Aristides, Aelius, Orationes, Ἐλευσίνιος

(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἐλευσίνιος)

ὦ πάλαι ποτὲ ἡδίων ᾄδειν Ἐλευσὶσ ἐμοὶ τίσ Ὀρφεὺσ ἢ Θάμυρισ ἢ ποῖοσ Ἐλευσίνιοσ οἰκήτωρ Μουσαῖοσ ἀρκέσει τοσούτῳ πράγματι; ποίαισ κιθάραισ ἢ λύραισ τὸ κοινὸν πτῶμα, τὸ κοινὸν τῆσ γῆσ, ἀνακλαύσεται; τίνα ταύτην προὔβαλεσ ὦ Ζεῦ τὴν ὑπόθεσιν; ἐγὼ μὲν καὶ προσάγων ἐμαυτὸν τῷ λόγῳ ναρκῶ καὶ ἀναστρέφω καὶ καθ’ ἓν τοῦτο λέγειν ἀναγκάζομαι, ὅτι σιγᾶν οὐκ ἔχω. τίσ γὰρ Ἑλλήνων ἢ τίσ βαρβάρων οὕτω σκαιὸσ ἢ ἀνήκοοσ, ἢ τίσ οὕτω σφόδρα ἔξω τῆσ γῆσ ἢ θεῶν, ἢ συλλήβδην εἰπεῖν καλῶν ἀναίσθητοσ, πλὴν τῶν κάκιστ’ ἀπολουμένων, οἳ ταῦτ’ ἔδρασαν, ὅστισ οὐ κοινόν τι τῆσ γῆσ τέμενοσ τὴν Ἐλευσῖνα ἡγεῖτο, καὶ πάντων ὅσα θεῖα ἀνθρώποισ, ταυτὸν φρικωδέστατόν τε καὶ φαιδρότατον; τίνι δ’ ἄλλῳ χωρίων ἢ μύθων φῆμαι θαυμαστότερα ἐφύμνησαν, ἢ τὰ δρώμενα μείζω ἔσχε τὴν ἔκπληξιν, ἢ μᾶλλον εἰσ ἐφάμιλλον κατέστη ταῖσ ἀκοαῖσ τὰ ὁρώμενα; ὅσα μὲν δὴ θέασ ἐχόμενα εἶδον γενεαὶ παμπληθεῖσ εὐδαιμόνων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐν τοῖσ ἀρρήτοισ φάσμασιν·

ἃ δ’ εἰσ τὸ μέσον ποιηταὶ καὶ λογοποιοὶ καὶ συγγραφεῖσ πάντεσ ὑμνοῦσι, κόρην τὴν Δήμητροσ ἀφανῆ γενέσθαι χρόνον ἔστιν ὃν, Δήμητρα δ’ ἐπέρχεσθαι γῆν πᾶσαν καὶ θάλατταν ζητοῦσαν τὴν θυγατέρα, τέωσ μὲν οὖν οὐχ οἱάν τε εἶναι εὑρεῖν, ἐλθοῦσαν δ’ εἰσ Ἐλευσῖνα τήν τε ἐπωνυμίαν δοῦναι τῷ τόπῳ καὶ τὴν κόρην εὑροῦσαν ποιῆσαι τὰ μυστήρια· καὶ γενέσθαι δὴ τὸν σῖτον παρὰ μὲν ταῖν θεαῖν τοῖσ Ἀθηναίοισ, παρὰ δὲ τῶν Ἀθηναίων καὶ Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ· ‐ καὶ τούτοισ Κελεόσ τε καὶ Μετάνειρα καὶ Τριπτόλεμοσ ἐπιφημίζονται καὶ ἁρ́ματα δὴ δρακόντων ὑπόπτερα ὑπὲρ πάσησ γῆσ καὶ θαλάττησ φερόμενα· ‐ μυηθῆναι δὲ ξένων πρώτουσ Ἡρακλέα καὶ Διοσκούρουσ, ἀγῶνά τε γυμνικὸν γενέσθαι πρῶτον Ἐλευσῖνι τῆσ Ἀττικῆσ, καὶ τὸ ἆθλον εἶναι τοῦ καρποῦ τοῦ φανθέντοσ, πειρωμένων τῶν ἀνθρώπων ὅσον εἰσ ἰσχὺν ἐκ τῆσ ἡμέρου τροφῆσ ἐπέδοσαν· ἀπάγειν δὲ καὶ τοὺσ Ἕλληνασ ἀπαρχὰσ τῶν καρπῶν ἑκάστοτε Ἀθήναζε ὡσ μητροπόλει σφῶν τε αὐτῶν καὶ τῶν καρπῶν τῶν Ἀθηναίων τῇ πόλει. Εὐμολπίδαι δὲ καὶ Κήρυκεσ εἰσ Ποσειδῶ τε καὶ Ἑρμῆν ἀναφέροντεσ οἱ μὲν ἱεροφάντασ, οἱ δὲ δᾳδούχουσ παρείχοντο. καὶ τὰ μὲν εἰσ μύθουσ ἀνήκοντα τοιαῦτα. τὰ δ’ ὕστερον Ἡρακλειδῶν εἰσ Πελοπόννησον κατελθόντων καὶ χρόνου διαγενομένου Δωριεῖσ ἐπ’ Ἀθήνασ ἐστράτευον. ὡσ δ’ Ἐλευσῖνι γίγνονται, καταισχυνθέντεσ, εἴτε καὶ δείσαντεσ χρὴ λέγειν, ἀπιόντεσ ᾤχοντο τὴν αὐτήν. ἡ δ’ ἐκείνων τότε κίνησισ Ιὠνίαν οἰκίζει παρ’ ἡμῖν. γενομένου δὲ τοῦ Μηδικοῦ στόλου καὶ μεγίστων δὴ πραγμάτων καὶ κινδύνων οὐ μόνον τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ πᾶν ὅσον ἔξω τῆσ Περσικῆσ ἀρχῆσ ἦν κατασχόντων, πολλὰ μὲν τῶν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἱερῶν ἐμπίμπραται, καὶ πρόσ γε ἡ κορυφὴ τῆσ Ἑλλάδοσ ἡ τῶν Ἀθηναίων πόλισ· τῇ δ’ Ἐλευσῖνι τοσοῦτον περιῆν, ὥστ’ οὐκ ἀπόρθητοσ μόνον ὡσ εἰπεῖν διεγένετο, ἀλλὰ καὶ συνιούσησ τῆσ ναυμαχίασ ἐξεφοίτα μὲν ὁ Ιἄκχοσ συνναυμαχήσων, νέφοσ δὲ ὁρμηθὲν ἀπ’ Ἐλευσῖνοσ καὶ ὑψωθὲν ὑπὲρ τῶν νεῶν ἐγκατέσκηψεν εἰσ τὰσ τῶν βαρβάρων ναῦσ ἅμα τῷ μέλει τῷ μυστικῷ.

Ξέρξησ δ’ ἐκπλαγεὶσ ἔφευγε, καὶ τὰ Μήδων πράγματ’ ἀπώλλυτο. πολέμου δὲ συμβάντοσ τοῖσ Ἕλλησι πρὸσ ἀλλήλουσ πολλοῦ καὶ πάντων ἄνω καὶ κάτω γενομένων, μόνη δὴ τρόπον γέ τινα Ἐλευσὶσ ἠρέμει· καὶ οὔτε Βοιωτῶν ἵπποσ οὔτε Λακεδαιμονίων καὶ Πελοποννησίων εἰσβολαὶ οὐ τοῦ περιβόλου προσήψαντο, οὐ τὸν νεὼν εἶδον ἑτέροισ ἢ προσῆκεν ὀφθαλμοῖσ. Σφοδρίου τοίνυν ὕστερον ὁρμηθέντοσ ἐκ Θηβῶν ἤρκεσαν αἱ δᾷδεσ φανεῖσαι κατασβέσαι τὴν τόλμαν. σπονδαὶ τοίνυν αἱ μὲν ἄλλαι παρηνομήθησαν, καὶ τοῦτο μὲν Πυθίων ὄντων ἡ Καδμεία κατελήφθη, τοῦτο δ’ εἰσ Ἴσθμια τὴν αὐτὴν θεωρίαν ἦγον μὲν Ἀργεῖοι, ἦγον δὲ Κορίνθιοι, τοῖσ ὅπλοισ οἱ ἕτεροι τοὺσ ἑτέρουσ κρατήσαντεσ. τὴν δ’ ἐπ’ Ἀλφειῷ μάχην σιωπῶ, πλὴν ὅσα καὶ ταύτῃ σύμβολον οὐ φαῦλον ἐπέστη παρὰ τοῦ Διὸσ, ἡ τῶν ἀποστερουμένων τόλμα καὶ νίκη. μόναι δ’ αἱ μυστηριώτιδεσ σπονδαὶ τοὔνομα ἔσωσαν καὶ μόνοισ Ἐλευσινίοισ ὑγίαινεν ἡ Ἑλλάσ. καὶ σαφέστατα δὴ πανήγυρισ αὕτη καθάρσιον ἦν καὶ μανιῶν καὶ πάσησ ἀτόπου συμφορᾶσ. καὶ τί δεῖ καθ’ ἕκαστα ἐπεξιέναι; ἀλλὰ Φίλιπποι καὶ Ἀλέξανδροι καὶ Ἀντίπατροι καὶ πᾶσ ὁ τῶν κάτω δυναστῶν οὗτοσ κατάλογοσ, μυρία δὴ τῶν ἐν τοῖσ Ἕλλησι κινήσαντεσ, μόνην τὴν Ἐλευσῖνα ὡσ ἀληθῶσ ἄβατόν τι καὶ κρεῖττον ἑαυτῶν ἡγήσαντο. καὶ σιωπῶ Κελτοὺσ τοὺσ τὰ τελευταῖα ἐπεισκωμάσαντασ τῇ Ἑλλάδι, καὶ ὅσα τισ τοιαῦτα προσθείη, ἐν ἅπασιν ἀθῶον τὸ ἱερὸν διέφυγε. μόνον τοίνυν καὶ ὑπόμνημα τῆσ παλαιᾶσ εὐδαιμονίασ ἅμα καὶ σεμνότητοσ ἐλείπετο τοῦτο τῇ τε πόλει καὶ τῇ Ἑλλάδι.

ναυμαχίαι μὲν γὰρ καὶ πεζομαχίαι καὶ νόμοι καὶ πολιτεῖαι καὶ φρονήματα καὶ φωναὶ καὶ πάνθ’ ὡσ εἰπεῖν ἐπέλιπεν, ἀντεῖχε δὲ τὰ μυστήρια. πανηγύρεισ τοίνυν αἱ μὲν ἄλλαι δι’ ἔτουσ πέμπτου καὶ τρίτου πληροῦνται, μόνη δὲ ἡ τῶν μυστηρίων παντὸσ ἔτουσ ἐνίκησεν εἶναι. τὸ δὲ δὴ μέγιστον καὶ θειότατον, μόνην γὰρ ταύτην πανηγύρεων εἷσ οἶκοσ συλλαβὼν εἶχε, καὶ ταυτὸν ἦν τῆσ τε πόλεωσ πλήρωμα καὶ τοῦ Ἐλευσινίου. πλάσματα τοίνυν καὶ γραφὰσ καὶ τὸν κύκλῳ κόσμον τοῦτον τίσ ἂν οὐχὶ καὶ ἐν ταῖσ τριόδοισ ὁρῶν ἐγανώθη, μή τί γε δὴ ἐν προσθήκῃ τῶν σεμνοτέρων εἶδεν; ἀλλὰ μὴν τό γε κέρδοσ τῆσ πανηγύρεωσ οὐχ ὅσον ἡ παροῦσα εὐθυμία οὐδ’ αἱ τῶν ἐκ τοῦ πρότερον χρόνου δυσκολιῶν λύσεισ καὶ ἀπαλλαγαὶ, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆσ τελευτῆσ ἡδίουσ ἔχειν τὰσ ἐλπίδασ ὡσ ἄμεινον διάξοντασ, καὶ οὐκ ἐν σκότῳ τε καὶ βορβόρῳ κεισομένουσ, ἃ δὴ τοὺσ ἀμυήτουσ ἀναμένειν. ταῦτα μὲν δὴ μέχρι τῆσ σχετλίασ ἡμέρασ· ἃ δὲ νῦν ὁρᾶν τε καὶ ὑμνεῖν ὁ δαίμων παρέδωκε τίσ θρῆνοσ Ἀργεῖοσ, τίνεσ Αἰγυπτίων ἢ Φρυγῶν ᾠδοὶ συμμετρήσονται; τίσ Ἐλευσίνιοσ Αἰσχύλοσ πρὸσ χορὸν ᾄσεται; ποίασ Ναυπλίου πάγασ ὑποπύρουσ, ὡσ ἔφη Σοφοκλῆσ, ἄξιον τῇ πυρκαϊᾷ ταύτῃ παραβαλεῖν; ὦ δᾷδεσ, ὑφ’ οἱών ἀνδρῶν ἀπέσβητε. ὦ δεινὴ καὶ ἀφεγγὴσ ἡμέρα, ἣ τὰσ φωσφόρουσ νύκτασ ἐξεῖλεσ. ὦ πῦρ οἱο͂ν ὤφθησ Ἐλευσῖνι, οἱο͂ν ἀνθ’ οἱού. ὦ νεφέλη καὶ σκοτόμαινα, ἣ νῦν ἐπέχεισ τὴν Ἑλλάδα. ὦ Δήμητερ, ἣ πάλαι μὲν αὐτόθι τὴν κόρην εὑρ͂εσ, νῦν δέ σοι ζητεῖν ὁ νεὼσ λείπεται. καὶ δὴ προσάγει μὲν, ὦ γῆ καὶ θεοὶ, τὰ μυστήρια. Βοηδρομιὼν δὲ οὗτοσ ἑτέρασ τὰ νῦν δεῖται βοῆσ, οὐχ οἱάσ ὅτε Ιὤν Ἀθήναζε ἐβοήθησεν. ὦ πρόρρησισ, ὦ τῶν ἱερῶν ἡμερῶν καὶ νυκτῶν κατάλογοσ, εἰσ οἱάν ἡμέραν ἐτελευτήσατε. ποτέροισ καὶ ἄξιον στενάξαι μεῖζον;

πότερον τοῖσ ἀμυήτοισ, ἢ τοῖσ μεμυημένοισ; οἱ μὲν γὰρ ὧν εἶδον, οἱ δ’ ὧν εἶχον ἰδεῖν τὰ κάλλιστα ἀπεστέρηνται. ὦ κακῶσ ἐξορχησάμενοι τὰ μυστήρια. ὦ τὰ ἄφαντα φήναντεσ, κοινοὶ τῶν ὑπὸ γῆσ καὶ ὑπὲρ γῆσ θεῶν πολέμιοι. ὦ πάλαι τε δὴ καὶ νῦν ὡσ ἀληθῶσ παῖδεσ Ἕλληνεσ, οἳ τοσούτου κακοῦ προσιόντοσ περιείδετε. οὐκ ὦ θαυμάσιοι νῦν γέ τι ἐν ὑμῶν αὐτῶν ἔσεσθε; οὐ τάσ γε Ἀθήνασ αὐτὰσ περισώσετε;

상위

Aristides, Aelius (아리스티데스, 아일리오스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION