Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 267:

τί μήν; καὶ ἔλεγχόν γε καὶ ἐπεξέλεγχον ὡσ ποιητέον ἐν κατηγορίᾳ τε καὶ ἀπολογίᾳ. τὸν δὲ κάλλιστον Πάριον Εὐηνὸν ἐσ μέσον οὐκ ἄγομεν, ὃσ ὑποδήλωσίν τε πρῶτοσ ηὑρ͂εν καὶ παρεπαίνουσ ‐ οἱ δ’ αὐτὸν καὶ παραψόγουσ φασὶν ἐν μέτρῳ λέγειν μνήμησ χάριν ‐ σοφὸσ γὰρ ἁνήρ. Τεισίαν δὲ Γοργίαν τε ἐάσομεν εὕδειν, οἳ πρὸ τῶν ἀληθῶν τὰ εἰκότα εἶδον ὡσ τιμητέα μᾶλλον, τά τε αὖ σμικρὰ μεγάλα καὶ τὰ μεγάλα σμικρὰ φαίνεσθαι ποιοῦσιν διὰ ῥώμην λόγου, καινά τε ἀρχαίωσ τά τ’ ἐναντία καινῶσ, συντομίαν τε λόγων καὶ ἄπειρα μήκη περὶ πάντων ἀνηῦρον;