκλείσμεθα πόλιν, τῶν κατὰ Σικελίαν Ἑλληνίδων πασῶν ἀνῃρημένων.

πρὸσ γὰρ τοῖσ ἄλλοισ ἀδικήμασι Μάξον καὶ Κατάνην ἐξηνδραποδίσατο, πόλεισ συμμαχίδασ, ἐπικαίρουσ πόλεισ, ἄρδην ἀνῄρηκεν. καὶ πρὸσ μὲν Καρχηδονίουσ δύο μάχασ ἐνστησάμενοσ ἐν ἑκατέραισ ἥττηται, παρὰ δὲ τοῖσ πολίταισ πιστευθεὶσ ἅπαξ στρατηγίασ εὐθέωσ ἀφείλετο τὴν ἐλευθερίαν, φονεύων μὲν τοὺσ παρρησίαν ἄγοντασ ὑπὲρ τῶν νόμων, φυγαδεύων δὲ τοὺσ ταῖσ οὐσίαισ προέχοντασ, καὶ τὰσ μὲν τῶν φυγάδων γυναῖκασ οἰκέταισ καὶ μιγάσιν ἀνθρώποισ συνοικίζων, τῶν δὲ πολιτικῶν ὅπλων βαρβάρουσ καὶ ξένουσ ποιῶν κυρίουσ.

καὶ ταῦτ’ ἔπραξεν, ὦ Ζεῦ καὶ θεοὶ πάντεσ, ὑπηρέτησ ἀρχείων, ἀπεγνωσμένοσ ἄνθρωποσ. καὶ ποῦ τὸ φιλελεύθερον τῶν Συρακοσίων;

ποῦ δ’ αἱ τῶν προγόνων πράξεισ; ἐῶ τὰσ ἐφ’ Ἱμέρᾳ τριάκοντα μυριάδασ ἄρδην ἀναιρεθείσασ Καρχηδονίων, παρίημι τὴν τῶν μετὰ Γέλωνα τυράννων κατάλυσιν· ἀλλ’ ἐχθὲσ καὶ πρῴην, Ἀθηναίων τηλικαύταισ δυνάμεσιν ἐπὶ Συρακούσασ στρατευσάντων, οἱ πατέρεσ ἡμῶν οὐδὲ τὸν ἀπαγγελοῦντα τὴν συμφορὰν ἀπέλιπον. ἡμεῖσ δὲ τηλικαῦτ’ ἔχοντεσ πατέρων παραδείγματ’ ἀρετῆσ, τοῦ Διονυσίου προστάγμασιν ὑπακούομεν, καὶ ταῦτα τῶν ὅπλων ὄντεσ κύριοι;

θεῶν γάρ τισ πρόνοια μετὰ τῶν συμμάχων ἐν τοῖσ ὅπλοισ ἡμᾶσ συνήγαγε πρὸσ τὸ τὴν ἐλευθερίαν ἀνακτήσασθαι, καὶ πάρεστι τήμερον ἄνδρασ ἀγαθοὺσ γενομένουσ καὶ συμφρονήσαντασ ἀπαλλαγῆναι τῆσ βαρείασ ἀνάγκησ. τὸν μὲν γὰρ ἔμπροσθεν χρόνον παρωπλισμένοι καὶ ἔρημοι συμμάχων ὄντεσ, τῷ δὲ τῶν μισθοφόρων πλήθει τηρούμενοι, σχεδὸν εἴκομεν τῷ τῆσ ἀνάγκησ καιρῷ·

νῦν δὲ τῶν ὅπλων κυριεύοντεσ καὶ τοὺσ συμμάχουσ ἅμα βοηθοὺσ καὶ θεατὰσ ἔχοντεσ τῆσ ἀρετῆσ, μὴ παραχωρήσωμεν ἀλλὰ ποιήσωμεν φανερόν, ὡσ διὰ καιρόν, οὐ δι’ ἀνανδρίαν ὑπεμείναμεν δουλεύειν. οὐκ αἰσχυνόμεθα τῶν πολέμων ἔχοντεσ ἡγεμόνα τὸν τὰ κατὰ τὴν πόλιν ἱερὰ σεσυληκότα, καὶ τηλικούτων πραγμάτων ποιοῦντεσ προστάτην, ᾧ βίον ἰδιωτικὸν οὐδεὶσ ἂν εὖ φρονῶν διοικεῖν ἐπιτρέψειεν;

καὶ τῶν ἄλλων ἐν τοῖσ πολέμοισ μάλιστα τηρούντων τὰ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ ὅσια διὰ τὸ μέγεθοσ τῶν κινδύνων, ἡμεῖσ τὸν ἐπ’ ἀσεβείᾳ διωνομασμένον ἐλπίζομεν καταλύσειν τὸν πόλεμον; καίτοι γε εἴ τισ βούλεται τἀκριβὲσ ζητεῖν, εὑρήσει Διονύσιον οὐχ ἧττον τοῦ πολέμου τὴν εἰρήνην εὐλαβούμενον.

νῦν μὲν γὰρ διὰ τὸν ἀπὸ τῶν πολεμίων φόβον νομίζει τοὺσ Συρακοσίουσ μηθὲν ἐπιχειρήσειν κατ’ αὐτοῦ πρᾶξαι, καταπονηθέντων δὲ τῶν Καρχηδονίων ἀντιλήψεσθαι τῆσ ἐλευθερίασ, τῶν μὲν ὅπλων κυριεύοντασ, διὰ δὲ τὰσ πράξεισ πεφρονηματισμένουσ. διὰ τοῦτο γάρ, οἶμαι, κατὰ μὲν τὸν πρῶτον πόλεμον προδοὺσ Γέλαν καὶ Καμάριναν ταύτασ ἀοικήτουσ ἐποίησεν, ἐν δὲ ταῖσ συνθήκαισ ἐκδότουσ τὰσ πλείστασ, Ἑλληνίδασ πόλεισ συνέθετο.

μετὰ δὲ ταῦτ’ ἐν εἰρήνῃ Νάξον καὶ Κατάνην παρασπονδῶν ἐξανδραποδισάμενοσ ἣν μὲν κατέσκαψεν, ἣν δὲ τοῖσ ἐξ Ἰταλίασ Καμπανοῖσ οἰκητήριον ἔδωκεν.

ἐπειδὴ δὲ ἐκείνων ἀπολομένων οἱ περιλειφθέντεσ πολλάκισ ἐπεβάλοντο καταλῦσαι τὴν τυραννίδα, πάλιν τοῖσ Καρχηδονίοισ πόλεμον κατήγγειλεν·

οὐ γὰρ οὕτωσ εὐλαβεῖτο λῦσαι τὰσ συνθήκασ παρὰ τοὺσ ὁρ́κουσ, ὡσ ἐφοβεῖτο τὰ περιλελειμμένα συστήματα τῶν Σικελιωτῶν. καὶ δὴ φαίνεται διὰ παντὸσ ἐπηγρυπνηκὼσ τῇ τούτων ἀπωλείᾳ. καὶ πρῶτον μὲν περὶ Πάνορμον δυνάμενοσ παρατάξασθαι τοῖσ πολεμίοισ, ἀποβαινόντων ἐκ τῶν νεῶν καὶ τὰ σώματα κακῶσ ἐχόντων διὰ τὸν σάλον, οὐκ ἠβουλήθη·

μετὰ δὲ ταῦτα τὴν Μεσσήνην ἐπίκαιρον καὶ τηλικαύτην πόλιν ἀβοήθητον περιιδὼν εἰάσε κατασκαφῆναι, ὅπωσ μὴ μόνον ὡσ πλεῖστοι διαφθείρωνται τῶν Σικελιωτῶν, ἀλλὰ καὶ Καρχηδόνιοι τὰσ ἐξ Ἰταλίασ βοηθείασ καὶ τοὺσ ἐκ Πελοποννήσου στόλουσ ἐμφράξωσιν. τὸ δὲ τελευταῖον ἐν τῷ Καταναίων αἰγιαλῷ διηγωνίσατο, παρεὶσ πρὸσ τῇ πόλει τὴν μάχην συστήσασθαι πρὸσ τὸ τοὺσ ἐλαττουμένουσ καταφεύγειν εἰσ τοὺσ οἰκείουσ λιμένασ.

μετὰ δὲ τὴν ναυμαχίαν, μεγάλων πνευμάτων ἐπιγενομένων καὶ τῶν Καρχηδονίων ἀναγκασθέντων νεωλκῆσαι τὸν στόλον, καιρὸν εἶχε τοῦ νικᾶν κάλλιστον· τὸ μὲν γὰρ πεζὸν στράτευμα τῶν πολεμίων οὔπω κατηντηκὸσ ἦν, τὸ δὲ μέγεθοσ τοῦ χειμῶνοσ ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν αὐτοῖσ τὰσ ναῦσ ἐξέβραττεν.

τότε συνεπιθεμένων ἡμῶν πεζῇ πάντων ἠναγκάσθησαν ἂν ἀποβαίνοντεσ ἁλίσκεσθαι ῥᾳδίωσ ἢ πρὸσ τὰ κύματα βιαζόμενοι τὸν αἰγιαλὸν πληρῶσαι ναυαγίων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION