Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 93

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 93)

τὸ δὲ ὠμοτάριχον, φησὶν ὁ Δίφιλοσ, κήτημα τινὲσ λέγουσι, καί ἐστι βαρὺ καὶ γλοιῶδεσ, προσέτι δὲ καὶ δύσπεπτον. ὁ δὲ ποτάμιοσ κορακῖνοσ, ὃν πέλτην τινὲσ καλοῦσιν, ὁ ἀπὸ τοῦ Νείλου, ὃν οἱ κατὰ τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἰδίωσ ἡμίνηρον ὀνομάζουσιν, ὑποπίμελοσ μέν ἐστι καὶ ἥκιστα κακόχυλοσ, σαρκώδησ, τρόφιμοσ, εὔπεπτοσ, εὐανάδοτοσ, κατὰ πάντα τοῦ μύλλου κρείσσων. τὰ μέντοι τῶν ἰχθύων καὶ τῶν ταρίχων ᾠὰ πάντα δύσπεπτα, δύσφθαρτα, μᾶλλον δὲ τὰ τῶν λιπαρωτέρων καὶ μειζόνων σκληρότερα γὰρ μένει καὶ ἀδιαίρετα, γίνεται δὲ εὐστόμαχα μετὰ ἁλῶν σβεσθέντα καὶ ἐποπτηθέντα. πάντασ δὲ χρὴ τοὺσ ταρίχουσ πλύνειν ἄχρι ἂν τὸ ὕδωρ ἄνοσμον καὶ γλυκὺ γένηται. ὁ δ’ ἐκ θαλάσσησ ἑψόμενοσ τάριχοσ γλυκύτεροσ γίνεται, θερμοί τε οἱ τάριχοι ἡδίονὲσ εἰσιν.

Μνησίθεοσ δ’ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐν τῷ περὶ ἐδεστῶν ’ ἁλυκοί,’ φησίν, ’ καὶ γλυκεῖσ χυμοὶ πάντεσ ὑπάγουσι τὰσ κοιλίασ, οἱ δὲ ὀξεῖσ καὶ δριμεῖσ λύουσι τὴν οὔρησιν, οἱ δὲ πικροὶ μᾶλλον μὲν εἰσιν οὐρητικοί, λύουσι δ’ αὐτῶν ἔνιοι καὶ τὰσ κοιλίασ · οἱ δὲ στρυφνοὶ τὰσ ἐκκρίσεισ Ξενοφῶν δὲ ὁ μουσικώτατοσ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ιἕρωνι ἢ τυραννικῷ διαβάλλων τὰ τοιαῦτα βρώματά φησι· ’ τί γάρ, ἔφη ὁ Ιἕρων, τὰ πολλὰ ταῦτα μηχανήματα κατανενοήκατε ἃ παρατίθεται τοῖσ τυράννοισ, ὀξέα καὶ δριμέα καὶ στρυφνὰ καὶ τὰ τούτων ἀδελφά;

πάνυ μὲν οὖν, ἔφη ὁ Σιμωνίδησ, καὶ πάνυ γέ μοι δοκοῦντα παρὰ φύσιν εἶναι ταῦτα ἀνθρώπῳ. ἄλλο τι οἰεί, ἔφη ὁ Ιἕρων, ταῦτα ἐδέσματα εἶναι ἢ μὴ διὰ κακῆσ καὶ ἀσθενούσησ ψυχῆσ ἐπιθυμήματα; ἐπεὶ οἵ γε ἡδέωσ ἐσθίοντεσ καὶ σὺ που οἶσθα ὅτι οὐδὲν προσδέονται τούτων τῶν σοφισμάτων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION