Aristides, Aelius, Orationes, Παναθηναϊκός 30:

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 30:)

ἐπεὶ τίσ οὐκ ἂν ἀσμένωσ καὶ ταῦτα εἰσ μέσον ἤνεγκεν ἃ ἑτέροισ γ’ ἂν ἤρκει καὶ μόνα; τριῶν γὰρ ἐθνῶν τῶν μεγίστων ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἐπιθεμένων τῇ πόλει, τὸ μὲν αὑτῷ φυγῆσ τιμῆσαν ἀπῆλθε, τὸ Δωρικὸν, Βοιωτοὶ δὲ χερσὶν ἡττῶντο, καὶ τῆσ αὐτῆσ ἡμέρασ Εὐβοεῖσ ἐν Εὐβοίᾳ· τοσοῦτον περιῆν τῇ πόλει· ἀλλ’ ἵνα μὴ πολλὰ τοιαῦτα λέγων πόρρω τοῦ καιροῦ γένωμαι, παρεὶσ ἅπαν τὸ μέσον καὶ προσχρησάμενοσ καὶ πρὸσ αὐτό γε τοῦτο τῇ τῆσ πόλεωσ μεγαλοψυχίᾳ καὶ δὴ πρὸσ αὐτὰ τὰ κύρια τοῦ λόγου τρέψομαι. ὅτε γὰρ τοῖσ Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ τὰ πράγματα ἐκρίνετο καὶ μικρὸν πρὸσ πολὺ τῆσ γῆσ μέροσ ἠγωνίζετο, ὁ δ’ ἀγὼν ἦν ὑπὲρ τῆσ σωτηρίασ ἅμα καὶ ἀρετῆσ, τότ’ ἐνίκησεν ἡ πόλισ ἄμφω τὼ γένη κάλλιον εὐχῆσ, ὡσ τὸ μὲν προσθήκην μικρὰν αὐτῆσ ἀποφανθῆναι, τὸ δὲ πλέον χεῖρον ἢ ὅσῳ πλέον ἐδόκει. ἔξεστι μὲν οὖν καὶ θεῶν τινα αἰτιάσασθαι τοῦ παντὸσ ἔργου βουλόμενον ὥσπερ κρίσιν τινὰ ποιήσασθαι τῶν ὑφ’ αὑτὸν ἀνθρώπων καὶ τὸν ἀγῶνα τοῦτον διαθεῖναι, καθάπερ τοὺσ εἰωθότασ ἡμεῖσ, οὐ μὴν ἀλλ’ οὐκ ἐλάχιστον μέροσ ἡ τῆσ πόλεωσ ἀρετὴ συνεβάλετο, καὶ μάλ’ εἰκότωσ καὶ μετ’ ἀξίου τοῦ λόγου τῆσ μελλούσησ τύχησ. ὥσπερ γὰρ ἐπὶ τούτῳ κινοῦσα τοὺσ βαρβάρουσ, ἵν’ αὐτήν τε καὶ πᾶν τὸ Ἑλληνικὸν ἐκφήνειε καὶ δείξειε τίσ οὖσα τίνων προέστηκεν, οὕτωσ ἐφειλκύσατο αὐτοὺσ, οὐκ ἄδικον τὴν ἀρχὴν παρασχομένη οὐδ’, ὥσπερ οἱ ὕστερον διαβάντεσ εἰσ τὴν Ἀσίαν, ἔρωτι τοῦ πλείονοσ, ἀλλ’ ἤδη τότε ἀμυνομένη καὶ δίκην ἀξιοῦσα λαβεῖν τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ τῇ τῶν Ιὤνων δεδουλωμένων Ἑλλήνων, οὓσ μόνη μὲν ἐδέξατο φθειρομένουσ κατὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα, μόνη δὲ εἰσ τὸ δέον κατέστησε.

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION