Homer, Odyssey, Book 19 33:

(호메로스, 오디세이아, Book 19 33:)

οἱ μὲν πάντεσ ὄλοντο πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ· τὸν δ’ ἄρ’ ἐπὶ τρόπιοσ νεὸσ ἔκβαλε κῦμ’ ἐπὶ χέρσου, Φαιήκων ἐσ γαῖαν, οἳ ἀγχίθεοι γεγάασιν, οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣσ τιμήσαντο καί οἱ πολλὰ δόσαν πέμπειν τέ μιν ἤθελον αὐτοὶ οἴκαδ’ ἀπήμαντον. καί κεν πάλαι ἐνθάδ’ Ὀδυσσεὺσ ἠήν· ἀλλ’ ἄρα οἱ τό γε κέρδιον εἴσατο θυμῷ, χρήματ’ ἀγυρτάζειν πολλὴν ἐπὶ γαῖαν ἰόντι· ὣσ περὶ κέρδεα πολλὰ καταθνητῶν ἀνθρώπων οἶδ’ Ὀδυσεύσ, οὐδ’ ἄν τισ ἐρίσσειε βροτὸσ ἄλλοσ. ὥσ μοι Θεσπρωτῶν βασιλεὺσ μυθήσατο Φείδων· ὤμνυε δὲ πρὸσ ἔμ’ αὐτόν, ἀποσπένδων ἐνὶ οἴκῳ, νῆα κατειρύσθαι καὶ ἐπαρτέασ ἔμμεν ἑταίρουσ, οἳ δή μιν πέμψουσι φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν. ἀλλ’ ἐμὲ πρὶν ἀπέπεμψε· τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦσ ἀνδρῶν Θεσπρωτῶν ἐσ Δουλίχιον πολύπυρον. καί μοι κτήματ’ ἔδειξεν, ὅσα ξυναγείρατ’ Ὀδυσσεύσ· καί νύ κεν ἐσ δεκάτην γενεὴν ἕτερόν γ’ ἔτι βόσκοι, ὅσσα οἱ ἐν μεγάροισ κειμήλια κεῖτο ἄνακτοσ. τὸν δ’ ἐσ Δωδώνην φάτο βήμεναι, ὄφρα θεοῖο ἐκ δρυὸσ ὑψικόμοιο Διὸσ βουλὴν ἐπακούσαι, ὅππωσ νοστήσειε φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν ἤδη δὴν ἀπεών, ἤ ἀμφαδὸν ἠε͂ κρυφηδόν. "ὣσ ὁ μὲν οὕτωσ ἐστὶ σόοσ καὶ ἐλεύσεται ἤδη ἄγχι μάλ’, οὐδ’ ἔτι τῆλε φίλων καὶ πατρίδοσ αἰήσ δηρὸν ἀπεσσεῖται· ἔμπησ δέ τοι ὁρ́κια δώσω. ἴστω νῦν Ζεὺσ πρῶτα, θεῶν ὕπατοσ καὶ ἄριστοσ, ἱστίη τ’ Ὀδυσῆοσ ἀμύμονοσ, ἣν ἀφικάνω· ἦ μέν τοι τάδε πάντα τελείεται ὡσ ἀγορεύω. τοῦδ’ αὐτοῦ λυκάβαντοσ ἐλεύσεται ἐνθάδ’ Ὀδυσσεύσ, τοῦ μὲν φθίνοντοσ μηνόσ, τοῦ δ’ ἱσταμένοιο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION