Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 45

περὶ δὲ τῶν κατὰ τὴν Ἰνδικὴν γινομένων ὀστρέων ‐ ου’ γὰρ ἄκαιρον καὶ τούτων μνησθῆναι διὰ τὴν τῶν μαργαριτῶν χρῆσιν Θεόφραστοσ μὲν ἐν τῷ περὶ λίθων γράφει οὕτωσ · "τῶν θαυμαζομένων δὲ λίθων ἐστὶν καὶ ὁ μαργαρίτησ καλούμενοσ, διαφανὴσ μὲν τῇ φύσει· "ποιοῦσι δ’ ἐξ αὐτοῦ τοὺσ πολυτελεῖσ ὁρ́μουσ. "γίνεται δὲ ἐν ὀστρέῳ τινὶ παραπλησίῳ ταῖσ πίνναισ, πλὴν ἐλάττονι. "μέγεθοσ δὲ ἡλίκον ἰχθύοσ ὀφθαλμὸσ εὐμεγέθησ. Ἀνδροσθένησ δ’ ἐν τῷ τῆσ Ἰνδικῆσ Παράπλῳ γράφει οὕτωσ· "τῶν δὲ στρόμβων καὶ χοιρίνων καὶ τῶν λοιπῶν κογχυλίων ποικίλαι αἱ ἰδέαι καὶ πολὺ διάφοροι τῶν παρ’ ἡμῖν γίνονται δὲ πορφύραι τε καὶ ὀστρέων πολὺ πλῆθοσ τῶν λοιπῶν ἓν δὲ ἴδιον ὃ καλοῦσιν ἐκεῖνοι βέρβερι, ἐξ οὗ ἡ μαργαρῖτισ λίθοσ γίνεται, αὕτη δ’ ἐστὶ πολυτελὴσ κατὰ τὴν Ἀσίαν καὶ πωλεῖται περὶ Πέρσασ τε καὶ τοὺσ ἄνω τόπουσ πρὸσ χρυσίον. "ἐστὶ δ’ ἡ μὲν τοῦ ὀστρέου ὄψισ παραπλησία τῷ κτενί, οὐ διέγλυπται δὲ ἀλλὰ λεῖον τὸ ὄστρακον ἔχει καὶ δασύ, οὐδὲ ὦτα ἔχει δύο ὥσπερ ὁ κτεὶσ ἀλλὰ ἕν. ἡ δὲ λίθοσ γίνεται ἐν τῇ σαρκὶ τοῦ ὀστρέου, ὥσπερ ἐν τοῖσ συείοισ ἡ χάλαζα, καί ἐστιν ἡ μὲν χρυσοειδὴσ σφόδρα, ὥστε μὴ ῥᾳδίωσ διαγνῶναι ὅταν παρατεθῇ παρὰ τὸ χρυσίον, ἡ δὲ ἀργυροειδήσ, ἡ δὲ τελέωσ λευκή, ὁμοία τοῖσ ὀφθαλμοῖσ τῶν ἰχθύων.