τιμητός
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
τιμητός
τιμητή
τιμητόν
Structure:
τιμητ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: tima/w의 분사형
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὁ δὲ τούτων αὐτῷ προσπεσόντων εὐθὺσ ἐξέπλευσε πρὸσ ὀργήν, καὶ φανεὶσ ἐν Ῥώμῃ παρ’ ἐλπίδασ οὐ μόνον ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν αἰτίαν εἶχεν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ πολλοῖσ ἀλλόκοτον ἐδόκει τὸ ταμίαν ὄντα προαποστῆναι τοῦ ἄρχοντοσ, οὐ μὴν ἀλλὰ κατηγορίασ αὐτῷ γενομένησ ἐπὶ τῶν τιμητῶν, αἰτησάμενοσ λόγον οὕτω μετέστησε τὰσ γνώμασ τῶν ἀκουσάντων ὡσ ἀπελθεῖν ἠδικῆσθαι τὰ μέγιστα δόξασ, ἐστρατεῦσθαι μὲν γὰρ ἔφη δώδεκα ἔτη, τῶν ἄλλων δέκα στρατευομένων ἐν ἀνάγκαισ, ταμιεύων δὲ τῷ στρατηγῷ παραμεμενηκέναι τριετίαν, τοῦ νόμου μετ’ ἐνιαυτὸν ἐπανελθεῖν διδόντοσ· (Plutarch, Caius Gracchus, chapter 2 4:1)
- μάλιστα γὰρ δὴ Ῥωμαῖοι σέβονται καὶ νομίζουσιν ἱερὰν τὴν τῶν τιμητῶν ἀρχήν, δεύτερον δὲ πρὸ τῆσ Καμίλλου φυγῆσ ἀνὴρ οὐκ ἐπιφανὴσ μὲν οὐδὲ ἐκ τῆσ βουλῆσ, ἐπιεικὴσ δὲ καὶ χρηστὸσ εἶναι δοκῶν, Μᾶρκοσ Καιδίκιοσ, ἀνήνεγκε πρὸσ τοὺσ χιλιάρχουσ πρᾶγμα φροντίδοσ ἄξιον. (Plutarch, Camillus, chapter 14 1:2)
- οὗτοσ μὲν οὖν ὑπὸ τῶν μετὰ ταῦτα τιμητῶν ἐξέπεσε τῆσ βουλῆσ, ἐπιτήδειοσ εἶναι παθεῖν τοῦτο δόξασ ἢ διὰ τὴν ψευδομαρτυρίαν ἢ διὰ τὴν ἀκρασίαν ἐπὶ δὲ τὸν Μάριον καὶ Γάιοσ Ἑρέννιοσ μάρτυσ εἰσαχθεὶσ οὐκ ἔφη ἡ πάτριον εἶναι καταμαρτυρεῖν πελατῶν, ἀλλὰ τὸν νόμον ἀφιέναι ταύτησ τῆσ ἀνάγκησ τοὺσ πάτρωνασ οὕτωσ γάρ οἱ Ῥωμαῖοι τοὺσ προστάτασ καλοῦσι, τοῦ δ̓ Ἑρεννίων οἴκου τοὺσ Μαρίου γονεῖσ καὶ Μάριον αὐτὸν ἐξ ἀρχῆσ γεγονέναι πελάτασ. (Plutarch, Caius Marius, chapter 5 4:1)
- ἧττον δ’ ἄν τισ τοῦτο θαυμάσειε προσιστορήσασ ὅτι καὶ τῶν τιμητῶν θατέρου τελευτήσαντοσ ἔδει καὶ τὸν ἕτερον πεπαῦσθαι τῆσ ἀρχῆσ· (Plutarch, Quaestiones Romanae, section 50 1:4)
- Ῥωμαῖοι δὲ πᾶσαν ἀναπετάσαντεσ οἰκίαν καὶ μέχρι τοῦ δωματίου τὴν ἀρχὴν τῶν τιμητῶν προαγαγόντεσ ἁπάντων ἐποίησαν ἐπίσκοπον καὶ φύλακα τῶν ἐν αὐταῖσ γινομένων, οὔτε δεσπότην οἰόμενοι δεῖν ὠμὸν εἶναι περὶ τὰσ τιμωρίασ οἰκετῶν οὔτε πατέρα πικρὸν ἢ μαλθακὸν πέρα τοῦ μετρίου περὶ τέκνων ἀγωγὰσ οὔτε ἄνδρα περὶ κοινωνίαν γαμετῆσ γυναικὸσ ἄδικον οὔτε παῖδασ γηραιῶν ἀπειθεῖσ πατέρων οὔτε ἀδελφοὺσ γνησίουσ τὸ πλεῖον ἀντὶ τοῦ ἴσου διώκοντασ, οὐ συμπόσια καὶ μέθασ παννυχίουσ, οὐκ ἀσελγείασ καὶ φθορὰσ ἡλικιωτῶν νέων, οὐχ ἱερῶν ἢ ταφῶν προγονικὰσ τιμὰσ ἐκλιπούσασ, οὐκ ἄλλο τῶν παρὰ τὸ καθῆκον ἢ συμφέρον τῇ πόλει πραττομένων οὐδέν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 20, chapter 13 6:1)
Derived
- ἀτίμητος (unhonoured, despised, not valued or estimated)