헬라어 문장 검색 - ΑριστίΟρατιον́01́

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία)

τάδε σοὶ κατ’ εὐχὴν, Ζεῦ βασιλεῦ τε καὶ σῶτερ, δῶρα ἀνάγομεν, σὺ δὲ δέξαι, καὶ ὥσπερ ἔσωσασ εὐμενῶσ, καὶ προσοῦ τὰ χαριστήρια, τῷ τε λόγῳ ἐπάρκεσον καὶ παράπεμψον εἰσ ὅσον ἀνθρώπου λόγον ἐξικέσθαι δυνατὸν ὡσ πλεῖστον, ὡσ μὴ τελέωσ καταγέλαστοι γενώμεθα, μηδὲ ἀπὸ τοῦ παντὸσ πέσοιμεν. καίτοι πρὸσ αὐτῷ γιγνόμενοσ οὐκ ἔχω τίσ γένωμαι, ἀλλὰ νῦν μοι δοκῶ καὶ σφόδρα μανθάνειν ὡσ τελέωσ ἄρα ἐκινδύνευον, καὶ οὐκ ἐν ἐμαυτῷ ἦν ὑπὸ τῆσ θαλάττησ, κατὰ τοιούτων εὐχόμενοσ, ἃ μήτε ἀποπληρῶσαι ῥᾴδιον μήτε ἐγχειρῆσαι σωφροσύνησ ἴσωσ ἔχει πίστιν, ὑπισχνούμενοσ ὕμνον ἐρεῖν Διὸσ, καὶ ταῦτα ἄνευ μέτρου. ἦ πολλὴ τότε ἦν ἡ θάλαττα καὶ πᾶν ἐποίει καὶ πράττειν καὶ λέγειν. ὅμωσ δὲ, οὐ γὰρ ἐκλειπτέον οὐδὲν εὐκταῖον, φασὶν, ἀλλὰ πᾶν ὁτιοῦν ὁπωσοῦν ἀποδιδόμενον κρεῖττον ἢ καθάπαξ ἐκλειφθὲν, πειραθῶμεν ἀμωσγέπωσ ἀφοσιώσασθαι πρὸσ τὸν θεόν·

τοῦ δὲ κάλλιον ἢ ἐνδεέστερον αὐτῷ μελήσει. καὶ δὴ τὸ μὲν ὅλωσ ἐκλιπεῖν ἀργίασ οἴσει δόξαν, ἣν οὐ θέμισ ἐν τοῖσ πρὸσ τοὺσ θεοὺσ ἔχειν, τοῦ δὲ μὴ ἐφικέσθαι ἡ τοῦ πράγματοσ αὐτοῦ φύσισ παρέξει τὴν συγγνώμην. οὐ γὰρ ἑκόντεσ ἐκλιπεῖν δόξομεν, ἀλλ’ ἀναγκαίωσ ὕστεροι γίγνεσθαι. ὡσ δ’ εἰπεῖν, κρεῖττον, εἰ δεῖ, γέλωτα ὀφλεῖν ἢ μέμψιν ἐκ θεῶν. ἐπειδὴ οὖν εὐξάμεθά τε καὶ οὐκ ἂν ἄλλωσ ταῦτα ἔχοι, δεῖ δὴ ὥσπερ τῶν ἀθλητῶν τοὺσ ἀπογράψαντασ ἑαυτοὺσ μὴ ἀναχωρεῖν, ἀλλ’ ὁμόσε ἰέναι καὶ πειρᾶσθαι τοῦ ἀγωνίσματοσ. εἰε͂ν δὴ, Μοῦσαι Διὸσ παῖδεσ, οὐ γὰρ ἔγωγε ὁρῶ πότε ἄν τισ ὑμᾶσ ἄμεινον καλέσειεν ἢ νῦν, εἴθ’ ὑμεῖσ γε ἐπ’ Ὀλύμπου σὺν Ἀπόλλωνι Μουσηγέτῃ τὴν θείαν ᾠδὴν ᾄδετε, ὑμνοῦσαι τὸν ὑμέτερόν τε καὶ τῶν ὅλων πατέρα, εἴτε Πιερία φίλον ὑμῖν ἐνδιαίτημα, εἴτε ἐν Ἑλικῶνι τῷ Βοιωτίῳ χορεύετε, τῶν Διὸσ ἔργων τε καὶ δωρεῶν ὅ τί περ ὄφελοσ, ἄγ’ ὦ πάντ’ εἰδυῖαι, πόθεν ἀρχώμεθα; τί τολμήσομεν εἰπεῖν περὶ Διόσ; δότε μοι μανικὸν γενέσθαι τὸν λόγον ὥσπερ τῇ ὑποθέσει, οὕτωσ καὶ τοῖσ πρέπουσιν εἰσ αὐτὸν, καὶ μή με οὐρανοῦ καὶ γῆσ ἐν τῷ μέσῳ καταλίπητε. Ζεὺσ τὰ πάντα ἐποίησε καὶ Διόσ ἐστιν ἔργα ὅσα ἐστὶ πάντα, καὶ ποταμοὶ καὶ γῆ καὶ θάλαττα καὶ οὐρανὸσ καὶ ὅσα τούτων μεταξὺ ἄνω καὶ ὅσα ὑπὸ ταῦτα, καὶ θεοὶ καὶ ἄνθρωποι καὶ ὅσα ψυχὴν ἔχει καὶ ὅσα εἰσ ὄψιν ἀφικνεῖται καὶ ὅσα δεῖ νοήσει λαβεῖν. ἐποίησε δὲ πρῶτοσ αὐτὸσ ἑαυτὸν, οὐ Κρήτησ ἐν εὐώδεσιν ἄντροισ τραφεὶσ, οὐδ’ ἐμέλλησεν αὐτὸν Κρόνοσ καταπιεῖν, οὐδ’ ἀντ’ ἐκείνου λίθον κατέπιεν, οὐδ’ ἐκινδύνευσε Ζεὺσ οὐδὲ μή ποτε κινδυνεύσῃ, οὐδ’ ἔστι πρεσβύτερον οὐδὲν Διὸσ, οὐ μᾶλλόν γε ἢ υἱεῖσ τε πατέρων πρεσβύτεροι γένοιντ’ ἂν καὶ τὰ γιγνόμενα τῶν ποιούντων, ἀλλ’ ὅδε ἐστὶ πρῶτόσ τε καὶ πρεσβύτατοσ καὶ ἀρχηγέτησ τῶν πάντων, αὐτὸσ ἐξ αὑτοῦ γενόμενοσ. ὁπότε δὲ ἐγένετο οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, ἀλλ’ ἦν τε ἄρα ἐξ ἀρχῆσ καὶ ἔσται εἰσαεὶ, αὐτοπάτωρ τε καὶ μείζων ἢ ἐξ ἄλλου γεγονέναι.

καὶ ὥσπερ τὴν Ἀθηνᾶν ἄρα ἐκ τῆσ κεφαλῆσ ἔφυσε καὶ γάμου οὐδὲν προσεδεήθη εἰσ αὐτὴν, οὕτωσ ἔτι πρότερον αὐτὸσ ἑαυτὸν ἐξ αὑτοῦ ἐποίησε καὶ οὐδὲν προσεδεήθη ἑτέρου εἰσ τὸ εἶναι, ἀλλ’ αὐτὸ τοὐναντίον πάντα εἶναι ἀπ’ ἐκείνου ἤρξατο καὶ οὐκ ἔστι χρόνον εἰπεῖν. οὐδὲ γὰρ χρόνοσ ἦν πω τότε, ὅτι μηδὲ ἄλλο μηδέν. δημιουργοῦ γὰρ ἔργον οὐδέν ἐστι πρεσβύτερον. οὕτωσ δὴ ἀρχὴ μὲν ἁπάντων Ζεύσ τε καὶ ἐκ Διὸσ πάντα. ἅτε δὲ ὢν χρόνου τε κρείττων καὶ οὐδένα ἔχων τὸν ἀντικόψοντα, αὐτόσ τε ὁμοῦ καὶ ὁ κόσμοσ ἦν. οὕτωσ ταχὺ πάντα ἐποίησεν. ἐποίησε δὲ ὧδε· εἰ δέ πη σφαλλόμεθα, ὁ μείλιχοσ ἡμῖν κεκλήσθω· ἄρχεται ἐκ θεμελίων καὶ ποιεῖ γῆν, ὅπωσ αὐτῷ τὰ πάντα ἐπὶ ταύτησ βεβήκοι, ῥιζώσασ τε ῥίζαισ ἀπείροισ τὸ βάθοσ καὶ πυκνώσασ, πέτραισ τε ἀντὶ γόμφων καὶ τῇ δ’ ἄλλῃ ἣ πυκνῶσαι φύσιν εἴληχεν, ὄρη τε ἐξαναστήσασ, ὑετῶν καὶ κυμάτων ἀλεξητήρια, καὶ πεδία ἐν μέσῳ καταμίξασ, ὀρῶν ἕδρασ καὶ γῆσ, ὅ τί περ δύναμιν τῷ ἑτέρῳ τὸ ἕτερον πηγνύσ. ὅσα δὲ αὐτῷ τὰ δεύτερα τοῦ βάρουσ εἶχεν ἐπῆγε, θάλατταν ἐπὶ τῇ γῇ μέσην ἐν μέσῃ τιθείσ· οἱᾶ δὲ ἐπὶ γειτόνων φιλίαν καὶ κοινωνίαν πραγματευόμενοσ ποταμοὺσ ἐγκατέμιξεν, οἳ ἔκ τε γῆσ εἰσ τὴν θάλατταν ῥυήσεσθαι καὶ πάλιν ἐκ τῆσ θαλάττησ κατ’ ἄλλουσ ἀφανεῖσ τόπουσ εἰσ τὴν γῆν ἔμελλον ὑπορρυήσεσθαι καὶ συνάπτειν ἑκάτερα πρὸσ ἄλληλα. συνέπλεξέ τε αὐτὰ οὕτωσ ὡσ εἶναι μέσα ἑκάτερα ἀλλήλων, νήσοισ τε καὶ πορθμοῖσ καὶ ἰσθμοῖσ τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου ἀεὶ ἐν μέσῳ γιγνόμενον. ὥσπερ δὲ τὴν γῆν δι’ ἑκατέρου τοῦ σχήματοσ ὠχύρωσεν, οὕτω τὴν γῆν αὖ καὶ τὴν θάλατταν, δι’ ἀλλήλων ἀμφότερα ἀσφαλῆ ποιῶν·

ὡσ δὲ διέκρινε τὴν ὕλην καὶ κατεσκευάσατο τὸν κόσμον, ἐπλήρου γενῶν πάντα ἑξῆσ ποιῶν σὺν ἁρμονίᾳ καὶ προνοίᾳ τοῦ μηδὲν παραλειφθῆναι τὸ μὴ οὐ πάντα πρέποντα καὶ τέλεα ἀλλήλοισ δημιουργὸσ αὐτὸσ καὶ οἰκιστὴσ τοῦ παντὸσ οὐσίασ τε καὶ δυνάμεωσ ἔχων. ἀέρα τε ὑπὲρ ἀμφοτέρων ἔστησε, γῆσ καὶ θαλάττησ ἀναπνοήν. καὶ πῦρ ἄνωθεν, ὃ δὴ αἰθέρα ὀνομάζουσιν, ἐπιστήσασ, τετάρτῳ τούτῳ τὰ πάντα κατέλαβε, τῆσ τε φιλοτεχνίασ τὰ κράτιστα ἐνταῦθα τοῦτ’ εἰσηνέγκατο, κοσμήσασ μὲν ἄστροισ τὸν πάντα οὐρανὸν, ὥσπερ ταῖσ νήσοισ τὴν θάλατταν, καὶ δι’ αὐτῶν ποιήσασ διαφανῆ, τήν τε τοῦ πυρὸσ ἀπορροὴν καταπέμψασ μέχρι γῆσ, οὐκ ἐν ὅσῳ νῦν ἡμεῖσ διήλθομεν χρόνῳ περὶ αὐτῶν ἀποτελεώσασ ἅπαντα ταῦτα, ἀλλ’ ὀξύτερον ἢ νοῆσαι ἐγχωρεῖ· ἅμα δὲ τῇ ποιήσει τε καὶ δημιουργίᾳ διῄρει κατὰ τὸ εἰκὸσ ἕκαστα καὶ κλήρουσ ἀπένεμε, ποιῶν μὲν ζῶα τὰ πρέποντα ἑκάστοισ τόποισ, τάσ τε οἰκείουσ γονὰσ, οἰκήσεισ τε καὶ λήξεισ τοῖσ γεννηθεῖσιν ἀποδιδούσ· θεοῖσ μὲν ἐν οὐρανῷ οἱο͂ν ἐν ἀκροπόλει τοῦ παντὸσ οἰκεῖν, ὃ δὴ κάλλιστόν τε καὶ λαμπρότατον, οἰκητηρίων ἁγνότατον· οὐδὲ γῆρασ εἴσεισιν εἰσ αὐτό· ἀνθρώποισ δ’ ἐπὶ γῆσ, θαλαττίοισ δὲ φύλοισ τὴν θάλατταν ἀπέδωκε, καὶ πτηνοῖσ ἀέρα, ὡσ μάλιστα τῆσ ἀξίασ ἔμελλον ἕκαστοι τεύξεσθαι κατὰ τὴν αὑτῶν φύσιν τε καὶ δύναμιν τὰσ λήξεισ εὑρισκόμενοι καὶ τὰσ συγγενεῖσ οἰκήσεισ λαμβάνοντεσ· τὸ μὲν γηγενέσ τε καὶ γεῶδεσ φῦλον τὴν γῆν, τὸ δὲ ὑγρότερον τὴν θάλατταν, τὸ δὲ κουφότερον καὶ ξηρότερον τὸν ἀέρα, τὸ δ’ αὖ νοτερόν τε καὶ διάπυρον καὶ πᾶσι τούτοισ ἐπιτεταμένον τὸν αἰθέρα τε καὶ οὐρανόν. οὕτωσ δὴ ὥσπερ πόλιν ποιῶν αὐτὴν ἢ δειμάμενοσ, εἶτα τοὺσ ἄνδρασ εἰσῆγεν. ὡσ δὲ καὶ θεῶν ὅσα φῦλα ἀπορροὴν τῆσ Διὸσ τοῦ πάντων πατρὸσ δυνάμεωσ ἕκαστα ἔχει καὶ ἀτεχνῶσ κατὰ τὴν Ὁμήρου σειρὰν ἅπαντα εἰσ αὐτὸν διήρτηται καὶ πάντα ἐξ αὐτοῦ ἐξῆπται, πολὺ καλλίων ἅλυσισ ἢ κατὰ χρυσῆν τε καὶ εἴ τινα ἄλλην τισ ἐπινοήσειεν.

ἔρωτά τε καὶ Ἀνάγκην, δύο τούτω συναγωγοτάτω τε καὶ ἰσχυροτάτω, ἐν τοῖσ πρῶτα ἐγέννησεν, ὅπωσ αὐτῷ τὰ πάντα συνέχοιεν. τό τε θνητὸν φῦλον οὐ μιᾶσ οὐδὲ τῆσ αὐτῆσ ἅπαν μοίρασ ἠξίωσεν, οὐδὲ ἀπηνήνατο μὴ οὐ καὶ ἀνθρώπων ὡσ καὶ θεῶν εἶναι πατὴρ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένουσ ὥσπερ νῦν οἱ τὰ μύρα σκευάζοντεσ, ὅσον ἦν οἱο͂ν ὑποστάθμη τε καὶ ἐμμεμενηκὸσ κάτω, τοῦτο ὑπελείπετο ἀνθρώπου σπέρμα εἶναι, οὔτε τιμὴν ἴσην οὔτε δύναμιν ὁμοίαν ἔχον, οὐδὲ κακῶν εἰλικρινέσ τε καὶ ἄμοιρον, ὥσπερ ἦν ἐκεῖνο τὸ πρότερον γένοσ, ὅμωσ δὲ ἐντιμότερον τοῦ γε ἄλλου θνητοῦ γένουσ, ἅτε τοῦ λόγου κεκοινωνηκὸσ καὶ οὐ παντάπασιν ἀπηλλαγμένον τῆσ θείασ μοίρασ, ἀλλ’ οἱο͂ν ὀχετοῦ ἢ πηγῆσ τὸ τελευταῖον ἐσχηκόσ. οὕτω δὴ προεδρίαν μὲν καὶ ἀρχὰσ καὶ προστασίασ δίδωσι θεοῖσ, δεύτερα δὲ πολὺ ὕστερον καὶ ἀνθρώποισ δίδωσι, τὰ δὲ μέσα ὅσα τε ἀέροσ καὶ θαλάττησ θρέμματα καὶ ὅσα λοιπὰ γῆσ, ὑπ’ ἀμφοτέροισ ἐποίησεν, ὥσπερ οἱ ἐν τοῖσ στρατοπέδοισ τοὺσ μὲν ἀρίστουσ εἰσ τὸ ἔμπροσθεν τάττοντεσ, τοὺσ δὲ δευτέρουσ ἐξόπισθεν, τοὺσ δ’ αὖ κακοὺσ, τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον, εἰσ μέσουσ. καὶ τοῖσ μέν γε θεοῖσ τὰσ τέτταρασ ἀπέδωκε χώρασ, ὅπωσ μηδαμοῦ μηδὲν κενὸν εἰή θεῶν, ἀλλὰ πανταχοῦ πᾶσι παρῶσι τοῖσ οὖσί τε καὶ γιγνομένοισ, τὴν δὴ πρώτην πατρίδα τὴν οὐράνιον καὶ τὴν κατ’ ἀέρα καὶ τὴν ἐν θαλάττῃ καὶ τὴν ἐπὶ γῆσ οἱο͂ν ὕπαρχοί τινεσ καὶ σατράπαι μεμερισμένοι. τῆσ δὲ ἐξ αὐτῶν προνοίασ οὐδὲν πλέον ἢ ἄνθρωπον μετέχειν ἐποίησε, πανταχοῦ σώζων τοῖσ γένεσι τὴν ἀξίαν καὶ τὴν τάξιν οὐκ ἀνόνητον ἀξιῶν εἶναι. ταῦτα εἰδότεσ ἄνθρωποι καὶ μεγάλην ὑπὲρ μεγάλων ὀφείλοντεσ χάριν, ὡσ χρόνῳ ὕστερον ἀθροίζοντεσ ἀλλήλουσ πόλεισ ᾤκιζον, τὰσ ἀκροπόλεισ ἐξεῖλον Διὶ, πρόσ τε τὸ τοῦ παντὸσ παράδειγμα βλέποντεσ, ὅτι ἦν αὐτὸσ τῶν ἄκρων τοῦ παντὸσ οἰκήτωρ, καὶ ἅμα τῶν ἐπικαιροτάτων ἑκόντεσ ἐξιστάμενοι, ὡσ μόνῳ τυράννων ἄρχειν εἰδότι. καὶ τοῖσ ἀρχομένοισ σύμφορον εἶναι τοῦ γένουσ τὴν οἰκειότητα κἀνταῦθα ἐνεδείξατο ἡμῖν ἐκ τῶν δευτέρων·

θεῶν μὲν γὰρ βία οὐχ ἅπτεται· διὰ τοῦτο νόμων οὐδὲν δέονται· ἀνθρώποισ δὲ αὖ μόνοισ τῶν ἄλλων ζώων ἐνόμιζε, φόνῳ τε ὅπωσ μὴ φθείρωνται καὶ ἁρπαγαὶ καὶ βίαι ὅπωσ μὴ γίγνωνται, ἀλλὰ δίκη βίασ ἔμπροσθεν ᾖ. ταῦτα δὲ ἐνομοθέτει Ζεὺσ, ὅτε ἔπεμπεν εἰσ ἀνθρώπουσ Αἰδῶ καὶ Δίκην μετὰ τῶν ἄλλων θεῶν, ἐπιμελησομένουσ ἀνθρώπων καὶ φυλάξοντασ αὐτοῖσ τὸν βίον. ἥ τε οὖν ἐξ ἀρχῆσ γένεσισ ἐκ Διὸσ ἡμῖν, ὥσπερ καὶ τῷδε τῷ παντὶ, καὶ ἡ τοῦ βίου σωτηρία καὶ τέχναι καὶ νόμοι καὶ τὸ θνητὸν ὂν ἡμῶν γένοσ κατὰ μέροσ ἀθάνατον εἶναι τῇ διαδοχῇ. καὶ ὁ περὶ αὐτῶν τούτων λογισμὸσ Διόσ ἐστι μέροσ. Ὅμηροσ δὲ πόρρω τοῦ καιροῦ μανικὸσ ἦν, ὃσ ἐποίησεν ἐν θεῶν ἀγορᾷ Δία κωλύοντα θεοὺσ ἀνθρώπων ἐπιμέλεσθαι· ὁ δὲ οὐ τοῦτο ἐκώλυσεν, οὐδὲ μὴ κωλύσῃ γε, αὐτὸσ αὑτὸν αἰδούμενοσ. οὐ γὰρ θέμισ αὐτῷ μεταστραφῆναι οὐδὲ ἑτέραν γνώμην ἔχειν οὔτε ὑπὸ λήθησ οὔτε ὑπὸ μετανοίασ ἧσ ἔσχεν ἐξ ἀρχῆσ, ὅτε ἐποίει θεοὺσ μὲν ἀνθρώπων ἐπιμελητὰσ, ἀνθρώπουσ δὲ θεῶν θεραπευτάσ τε καὶ ὑπηρέτασ· ὃ δὴ μάλιστα πρέψειν τε καὶ συνοίσειν ἔμελλεν ἀμφοτέροισ. ἔστιν οὖν πάντων δὴ τῶν ὄντων Ζεὺσ αἴτιόσ τε καὶ δημιουργὸσ, καὶ διὰ τοῦτον ἅπαντα γίγνεται ὅσα τε οὐράνια καὶ ὅσα ἐπίγεια, ὥσπερ καὶ τὸ ὄνομα αὐτὸ παραδηλοῖ, οὐ πόρρω τῆσ αἰτίασ λεγόμενον, ἐπειδὰν λέγωμεν Δία. Ζεὺσ μὲν γὰρ ὅτι ζωῆσ τε καὶ οὐσίασ ἑκάστοισ ἐστὶν αἴτιοσ κέκληται ἡμῖν, αὖθισ δὲ καθὸ αἰτιώμενοι τινὰσ ὀνομάζομεν, κατὰ ταύτην τὴν χώραν τῆσ φωνῆσ ὁμώνυμον αὐτὸν ἐποιήσαμεν τῷ τῆσ αἰτίασ ὀνόματι Δία προσαγορεύσαντεσ, ἐπειδήπερ δι’ αὐτὸν ἅπαντα γίγνεταί τε καὶ γέγονε. καὶ ἡ ἡλίου τε ἄπαυστοσ κίνησισ ὑπὲρ γῆσ τε καὶ ὑπὸ γῆν Διόσ ἐστι πρόρρησισ ἡλίῳ προειρημένη ὑπὲρ τῆσ τοῦ παντὸσ κόσμου φανότητοσ, καὶ σελήνησ δρόμοι καὶ χορεῖαι πάντων ἄστρων Διόσ ἐστι διάκοσμοσ·

ὅ τε τῆσ περίρρουσ Ὠκεανὸσ ἐκ Διὸσ ὥσπερ ἐξ ἀρχῆσ ἐγένετο, οὕτω καὶ μένει τοὺσ ἑαυτοῦ φυλάττων ὁρ́ουσ. ὡρ͂αί τε καθ’ ἕκαστον ἔτοσ ἐκ περιτροπῆσ γῆν τὴν πᾶσαν ἐπέρχονται. καὶ ὁ πᾶσ χρόνοσ εἰσ ἡμέραν καὶ νύκτα μερισθεὶσ πρέποντα τῷ καιρῷ τὰ ἑκατέρων ἔχει μήκη, ἀναπαύσεισ τε καὶ τοὺσ πόνουσ, ὡσ δὴ ἁρμόττει, πλείουσ ἢ ἐλάττουσ παρεχόμενοσ· ἥ τε οὐρανοῦ καὶ ὄμβρου συνουσία Διόσ· καὶ Ἀπόλλων ἀνθρώποισ χρησμῳδεῖ Διὸσ νημερτέα βουλὴν, καὶ Ἀσκληπιὸσ ἰᾶται, Ἀθηνᾶ τε Ἐργάνη Διὸσ γνώμῃ ταύτην εἴληχε τὴν τάξιν, καὶ Ἥρα γαμηλία, καὶ Ἄρτεμισ λοχία καὶ κυνηγέτισ εὐεργετοῦσιν ἀνθρώπουσ, τὴν τοῦ μεγάλου σώζουσαι πάντων εὐεργέτου γνώμην. Πᾶνέσ τε ὀρῶν ἔνοικοι καὶ Νύμφαι ναμάτων ἐπίσκοποι σὺν Διὶ τὴν κληρουχίαν ἔχουσι. Ποσειδῶν τε καὶ Διόσκουροι σώζουσι τοὺσ πλέοντασ, πειθόμενοι Διὶ, καὶ Μοῦσαι μουσικὴν εὑρ͂ον καὶ κατέδειξαν Διὸσ βουληθέντοσ εἶναι Μούσασ καὶ μουσικὴν, θεῶν ἅμα καὶ ἀνθρώπων ἕνεκα. καὶ πάντα δὲ πανταχοῦ Διὸσ μεστὰ καὶ πᾶσιν ἐφ’ ἑκάστησ πράξεωσ παρίδρυται, ὥσπερ οἱ διδάσκαλοι τοῖσ παισὶ καὶ οἱ παραβάται τοῖσ ἡνιόχοισ. καὶ ἁπάντων θεῶν εὐεργεσίαι Διόσ εἰσιν ἔργον, καὶ πάντεσ ἀνθρώπων ἐπιμελοῦνται, τὴν ὑπὸ τούτου παραδοθεῖσαν τάξιν φυλάττοντεσ, οἱο͂ν ἐν στρατοπέδῳ συμπάντων στρατηγοῦ. μοῖράν τε ἣν ἂν νείμῃ ἐπίσταται εἰκότωσ. δίδωσι γὰρ αὐτὸσ καὶ τοῦτ’ ἔστιν ἄφυκτοσ εἱμαρμένη, ὅ τι ἂν ἑκάστῳ νείμῃ Ζεὺσ, οὗ πάντα τὰ ὄντα γεννήματα. τοῦτον οὐκ ὀρῶν ἐκφεύγουσι κορυφαὶ, οὐ πηγαὶ ποταμῶν, οὐ πόλεισ, οὐχ ἡ κάτω τῆσ θαλάττησ ψάμμοσ, οὐκ ἀστέρεσ, οὐ νὺξ ἔμπροσθεν ἵσταται, οὐχ ὕπνοσ τῶν τούτου μεγάλων τε καὶ μόνων ἑορακότων τἀληθὲσ ὀφθαλμῶν.

ποταμῶν τε ὁ κάλλιστοσ καὶ ἀξιολογώτατοσ καὶ αὐτὸσ ἄρα διιπετὴσ Νεῖλοσ ἦν, ἅτε δὴ μιμούμενοσ τὸν πατέρα, καὶ οἱο͂ν ὕπαρχοσ ὑπ’ αὐτοῦ τῶν κατ’ Αἴγυπτον τεταγμένοσ, ἀντὶ τῶν Διὸσ ὄμβρων αὐτὸσ ἔπεισι καὶ πληροῖ τὴν γῆν. Ζεὺσ πάντων πατὴρ καὶ οὐρανοῦ καὶ γῆσ καὶ θεῶν καὶ ἀνθρώπων καὶ ποταμῶν καὶ φυτῶν, καὶ διὰ τοῦτον ὁρῶμεν καὶ ἔχομεν ὁπόσα ἔχομεν. οὗτοσ ἁπάντων εὐεργέτησ καὶ ἔφοροσ καὶ προστάτησ, οὗτοσ πρύτανισ καὶ ἡγεμὼν καὶ ταμίασ ὄντων καὶ γιγνομένων ἁπάντων, οὗτοσ δοτὴρ ἁπάντων, οὗτοσ ποιητὴσ, οὗτοσ ἐν μὲν ἐκκλησίαισ καὶ δίκαισ νίκην διδοὺσ ἀγοραῖοσ κέκληται, ἐν δὲ μάχαισ τροπαῖοσ, ἐν δὲ νόσοισ καὶ πᾶσι καιροῖσ βοηθῶν σωτὴρ, οὗτοσ ἐλευθέριοσ, οὗτοσ μειλίχιοσ· εἰκότωσ, ἅτε καὶ πατήρ. οὗτοσ βασιλεὺσ, πολιεὺσ, καταιβάτησ, ὑέτιοσ, οὐράνιοσ, κορυφαῖοσ, πάνθ’ ὅσα αὐτὸσ εὑρ͂ε μεγάλα καὶ ἑαυτῷ πρέποντα ὀνόματα. οὗτοσ ἁπάντων ἀρχὰσ καὶ πέρατα καὶ μέτρα καὶ κλήρουσ ἔχων, ἴσον πανταχοῦ πάντων κρατῶν, αὐτὸσ ἂν μόνοσ εἰπὼν ἃ χρὴ περὶ αὑτοῦ, θεὸσ ἅτε πλέον τι λαχών· τοῦτο γὰρ οὖν Πινδάρῳ κάλλιον ἢ ἄλλ’ ὁτιοῦν ὁτῳοῦν εἴρηται περὶ Διόσ. ἀπὸ τούτου ἄρχεσθαι χρὴ καὶ τελευτᾶν εἰσ τοῦτον, παντὸσ λόγου καὶ πάσησ πράξεωσ ἡγεμόνα καὶ βοηθὸν καλοῦντασ, ὥσπερ εἰκὸσ τὸν ἁπάντων κρατοῦντα ἀρχηγέτην καὶ τέλειον μόνον αὐτὸν ὄντα τῶν πάντων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristides, Aelius, Orationes, εἰσ Δία

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION