Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 97

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 97)

μέλλοντοσ δὲ τοῦ κυνικοῦ τούτοισ ἐπισωρεύειν τινὰ ὁ Ποντιανὸσ ἔφη· οἴδασιν, ὦ φίλτατοι ἀνδρῶν, οἱ ἀρχαῖοι καὶ τὴν τοῦ πάνυ ψυχροῦ πόσιν. Ἄλεξισ γοῦν ἐν Παρασίτῳ φησί· καὶ γὰρ βούλομαι ὕδατόσ σε γεῦσαι· πρᾶγμα δ’ ἔστι μοι μέγα φρέατοσ ἔνδον ψυχρότερον Ἀραρότοσ. ὀνομάζει δὲ καὶ Ἕρμιπποσ ἐν Κέρκωψι φρεατιαῖον ὕδωρ οὕτωσ ὅτι δὲ καὶ χιόνα ἔπινον ἐν Μανδραγοριζομένῃ ἔφη Ἄλεξισ · εἶτ’ οὐ περίεργόν ἐστιν ἄνθρωποσ φυτὸν ὑπεναντιωτάτοισ τε πλείστοισ χρώμενον; ἐρῶμεν ἀλλοτρίων, παρορῶμεν συγγενεῖσ, ἔχοντεσ οὐδὲν εὐποροῦμεν τοῖσ πέλασ, ἐράνουσ φέροντεσ οὐ φέρομεν ἀλλ’ ἢ κακῶσ, τακτῆσ τροφῆσ δὲ τῆσ καθ’ ἡμέραν πάλιν γλιχόμεθα τὴν μὲν μᾶζαν ἵνα λευκὴ παρῇ, ζωμὸν δὲ ταύτῃ μέλανα μηχανώμεθα, τὸ καλόν τε χρῶμα δευσοποιῷ χρῴζομεν. καὶ χιόνα μὲν πίνειν παρασκευάζομεν, τὸ δ’ ὄψον ἂν μὴ θερμὸν ᾖ διασύρομεν.

καὶ τὸν μὲν ὀξὺν οἶνον ἐκπυτίζομεν, ἐπὶ ταῖσ ἀβυρτάκαισι δὲ ἐκβακχεύομεν. οὐκοῦν τὸ πολλοῖσ τῶν σοφῶν εἰρημένον, τὸ μὴ γενέσθαι μὲν κράτιστὸν ἐστ’ ἀεί, ἐπὰν γένηται δ’, ὡσ τάχιστ’ ἔχειν τέλοσ.

Δεξικράτησ δ’ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ὑφ’ ἑαυτῶν πλανώμενοί φησιν εἰ δὲ μεθύω καὶ χιόνα πίνω καὶ μύρον ἐπίσταμ’ ὅτι κράτιστον Αἴγυπτοσ ποιεῖ. Εὐθυκλῆσ δ’ ἐν Ἀσώτοισ ἢ Ἐπιστολῇ· πρῶτοσ μὲν οἶδεν εἰ χιών ἐστ’ ὠνία· πρῶτον δ’ ἐκεῖνον σχαδόνα δεῖ πάντωσ φαγεῖν. οἶδεν δὲ καὶ ὁ καλὸσ Ξενοφῶν ἐν Ἀπομνημονεύμασι τὴν διὰ χιόνοσ πόσιν.

Χάρησ δ’ ὁ Μιτυληναῖοσ ἐν ταῖσ περὶ Ἀλέξανδρον ἱστορίαισ καὶ ὅπωσ δεῖ χιόνα διαφυλάσσεσθαι εἴρηκε διηγούμενοσ περὶ τῆσ πολιορκίασ τῆσ ἐν Ἰνδοῖσ πόλεωσ Πέτρασ, ὀρύξαι φάσκων τὸν Ἀλέξανδρον ὀρύγματα τριάκοντα ψυχεῖα, ἃ πληρώσαντα χιόνοσ παρεμβαλεῖν δρυὸσ κλάδουσ, οὕτω γὰρ παραμένειν πλείω χρόνον τὴν χιόνα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION