Pausanias, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 8

(파우사니아스, Description of Greece, Μεσσηνιακά, chapter 8)

τοιαῦτα μὲν ὁ Εὐφαὴσ εἶπεν· ἐπεὶ δὲ ἑκατέροισ ἐσήμηναν οἱ ἡγεμόνεσ, Μεσσήνιοι μὲν δρόμῳ τε ἐσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἐχρῶντο καὶ ἀφειδῶσ αὑτῶν εἶχον ἅτε ἄνθρωποι θανατῶντεσ ὑπὸ τοῦ θυμοῦ, καὶ αὐτὸσ ἕκαστοσ πρῶτοσ ἔσπευδεν ἄρξαι μάχησ· ἀντεπῄεσαν δὲ καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι σπουδῇ καὶ οὗτοι, πρόνοιαν δὲ ὅμωσ ἐποιοῦντο μὴ διαλυθῆναί σφισι τὴν τάξιν.

ὡσ δὲ πλησίον ἐγίνοντο, ἀπειλαῖσ ἐχρῶντο τῶν τε ὅπλων τῇ κινήσει καὶ ἐνορῶντεσ ἐσ ἀλλήλουσ δεινόν·

ἔσ τε λοιδορίασ προήγοντο οἱ μὲν οἰκέτασ αὑτῶν ἤδη τοὺσ Μεσσηνίουσ καὶ οὐδὲν ἐλευθερωτέρουσ ἀποκαλοῦντεσ τῶν εἱλώτων, οἱ δὲ ἐκείνουσ τῷ τε ἐγχειρήματι ἀνοσίουσ, ἐπεὶ πλεονεξίασ ἕνεκα ἐπὶ ἄνδρασ συγγενεῖσ ἐπίασι, καὶ θεῶν ἀσεβεῖσ ὅσοι Δωριεῦσι πατρῷοι, τῶν τε ἄλλων καὶ μάλιστα Ἡρακλέουσ. ἤδη τε ὁμοῦ τοῖσ ὀνείδεσι καὶ ἔργων ἥπτοντο, ἀθρόοι τε πρὸσ ἀθρόουσ ὠθισμῷ χρώμενοι μάλιστα οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ ἀνὴρ ἀνδρὶ ἐπιόντεσ. τέχνῃ μὲν οὖν ἐσ τὰ πολεμικὰ ὁμοῦ καὶ μελέτῃ πολὺ οἱ Λακεδαιμόνιοι προέσχον, πρὸσ δὲ καὶ τῷ πλήθει·

τούσ τε γὰρ περιοίκουσ ὑπηκόουσ ἤδη καὶ συνακολουθοῦντασ εἶχον Ἀσιναῖοί τε καὶ οἱ Δρύοπεσ γενεᾷ πρότερον ὑπὸ Ἀργείων ἐκ τῆσ σφετέρασ ἀνεστηκότεσ καὶ ἥκοντεσ ἐσ τὴν Λακεδαίμονα ἱκέται κατ’ ἀνάγκην συνεστρατεύοντο· πρὸσ δὲ τοὺσ ψιλοὺσ τῶν Μεσσηνίων τοξότασ Κρῆτασ ἐπήγοντο μισθωτούσ. Μεσσηνίοισ δὲ ἐσ ἅπαντα ἐσ τὸ ἴσον ἥ τε ἀπόνοια καὶ τὸ ἐσ τὸν θάνατον εὔθυμον·

καὶ ὁπόσα μὲν πάσχοιεν, ἀναγκαῖα μᾶλλον τοῖσ πατρίδα σεμνύνουσιν ἢ δεινὰ ἐνόμιζον, ἃ δὲ ἔδρων, αὐτοί τε ἡγοῦντο εἰργάσθαι μειζόνωσ καὶ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ συμβαίνειν χαλεπώτερα. τολμήματα λαμπρὰ ἀπεδείκνυντο, τοῖσ δὲ καὶ ἐπικαίρωσ τετρωμένοισ καὶ ἐμπνέουσιν ὀλίγον ὅμωσ ἡ ἀπόνοια ἤκμαζε.

παρακλήσεισ τε ἐγίνοντο, καὶ οἱ μὲν ζῶντεσ καὶ ἔτι ἄτρωτοι τοὺσ τραυματίασ παρώξυνον, πρὶν ἢ τὴν ἐσχάτην τινὶ ἐφεστηκέναι μοῖραν, ἀντιδράσαντα ὅ τι καὶ δύναιτο σὺν ἡδονῇ δέχεσθαι τὸ πεπρωμένον·

οἱ δὲ ὁπότε αἴσθοιντο οἱ τραυματίαι τὴν ἰσχὺν σφᾶσ ὑπολείπουσαν καὶ τὸ πνεῦμα οὐ παραμένον, διεκελεύοντο τοῖσ ἀτρῶσι μὴ χείρονασ ἢ αὐτοὶ γίνεσθαι μηδὲ ἐσ ἀνωφελὲσ τῇ πατρίδι καὶ τὴν ἐκείνων τελευτὴν καταστῆσαι. Λακεδαιμόνιοι δὲ προτροπῇ μὲν ἐσ ἀλλήλουσ τῇ δεήσει οὐκ ἐχρῶντο καὶ ἐσ τὰ παράδοξα τῶν τολμημάτων οὐ κατὰ ταὐτὰ ἑτοίμωσ τοῖσ Μεσσηνίοισ εἶχον·

ἅτε δὲ εὐθὺσ ἐκ παίδων τὰ πολεμικὰ ἐπιστάμενοι, βαθυτέρᾳ τε τῇ φάλαγγι ἐχρῶντο καὶ τοὺσ Μεσσηνίουσ ἤλπιζον οὔτε χρόνον τὸν ἴσον καρτερήσειν ἀντιτεταγμένουσ οὔτε πρὸσ τὸν ἐν τοῖσ ὅπλοισ κάματον ἢ τὰ τραύματα ἀνθέξειν. ἴδια μὲν τοιαῦτα ἐν ἑκατέρῳ τῷ στρατεύματι ἔσ τε τὰ ἔργα ἦν καὶ ἐσ τὰσ γνώμασ τῶν μαχομένων, κοινὰ δὲ ἀπ’ ἀμφοτέρων·

οὔτε γὰρ ἱκεσίαισ οἱ φονευόμενοι καὶ χρημάτων ὑποσχέσεσιν ἐχρῶντο, τάχα μέν που μὴ πείσειν διὰ τὸ ἔχθοσ ἀπεγνωκότεσ, τὸ δὲ πλεῖστον ἀπαξιοῦντεσ ὡσ οὐ τὰ πρότερά γε κακιοῦσιν· οἵ τε ἀποκτείνοντεσ ἀπείχοντο καὶ αὐχήματοσ ὁμοίωσ καὶ ὀνειδῶν, οὐκ ἔχοντέσ πω βεβαίαν οὐδέτεροι τὴν ἐλπίδα εἰ κρατήσουσι. παραδοξότατα δὲ ἀπέθνησκον οἱ τῶν κειμένων σκυλεύειν τινὰ ἐπιχειροῦντεσ· ἢ γὰρ τοῦ σώματοσ γυμνόν τι ὑποφήναντεσ ἠκοντίζοντο καὶ ἐτύπτοντο οὐ προορώμενοι διὰ τὴν ἐν τῷ παρόντι ἀσχολίαν, ἢ καὶ ὑπὸ τῶν σκυλευομένων ἔτι ἐμπνεόντων διεφθείροντο.

ἐμάχοντο δὲ καὶ οἱ βασιλεῖσ ἀξίωσ λόγου, Θεόπομποσ δὲ καὶ ἀκρατέστερον ὡρ́μητο ὡσ αὐτὸν ἀποκτενῶν Εὐφαῆ.

Εὐφαὴσ δὲ ὁρῶν ἐπιόντα εἶπεν ἄρα πρὸσ τὸν Ἄντανδρον οὐδὲν εἶναι τὰ Θεοπόμπου διάφορα ἢ <ὅσα> ὁ πρόγονοσ αὐτοῦ Πολυνείκησ ἐτόλμησε· Πολυνείκην τε γὰρ στρατιὰν ἐπὶ τὴν πατρίδα ἀγαγόντα ἐξ Ἄργουσ ἀποκτεῖναι τὸν ἀδελφὸν αὐτοχειρὶ καὶ ἀποθανεῖν ὑπὸ ἐκείνου, Θεόπομπόν τε ἐθέλειν ἐσ τὸ ἴσον καταστῆσαι μιάσματοσ τοῖσ ἀπὸ Λαί̈ου καὶ Οἰδίποδοσ τὸ Ἡρακλειδῶν γένοσ· οὐ μέντοι χαίροντά γε ἀπὸ τῆσ μάχησ διακριθήσεσθαι. τοιαῦτα ἐπιλέγων ἀντεπῄει καὶ οὗτοσ. ἐνταῦθα ἥ τε πᾶσα μάχη κεκμηκότων ὅμωσ ἐσ τὸ ἀκμαιότατον αὖθισ ἤρθη, καὶ τοῖσ τε σώμασιν ἀνερρώννυντο καὶ τὸ ἀφειδὲσ ἐσ τὸν θάνατον παρ’ ἀμφοτέρων ηὐξάνετο, ὥστε εἰκάσαι ἄν τισ τοῦ ἔργου τότε σφᾶσ πρῶτον ἅπτεσθαι.

τέλοσ δὲ οἱ περὶ τὸν Εὐφαῆ τῆσ τε ἀπονοίασ τῷ ὑπερβάλλοντι μανίασ ὄντεσ ἐγγύτατα καὶ ὑπ’ ἀνδραγαθίασ ‐ πᾶν γὰρ δὴ τὸ περὶ τὸν βασιλέα οἱ λογάδεσ τῶν Μεσσηνίων ἦσαν ‐ βιάζονται τοὺσ ἀντιτεταγμένουσ· καὶ αὐτόν τε Θεόπομπον ἀπώσαντο καὶ Λακεδαιμονίων τοὺσ καθ’ αὑτοὺσ ἐτρέψαντο. τὸ δὲ ἕτερον κέρασ τοῖσ Μεσσηνίοισ ἐταλαιπώρει.

Πυθάρατόσ τε γὰρ ὁ στρατηγὸσ ἐτεθνήκει καὶ αὐτοὶ διὰ τὴν ἀναρχίαν ἀτακτότερον καὶ <θορυβωδέστερον ἐμάχοντο, οὐ μέντοι> ἀθύμωσ εἶχον οὐδ’ οὗτοι. φεύγουσι δὲ οὔτε τοῖσ Μεσσηνίοισ ὁ Πολύδωροσ οὔτε οἱ περὶ τὸν Εὐφαῆ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ ἠκολούθησαν·

Εὐφαεῖ γὰρ καὶ τοῖσ περὶ αὐτὸν αἱρετώτερα ἐφαίνετο ἀμύνειν τοῖσ ἡττωμένοισ ‐ οὐ μέντοι Πολυδώρῳ γὲ οὐδὲ τοῖσ περὶ αὐτὸν συμμίσγουσιν, ἐν σκότῳ γὰρ ἤδη τὰ γινόμενα ἦν ‐ καὶ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἅμα εἶργε μὴ πρόσω τοῖσ ἀποχωροῦσιν ἐπακολουθεῖν οὐχ ἥκιστα καὶ ἡ ἀπειρία τῶν τόπων. ἦν δὲ αὐτοῖσ καὶ ἄλλωσ πάτριον σχολαιοτέρασ τὰσ διώξεισ ποιεῖσθαι, μὴ διαλῦσαι τὴν τάξιν πλείονα ἔχοντασ πρόνοιαν ἤ τινα ἀποκτεῖναι φεύγοντα.

τὰ δὲ μέσα ἀμφοτέροισ, ᾗ Λακεδαιμονίων ὁ Εὐρυλέων, Μεσσηνίοισ δὲ Κλέοννισ ἡγεῖτο, ἰσοπαλῶσ μὲν ἠγωνίζοντο, διέλυσε δὲ ἀπ’ ἀλλήλων καὶ τούτουσ ἐπελθοῦσα ἡ νύξ. ταύτην τὴν μάχην παρὰ ἀμφοτέρων ἢ μόνα ἢ μάλιστα ἐμαχέσαντο τὰ ὁπλιτικά.

οἱ δὲ ἐπὶ τῶν ἵππων ὀλίγοι τε ἦσαν καὶ οὐδὲν ὥστε καὶ μνημονευθῆναι διεπράξαντο· οὐ γάρ τοι ἀγαθοὶ τότε ἱππεύειν ἦσαν οἱ Πελοποννήσιοι. τῶν δὲ Μεσσηνίων οἱ ψιλοὶ καὶ οἱ παρὰ Λακεδαιμονίοισ Κρῆτεσ οὐδὲ συνέμιξαν ἀρχήν· τῷ γὰρ πεζῷ τῷ σφετέρῳ κατὰ τρόπον ἔτι ἑκάτεροι τὸν ἀρχαῖον ἐπετάχθησαν. ἐσ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν μάχησ μὲν οὐδέτεροι διενοοῦντο ἄρχειν οὐδὲ ἱστάναι πρότεροι τρόπαιον, προϊούσησ δὲ τῆσ ἡμέρασ ὑπὲρ ἀναιρέσεωσ τῶν νεκρῶν ἐπεκηρυκεύοντο, καὶ ἐπειδὴ παρὰ ἀμφοτέρων συνεχωρήθη, θάψειν ἔμελλον ἤδη τὸ ἐντεῦθεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION