Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 4:

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 4:)

τὸν ἐκ τῆσ τοιᾶσδε σκευῆσ ἀναβρομοῦντα ζωμὸν πυκνότερον τῇ ζωμηρύσει καταμίγνυε, μηδὲν ἕτερον ἐπεγχέων, ἀλλ’ αὐτὸν ἀπ’ αὐτοῦ ἀρυόμενοσ πρὸσ τὸ μηδὲν ὑπερζέσαι τοῦ πιμελεστέρου. διὸ καί φησι, ̔ κατάπνιγε τὸ ὑπερζέον ἐπιθεὶσ πῶμα τὸ γὰρ κρῖμνον οὕτω φωκτὸν γινόμενον ἀνοιδεῖ· τελευταῖον δὲ πρᾴωσ χλιαρὸν γενόμενον κοίλοισ προσφέρου τοῖσ μύστροισ. ἀλλὰ μὴν καὶ Ἱππόλοχοσ ὁ Μακεδὼν ἐν τῇ πρὸσ Λυγκέα ἐπιστολῇ δι’ ἧσ ἐμφανίζει Μακεδονικόν τι δεῖπνον πολυτελείᾳ τὰ πάντα πανταχοῦ γενόμενα ὑπερβαλόν, μνημονεύει ὡσ ἑκάστῳ τῶν δειπνούντων δοθέντων μύστρων χρυσῶν, ἐπεὶ δὲ φιλάρχαιοσ εἶναι θέλεισ καὶ οὐδὲν φὴσ φθέγξασθαι ὃ μὴ τῆσ Ἀττικῆσ ἐστι φωνῆσ, ὦ φίλτατε, τί ἐστιν ὃ λέγει Νικοφῶν ὁ τῆσ ἀρχαίασ κωμῳδίασ ποιητὴσ ἐν τοῖσ Χειρογάστορσιν;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION