Plutarch, Cleomenes, chapter 2

(플루타르코스, Cleomenes, chapter 2)

οὐκ ἤρεσκε μὲν οὖν αὐτῷ τὰ κατὰ τὴν πόλιν, ἀπραγμοσύνῃ καὶ ἡδονῇ κατακεκηλημένων τῶν πολιτῶν καὶ τοῦ βασιλέωσ πάντα τὰ πράγματα χαίρειν ἐῶντοσ, εἰ μηδεὶσ αὑτὸν ἐνοχλοίη σχολάζειν ἐν ἀφθόνοισ καὶ τρυφᾶν βουλόμενον, ἀμελουμένων δὲ τῶν κοινῶν, κατ’ οἰκίαν ἑκάστου πρὸσ αὑτὸν ἕλκοντοσ τὸ κερδαλέον· ἀσκήσεωσ δὲ καὶ σωφροσύνησ νέων καὶ καρτερίασ καὶ ἰσότητοσ οὐδὲ ἀσφαλὲσ ἦν τούτων τῶν περὶ Ἆγιν ἀπολωλότων μνημονεύειν. λέγεται δὲ καὶ λόγων φιλοσόφων τὸν Κλεομένη μετασχεῖν ἔτι μειράκιον ὄντα, Σφαίρου τοῦ Βορυσθενίτου παραβαλόντοσ εἰσ τὴν Λακεδαίμονα καὶ περὶ τοὺσ νέουσ καὶ τοὺσ ἐφήβουσ οὐκ ἀμελῶσ διατρίβοντοσ.

"γαθὸσ νέων ψυχὰσ κακκανῆν.

ἐμπιπλάμενοι γὰρ ὑπὸ τῶν ποιημάτων ἐνθουσιασμοῦ παρὰ τὰσ μάχασ ἠφείδουν ἑαυτῶν ὁ δὲ Στωϊκὸσ λόγοσ ἔχει τι πρὸσ τὰσ μεγάλασ φύσεισ καὶ ὀξείασ ἐπισφαλὲσ καὶ παράβολον, βαθεῖ δὲ καὶ πράῳ κεραννύμενοσ ἤθει μάλιστα εἰσ τὸ οἰκεῖον ἀγαθὸν ἐπιδίδωσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION