Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 95

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 95)

εἰ οὖν κἀγώ τι ἥμαρτον, ὦ καλλίστων ὀνομάτων καὶ ῥημάτων θηρευτά, μὴ χαλέπαινε. κατὰ γὰρ τὸν Μιλήσιον Τιμόθεον τὸν ποιητὴν οὐκ ἀείδω τὰ παλαιά· καινὰ γὰρ μάλα κρείσσω, νέοσ ὁ Ζεὺσ βασιλεύει· τὸ πάλαι δ’ ἦν Κρόνοσ ἄρχων, ἀπίτω μοῦσα παλαιά. Ἀντιφάνησ τ’ ἐν Ἀλκήστιδι ἔφη· ἐπὶ τὸ καινουργεῖν φέρου, οὕτωσ, ἐκείνωσ, τοῦτο γιγνώσκων ὅτι ἓν καινὸν ἐγχείρημα, κἂν τολμηρὸν ᾖ,, πολλῶν παλαιῶν ἐστι χρησιμώτερον ὅτι δὲ καὶ οἱ ἀρχαῖοι οἴδασι τὸ οὕτω λεγόμενον ὕδωρ, ἵνα μὴ πάλιν ἀγανακτήσῃσ δηκόκταν μου λέγοντοσ, δείξω, κατὰ γὰρ Φερεκράτουσ Ψευδηρακλέα εἴποι τισ ἂν τῶν πάνυ δοκησιδεξίων ἐγὼ δ’ ἂν ἀντείποιμι μὴ πολυπραγμόνει, ἀλλ’ εἰ δοκεῖ σοι, πρόσεχε τὸν νοῦν κἀκροῶ. ἀλλὰ μὴ φθονήσῃσ, ἔφη ὁ Οὐλπιανόσ, δέομαι, μηδὲ τοῦ Ταυρείου ὕδατοσ ὁποῖόν ἐστι δηλῶσαι· τῶν γὰρ τοιούτων φωνῶν ἐγὼ διψῶ.

καὶ ὁ Κύνουλκοσ ἀλλὰ προπίνω σοι, ἔφη, φιλοτησίαν διψᾷσ γὰρ λόγων παρ’ Ἀλέξιδοσ λαβὼν ἐκ Πυθαγοριζούσησ · ὕδατοσ ἀπέφθου κύαθον ἂν δ’ ὠμὸν πίῃ, βαρὺ καὶ κοπῶδεσ.

παρ’ ᾧ καὶ κρήνη τισ Υὅεσσα καλεῖται, ἐπίστανται δ’ οἱ παλαιοὶ καὶ τὸ πάνυ ψυχρὸν ὕδωρ ἐν ταῖσ προπόσεσιν, ἀλλ’ οὐκ ἐρῶ, ἐὰν μὴ καὶ σύ με διδάξῃσ εἰ ἔπινον θερμὸν ὕδωρ ἐν ταῖσ εὐωχίαισ οἱ ἀρχαῖοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION