Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 31

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 31)

ὀλίγον δὲ ἀπωτέρω Φαρῶν Ἀπόλλωνοσ ἄλσοσ ἐστὶ Καρνείου καὶ ὕδατοσ ἐν αὐτῷ πηγή· θαλάσσησ δὲ ἕξ που στάδια ἀπέχουσιν αἱ Φαραί. ἐντεῦθεν πρὸσ μεσόγαιαν τῆσ Μεσσηνίασ σταδίουσ προελθόντι ὀγδοήκοντα, ἔστιν ἡ Θουριατῶν πόλισ, Ἄνθειαν δὲ αὐτὴν ἐν τοῖσ ἔπεσιν ὠνομάσθαι τοῖσ Ὁμήρου λέγουσι· Λακεδαιμονίοισ δὲ ἔχειν τοῖσ ἐν Σπάρτῃ τὴν Θουρίαν ἔδωκεν Αὔγουστοσ. Αὐγούστῳ γὰρ βασιλεύοντι Ῥωμαίων ἐπολέμησεν Ἀντώνιοσ, γένει καὶ οὗτοσ Ῥωμαῖοσ· καί οἱ τῶν ἐν τῇ Ἑλλάδι ἄλλοι τε καὶ οἱ Μεσσήνιοι προσέθεντο, ὅτι ἐφρόνουν Λακεδαιμόνιοι τὰ Αὐγούστου. καὶ ὁ μὲν τούτων ἕνεκα Μεσσηνίοισ καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἀντιταξαμένων τοῖσ μὲν αὐτῶν ἔλαττον, τοῖσ δὲ καὶ ἐσ πλέον ἐπεξῆλθε·

Θουριᾶται δὲ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἐν μετεώρῳ τὸ ἀρχαῖον οἰκουμένησ ἐσ τὸ πεδίον κατελθόντεσ οἰκοῦσιν. οὐ μὴν παντάπασί γε οὐδὲ τὴν ἄνω πόλιν ἐκλελοίπασιν, ἀλλὰ καὶ τείχουσ ἐρείπια καὶ ἱερόν ἐστιν αὐτόθι ὀνομαζόμενον θεοῦ Συρίασ· τὴν δὲ ἐν τῷ πεδίῳ πόλιν ποταμὸσ καλούμενοσ Ἄρισ παρέξεισιν. ἔστι δὲ ἐν τῇ μεσογαίῳ κώμη Καλάμαι καὶ Λίμναι χωρίον·

ἐν δὲ αὐτῷ Λιμνάτιδοσ ἱερόν ἐστιν Ἀρτέμιδοσ, ἔνθα Τηλέκλῳ βασιλεύοντι ἐν Σπάρτῃ τὴν τελευτὴν συμβῆναι λέγουσιν. ἰόντι δὲ ἐκ Θουρίασ ὡσ ἐπὶ Ἀρκαδίασ εἰσὶν αἱ πηγαὶ τοῦ Παμίσου·

καὶ ἐπ’ αὐταῖσ παισὶ μικροῖσ ἀκέσματα γίνεται. ἰοῦσι δὲ ἀπὸ τῶν πηγῶν ἐν ἀριστερᾷ καὶ προελθόντι ὡσ τεσσαράκοντα στάδια, ἔστι Μεσσηνίοισ ἡ ὑπὸ τῇ Ἰθώμῃ πόλισ·

περιέχεται δὲ οὐ τῇ Ἰθώμῃ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τὸν Πάμισον τὰ τετραμμένα ὑπὸ τῆσ Εὐάσ· τὸ δὲ ὄνομα γενέσθαι τῷ ὄρει φασὶ Βακχικόν τι ἐπίφθεγμα εὐοῖ Διονύσου πρῶτον ἐνταῦθα αὐτοῦ τε εἰπόντοσ καὶ τῶν ὁμοῦ τῷ Διονύσῳ γυναικῶν. περὶ δὲ τὴν Μεσσήνην τεῖχοσ, κύκλοσ μὲν πᾶσ λίθου πεποίηται, πύργοι δὲ καὶ ἐπάλξεισ εἰσὶν ἐνῳκοδομημένοι.

τὰ μὲν οὖν Βαβυλωνίων ἢ τὰ Μεμνόνεια τὰ ἐν Σούσοισ τείχη τοῖσ Περσικοῖσ οὔτε εἶδον οὔτε ἄλλων περὶ αὐτῶν ἤκουσα αὐτοπτούντων· τὰ δὲ ἐν Ἀμβρόσ<σ>ῳ τῇ Φωκικῇ ἔν τε Βυζαντίῳ καὶ Ῥόδῳ ‐ ταῦτα γὰρ δὴ τετείχισται τὰ χωρία ἄριστα ‐ τούτων Μεσσηνίοισ ἐστὶν ἐχυρώτερον. Μεσσηνίοισ δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ Διόσ ἐστιν ἄγαλμα Σωτῆροσ καὶ Ἀρσινόη κρήνη·

τὸ μὲν δὴ ὄνομα ἀπὸ τῆσ Λευκίππου θυγατρὸσ εἴληφεν, ὑπορρεῖ δὲ ἐσ αὐτὴν ὕδωρ ἐκ πηγῆσ καλουμένησ Κλεψύδρασ. θεῶν δὲ ἱερὰ Ποσειδῶνοσ, τὸ δὲ Ἀφροδίτησ ἐστί· καὶ οὗ μάλιστα ἄξιον ποιήσασθαι μνήμην, ἄγαλμα Μητρὸσ θεῶν λίθου Παρίου, Δαμοφῶντοσ δὲ ἔργον, ὃσ καὶ τὸν Δία ἐν Ὀλυμπίᾳ διεστηκότοσ ἤδη τοῦ ἐλέφαντοσ συνήρμοσεν ἐσ τὸ ἀκριβέστατον· καί οἱ δεδομέναι τιμαὶ παρὰ Ἠλείων εἰσί. Δαμοφῶντοσ δέ ἐστι τούτου καὶ ἡ Λαφρία καλουμένη παρὰ Μεσσηνίοισ·

σέβεσθαι δέ σφισιν ἀπὸ τοιοῦδε αὐτὴν καθέστηκε. Καλυδωνίοισ ἡ Ἄρτεμισ ‐ ταύτην γὰρ θεῶν μάλιστα ἔσεβον ‐ ἐπίκλησιν εἶχε Λαφρία· Μεσσηνίων δὲ οἱ λαβόντεσ Ναύπακτον παρὰ Ἀθηναίων ‐ τηνικαῦτα γὰρ Αἰτωλίασ ἐγγύτατα ᾤκουν ‐ παρὰ Καλυδωνίων ἔλαβον.

τὸ σχῆμα ἑτέρωθι δηλώσω. τὸ μὲν δὴ τῆσ Λαφρίασ ἀφίκετο ὄνομα ἔσ τε Μεσσηνίουσ καὶ ἐσ Πατρεῖσ Ἀχαιῶν μόνουσ, Ἐφεσίαν δὲ Ἄρτεμιν πόλεισ τε νομίζουσιν αἱ πᾶσαι καὶ ἄνδρεσ ἰδίᾳ θεῶν μάλιστα ἄγουσιν ἐν τιμῇ· τὰ δὲ αἴτια ἐμοὶ δοκεῖν ἐστὶν Ἀμαζόνων τε κλέοσ, αἳ φήμην τὸ ἄγαλμα ἔχουσιν ἱδρύσασθαι, καὶ ὅτι ἐκ παλαιοτάτου τὸ ἱερὸν τοῦτο ἐποιήθη.

τρία δὲ ἄλλα ἐπὶ τούτοισ συνετέλεσεν ἐσ δόξαν, μέγεθόσ τε τοῦ ναοῦ τὰ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ κατασκευάσματα ὑπερηρκότοσ καὶ Ἐφεσίων τῆσ πόλεωσ ἡ ἀκμὴ καὶ ἐν αὐτῇ τὸ ἐπιφανὲσ τῆσ θεοῦ. πεποίηται δὲ καὶ Εἰλειθυίασ Μεσσηνίοισ ναὸσ καὶ ἄγαλμα λίθου, πλησίον δὲ Κουρήτων μέγαρον, ἔνθα ζῷα τὰ πάντα ὁμοίωσ καθαγίζουσιν·

ἀρξάμενοι γὰρ ἀπὸ βοῶν τε καὶ αἰγῶν καταβαίνουσιν ἐσ τοὺσ ὄρνιθασ ἀφιέντεσ ἐσ τὴν φλόγα. καὶ Δήμητροσ ἱερὸν Μεσσηνίοισ ἐστὶν ἅγιον καὶ Διοσκούρων ἀγάλματα φέροντεσ τὰσ Λευκίππου· καί μοι καὶ ταῦτα ἐν τοῖσ προτέροισ ἐστὶν ἤδη δεδηλωμένα, ὡσ οἱ Μεσσήνιοι τοὺσ Τυνδάρεω παῖδασ ἀμφισβητοῦσιν αὑτοῖσ καὶ οὐ Λακεδαιμονίοισ προσήκειν. πλεῖστα δέ σφισι καὶ θέασ μάλιστα ἀγάλματα ἄξια τοῦ Ἀσκληπιοῦ παρέχεται τὸ ἱερόν·

χωρὶσ μὲν γὰρ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν παίδων ἐστὶν ἀγάλματα, χωρὶσ δὲ Ἀπόλλωνοσ καὶ Μουσῶν καὶ Ἡρακλέουσ· τε ἡ Θηβαίων καὶ Ἐπαμινώνδασ ὁ Κλεόμμιδοσ Τύχη τε καὶ Ἄρτεμισ Φωσφόροσ, τὰ μὲν δὴ τοῦ λίθου Δαμοφῶν αὐτοῖσ εἰργάσατο ‐ Μεσσήνιον δὲ ὅτι μὴ τοῦτον ἄλλον γε οὐδένα λόγου ποιήσαντα ἀξίωσ οἶδα ἀγάλματα ‐ , ἡ δὲ εἰκὼν τοῦ Ἐπαμινώνδου ἐκ σιδήρου τέ ἐστι καὶ ἔργον ἄλλου, οὐ τούτου.

ἔστι δὲ καὶ Μεσσήνησ τῆσ Τριόπα ναὸσ καὶ ἄγαλμα χρυσοῦ καὶ λίθου Παρίου·

γραφαὶ δὲ κατὰ τοῦ ναοῦ τὸ ὄπισθεν αἱ βασιλεύσαντέσ εἰσι Μεσσήνησ, πρὶν μὲν ἢ στόλον ἀφικέσθαι τὸν Δωριέων ἐσ Πελοπόννησον Ἀφαρεὺσ καὶ οἱ παῖδεσ, κατελθόντων δὲ Ἡρακλειδῶν Κρεσφόντησ ἐστίν, ἡγεμὼν καὶ οὗτοσ τοῦ Δωρικοῦ, τῶν δὲ οἰκησάντων ἐν Πύλῳ Νέστωρ καὶ Θρασυμήδησ καὶ Ἀντίλοχοσ, προτετιμημένοι παίδων τῶν Νέστοροσ ἡλικίᾳ καὶ ἐπὶ Τροίαν μετεσχηκότεσ τῆσ στρατείασ. Λεύκιππόσ τε Ἀφαρέωσ ἀδελφὸσ καὶ Ἱλάειρά ἐστι καὶ Φοίβη, σὺν δέ σφισιν Ἀρσινόη.

γέγραπται δὲ καὶ Ἀσκληπιόσ, Ἀρσινόησ ὢν λόγῳ τῷ Μεσσηνίων, καὶ Μαχάων καὶ Ποδαλείριοσ, ὅτι ἔργου τοῦ πρὸσ Ἰλίῳ καὶ τούτοισ μέτεστι. ταύτασ τὰσ γραφὰσ ἔγραψεν Ὀμφαλίων, Νικίου τοῦ Νικομήδουσ μαθητήσ· οἱ δὲ αὐτὸν καὶ δουλεῦσαι παρὰ τῷ Νικίᾳ καὶ παιδικὰ γενέσθαι φασὶν αὐτοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION