Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 2:

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 100 2:)

ἐπιλήσμων εἶ, ἔφη, ὦ θαυμάσιε, ὁ Αἰμιλιανόσ. οὐ σὺ μέντοι τὸν Κολοφώνιον Νίκανδρον ἀεὶ τεθαύμακασ τὸν ἐποποιὸν ὡσ φιλάρχαιον καὶ πολυμαθῆ; καὶ ὡσ τὸ πεπέρι ὀνομάσαντα παρέθου; οὗτοσ τοίνυν αὐτὸσ ἐν τῷ προτέρῳ τῶν Γεωργικῶν ἐμφανίζων τὴν τοῦ χόνδρου χρῆσιν καὶ μύστρον ὠνόμασε διὰ τούτων· ἀλλ’ ὁπότ’ ἢ ἐρίφοιο νεοσφάγοσ ἠὲ καὶ ἀρνὸσ ἠὲ κλυτοῦ ὄρνιθοσ ἐφοπλίζεσθαι ἐδωδήν, χίδρα μὲν ἐντρίψειασ ὑποστρώσασ ἐνὶ κοίλοισ ἄγγεσιν, εὐώδει δὲ μιγῇ ἀνάφυρσον ἐλαίῳ. ζωμὸν δὲ βρομέοντα καταντλασ πνῖγε δὲ πῶμα ἀμφιβαλών·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION