Homer, Odyssey, Book 22

(호메로스, 오디세이아, Book 22)

αὐτὰρ ὁ γυμνώθη ῥακέων πολύμητισ Ὀδυσσεύσ, ἆλτο δ’ ἐπὶ μέγαν οὐδόν, ἔχων βιὸν ἠδὲ φαρέτρην ἰῶν ἐμπλείην, ταχέασ δ’ ἐκχεύατ’ ὀϊστοὺσ αὐτοῦ πρόσθε ποδῶν, μετὰ δὲ μνηστῆρσιν ἐείπεν· "οὗτοσ μὲν δὴ ἀέθλοσ ἀάατοσ ἐκτετέλεσται· νῦν αὖτε σκοπὸν ἄλλον, ὃν οὔ πώ τισ βάλεν ἀνήρ, εἴσομαι, αἴ κε τύχωμι, πόρῃ δέ μοι εὖχοσ Ἀπόλλων. ἦ καὶ ἐπ’ Ἀντινόῳ ἰθύνετο πικρὸν ὀϊστόν.

ἦ τοι ὁ καλὸν ἄλεισον ἀναιρήσεσθαι ἔμελλε, χρύσεον ἄμφωτον, καὶ δὴ μετὰ χερσὶν ἐνώμα, ὄφρα πίοι οἴνοιο· φόνοσ δέ οἱ οὐκ ἐνὶ θυμῷ μέμβλετο· τίσ κ’ οἰοίτο μετ’ ἀνδράσι δαιτυμόνεσσι μοῦνον ἐνὶ πλεόνεσσι, καὶ εἰ μάλα καρτερὸσ εἰή, οἷ τεύξειν θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα μέλαιναν; τὸν δ’ Ὀδυσεὺσ κατὰ λαιμὸν ἐπισχόμενοσ βάλεν ἰῷ, ἀντικρὺ δ’ ἁπαλοῖο δι’ αὐχένοσ ἤλυθ’ ἀκωκή. ἐκλίνθη δ’ ἑτέρωσε, δέπασ δέ οἱ ἔκπεσε χειρὸσ βλημένου, αὐτίκα δ’ αὐλὸσ ἀνὰ ῥῖνασ παχὺσ ἦλθεν αἵματοσ ἀνδρομέοιο· θοῶσ δ’ ἀπὸ εἱο͂ τράπεζαν ὦσε ποδὶ πλήξασ, ἀπὸ δ’ εἴδατα χεῦεν ἔραζε· σῖτόσ τε κρέα τ’ ὀπτὰ φορύνετο. τοὶ δ’ ὁμάδησαν μνηστῆρεσ κατὰ δώμαθ’, ὅπωσ ἴδον ἄνδρα πεσόντα, ἐκ δὲ θρόνων ἀνόρουσαν ὀρινθέντεσ κατὰ δῶμα, πάντοσε παπταίνοντεσ ἐϋδμήτουσ ποτὶ τοίχουσ· οὐδέ πη ἀσπὶσ ἐήν οὐδ’ ἄλκιμον ἔγχοσ ἑλέσθαι. νείκειον δ’ Ὀδυσῆα χολωτοῖσιν ἐπέεσσι· "ξεῖνε, κακῶσ ἀνδρῶν τοξάζεαι·

οὐκέτ’ ἀέθλων ἄλλων ἀντιάσεισ· νῦν τοι σῶσ αἰπὺσ ὄλεθροσ. καὶ γὰρ δὴ νῦν φῶτα κατέκτανεσ ὃσ μέγ’ ἄριστοσ κούρων εἰν Ἰθάκῃ· τῷ σ’ ἐνθάδε γῦπεσ ἔδονται. ἴσκεν ἕκαστοσ ἀνήρ, ἐπεὶ ἦ φάσαν οὐκ ἐθέλοντα ἄνδρα κατακτεῖναι·

τὸ δὲ νήπιοι οὐκ ἐνόησαν, ὡσ δή σφιν καὶ πᾶσιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπτο. τοὺσ δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ· "ὦ κύνεσ, οὔ μ’ ἔτ’ ἐφάσκεθ’ ὑπότροπον οἴκαδ’ ἱκέσθαι δήμου ἄπο Τρώων, ὅτι μοι κατεκείρετε οἶκον, δμῳῇσιν δὲ γυναιξὶ παρευνάζεσθε βιαίωσ, αὐτοῦ τε ζώοντοσ ὑπεμνάασθε γυναῖκα, οὔτε θεοὺσ δείσαντεσ, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν, οὔτε τιν’ ἀνθρώπων νέμεσιν κατόπισθεν ἔσεσθαι·

νῦν ὑμῖν καὶ πᾶσιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται. ὣσ φάτο, τοὺσ δ’ ἄρα πάντασ ὑπὸ χλωρὸν δέοσ εἷλεν·

πάπτηνεν δὲ ἕκαστοσ ὅπη φύγοι αἰπὺν ὄλεθρον. Εὐρύμαχοσ δέ μιν οἰο͂σ ἀμειβόμενοσ προσέειπεν· "εἰ μὲν δὴ Ὀδυσεὺσ Ἰθακήσιοσ εἰλήλουθασ, ταῦτα μὲν αἴσιμα εἶπασ, ὅσα ῥέζεσκον Ἀχαιοί, πολλὰ μὲν ἐν μεγάροισιν ἀτάσθαλα, πολλὰ δ’ ἐπ’ ἀγροῦ.

ἀλλ’ ὁ μὲν ἤδη κεῖται ὃσ αἴτιοσ ἔπλετο πάντων, Ἀντίνοοσ· οὗτοσ γὰρ ἐπίηλεν τάδε ἔργα, οὔ τι γάμου τόσσον κεχρημένοσ οὐδὲ χατίζων, ἀλλ’ ἄλλα φρονέων, τά οἱ οὐκ ἐτέλεσσε Κρονίων, ὄφρ’ Ἰθάκησ κατὰ δῆμον ἐϋκτιμένησ βασιλεύοι αὐτόσ, ἀτὰρ σὸν παῖδα κατακτείνειε λοχήσασ. νῦν δ’ ὁ μὲν ἐν μοίρῃ πέφαται, σὺ δὲ φείδεο λαῶν σῶν· ἀτὰρ ἄμμεσ ὄπισθεν ἀρεσσάμενοι κατὰ δῆμον, ὅσσα τοι ἐκπέποται καὶ ἐδήδοται ἐν μεγάροισι, τιμὴν ἀμφὶσ ἄγοντεσ ἐεικοσάβοιον ἕκαστοσ, χαλκόν τε χρυσόν τ’ ἀποδώσομεν, εἰσ ὅ κε σὸν κῆρ ἰανθῇ· πρὶν δ’ οὔ τι νεμεσσητὸν κεχολῶσθαι. τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"Εὐρύμαχ’, οὐδ’ εἴ μοι πατρώϊα πάντ’ ἀποδοῖτε, ὅσσα τε νῦν ὔμμ’ ἐστὶ καὶ εἴ ποθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖτε, οὐδέ κεν ὣσ ἔτι χεῖρασ ἐμὰσ λήξαιμι φόνοιο πρὶν πᾶσαν μνηστῆρασ ὑπερβασίην ἀποτῖσαι. νῦν ὑμῖν παράκειται ἐναντίον ἠὲ μάχεσθαι ἢ φεύγειν, ὅσ κεν θάνατον καὶ κῆρασ ἀλύξῃ· ἀλλά τιν’ οὐ φεύξεσθαι ὀί̈ομαι αἰπὺν ὄλεθρον. ὣσ φάτο, τῶν δ’ αὐτοῦ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ.

τοῖσιν δ’ Εὐρύμαχοσ προσεφώνεε δεύτερον αὖτισ· "ὦ φίλοι, οὐ γὰρ σχήσει ἀνὴρ ὅδε χεῖρασ ἀάπτουσ, ἀλλ’ ἐπεὶ ἔλλαβε τόξον ἐύ̈ξοον ἠδὲ φαρέτρην, οὐδοῦ ἄπο ξεστοῦ τοξάσσεται, εἰσ ὅ κε πάντασ ἄμμε κατακτείνῃ·

ἀλλὰ μνησώμεθα χάρμησ. φάσγανά τε σπάσσασθε καὶ ἀντίσχεσθε τραπέζασ ἰῶν ὠκυμόρων· ἐπὶ δ’ αὐτῷ πάντεσ ἔχωμεν ἀθρόοι, εἴ κέ μιν οὐδοῦ ἀπώσομεν ἠδὲ θυράων, ἔλθωμεν δ’ ἀνὰ ἄστυ, βοὴ δ’ ὤκιστα γένοιτο· τῷ κε τάχ’ οὗτοσ ἀνὴρ νῦν ὕστατα τοξάσσαιτο. ὣσ ἄρα φωνήσασ εἰρύσσατο φάσγανον ὀξὺ χάλκεον, ἀμφοτέρωθεν ἀκαχμένον, ἆλτο δ’ ἐπ’ αὐτῷ σμερδαλέα ἰάχων·

ὁ δ’ ἁμαρτῆ δῖοσ Ὀδυσσεὺσ ἰὸν ἀποπροίει, βάλε δὲ στῆθοσ παρὰ μαζόν, ἐν δέ οἱ ἥπατι πῆξε θοὸν βέλοσ· ἐκ δ’ ἄρα χειρὸσ φάσγανον ἧκε χαμᾶζε, περιρρηδὴσ δὲ τραπέζῃ κάππεσεν ἰδνωθείσ, ἀπὸ δ’ εἴδατα χεῦεν ἔραζε καὶ δέπασ ἀμφικύπελλον· ὁ δὲ χθόνα τύπτε μετώπῳ θυμῷ ἀνιάζων, ποσὶ δὲ θρόνον ἀμφοτέροισι λακτίζων ἐτίνασσε· κατ’ ὀφθαλμῶν δ’ ἔχυτ’ ἀχλύσ. Ἀμφίνομοσ δ’ Ὀδυσῆοσ ἐείσατο κυδαλίμοιο ἀντίοσ ἀί̈ξασ, εἴρυτο δὲ φάσγανον ὀξύ, εἴ πώσ οἱ εἴξειε θυράων.

ἀλλ’ ἄρα μιν φθῆ Τηλέμαχοσ κατόπισθε βαλὼν χαλκήρεϊ δουρὶ ὤμων μεσσηγύσ, διὰ δὲ στήθεσφιν ἔλασσεν· δούπησεν δὲ πεσών, χθόνα δ’ ἤλασε παντὶ μετώπῳ. Τηλέμαχοσ δ’ ἀπόρουσε, λιπὼν δολιχόσκιον ἔγχοσ αὐτοῦ ἐν Ἀμφινόμῳ· περὶ γὰρ δίε μή τισ Ἀχαιῶν ἔγχοσ ἀνελκόμενον δολιχόσκιον ἢ ἐλάσειε φασγάνῳ ἀί̈ξασ ἠὲ προπρηνέα τύψασ. βῆ δὲ θέειν, μάλα δ’ ὦκα φίλον πατέρ’ εἰσαφίκανεν, ἀγχοῦ δ’ ἱστάμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "ὦ πάτερ, ἤδη τοι σάκοσ οἴσω καὶ δύο δοῦρε καὶ κυνέην πάγχαλκον, ἐπὶ κροτάφοισ ἀραρυῖαν αὐτόσ τ’ ἀμφιβαλεῦμαι ἰών, δώσω δὲ συβώτῃ καὶ τῷ βουκόλῳ ἄλλα·

τετευχῆσθαι γὰρ ἄμεινον. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"οἶσε θέων, ἡο͂́σ μοι ἀμύνεσθαι πάρ’ ὀϊστοί, μή μ’ ἀποκινήσωσι θυράων μοῦνον ἐόντα. ὣσ φάτο, Τηλέμαχοσ δὲ φίλῳ ἐπεπείθετο πατρί, βῆ δ’ ἴμεναι θάλαμόνδ’, ὅθι οἱ κλυτὰ τεύχεα κεῖτο.

ἔνθεν τέσσαρα μὲν σάκε’ ἔξελε, δούρατα δ’ ὀκτὼ καὶ πίσυρασ κυνέασ χαλκήρεασ ἱπποδασείασ· βῆ δὲ φέρων, μάλα δ’ ὦκα φίλον πατέρ’ εἰσαφίκανεν, αὐτὸσ δὲ πρώτιστα περὶ χροὶ̈ δύσετο χαλκόν· ὣσ δ’ αὔτωσ τὼ δμῶε δυέσθην τεύχεα καλά, ἔσταν δ’ ἀμφ’ Ὀδυσῆα δαί̈φρονα ποικιλομήτην. αὐτὰρ ὅ γ’, ὄφρα μὲν αὐτῷ ἀμύνεσθαι ἔσαν ἰοί.

τόφρα μνηστήρων ἕνα γ’ αἰεὶ ᾧ ἐνὶ οἴκῳ βάλλε τιτυσκόμενοσ· τοὶ δ’ ἀγχιστῖνοι ἔπιπτον. αὐτὰρ ἐπεὶ λίπον ἰοὶ ὀϊστεύοντα ἄνακτα, τόξον μὲν πρὸσ σταθμὸν ἐϋσταθέοσ μεγάροιο ἔκλιν’ ἑστάμεναι, πρὸσ ἐνώπια παμφανόωντα, αὐτὸσ δ’ ἀμφ’ ὤμοισι σάκοσ θέτο τετραθέλυμνον, κρατὶ δ’ ἐπ’ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν, ἵππουριν, δεινὸν δὲ λόφοσ καθύπερθεν ἔνευεν· εἵλετο δ’ ἄλκιμα δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ. ὀρσοθύρη δέ τισ ἔσκεν ἐϋδμήτῳ ἐνὶ τοίχῳ, ἀκρότατον δὲ παρ’ οὐδὸν ἐϋσταθέοσ μεγάροιο ἦν ὁδὸσ ἐσ λαύρην, σανίδεσ δ’ ἔχον εὖ ἀραρυῖαι.

τὴν δ’ Ὀδυσεὺσ φράζεσθαι ἀνώγει δῖον ὑφορβὸν ἑσταότ’ ἄγχ’ αὐτῆσ· μία δ’ οἰή γίγνετ’ ἐφορμή. τοῖσ δ’ Ἀγέλεωσ μετέειπεν, ἔποσ πάντεσσι πιφαύσκων· "ὦ φίλοι, οὐκ ἂν δή τισ ἀν’ ὀρσοθύρην ἀναβαίη καὶ εἴποι λαοῖσι, βοὴ δ’ ὤκιστα γένοιτο;

τῷ κε τάχ’ οὗτοσ ἀνὴρ νῦν ὕστατα τοξάσσαιτο. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν·

"οὔ πωσ ἔστ’, Ἀγέλαε διοτρεφέσ· ἄγχι γὰρ αἰνῶσ αὐλῆσ καλὰ θύρετρα καὶ ἀργαλέον στόμα λαύρησ· καί χ’ εἷσ πάντασ ἐρύκοι ἀνήρ, ὅσ τ’ ἄλκιμοσ εἰή. ἀλλ’ ἄγεθ’, ὑμῖν τεύχε’ ἐνείκω θωρηχθῆναι ἐκ θαλάμου· ἔνδον γάρ, ὀί̈ομαι, οὐδέ πη ἄλλῃ τεύχεα κατθέσθην Ὀδυσεὺσ καὶ φαίδιμοσ υἱόσ. ὣσ εἰπὼν ἀνέβαινε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν, εἰσ θαλάμουσ Ὀδυσῆοσ ἀνὰ ῥῶγασ μεγάροιο.

ἔνθεν δώδεκα μὲν σάκε’ ἔξελε, τόσσα δὲ δοῦρα καὶ τόσσασ κυνέασ χαλκήρεασ ἱπποδασείασ· βῆ δ’ ἴμεναι, μάλα δ’ ὦκα φέρων μνηστῆρσιν ἔδωκεν. καὶ τότ’ Ὀδυσσῆοσ λύτο γούνατα καὶ φίλον ἦτορ, ὡσ περιβαλλομένουσ ἴδε τεύχεα χερσί τε δοῦρα μακρὰ τινάσσοντασ· μέγα δ’ αὐτῷ φαίνετο ἔργον. αἶψα δὲ Τηλέμαχον ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "Τηλέμαχ’, ἦ μάλα δή τισ ἐνὶ μεγάροισι γυναικῶν νῶϊν ἐποτρύνει πόλεμον κακὸν ἠὲ Μελανθεύσ.

τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἀντίον ηὔδα·

"ὦ πάτερ, αὐτὸσ ἐγὼ τόδε γ’ ἤμβροτον ‐ οὐδέ τισ ἄλλοσ αἴτιοσ ‐ ὃσ θαλάμοιο θύρην πυκινῶσ ἀραρυῖαν κάλλιπον ἀγκλίνασ· τῶν δὲ σκοπὸσ ἠε͂ν ἀμείνων. ἀλλ’ ἴθι, δῖ’ Εὔμαιε, θύρην ἐπίθεσ θαλάμοιο καὶ φράσαι ἤ τισ ἄρ’ ἐστὶ γυναικῶν ἣ τάδε ῥέζει, ἢ υἱὸσ Δολίοιο, Μελανθεύσ, τόν περ ὀί̈ω. ὣσ οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸσ ἀλλήλουσ ἀγόρευον, βῆ δ’ αὖτισ θάλαμόνδε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν, οἴσων τεύχεα καλά.

νόησε δὲ δῖοσ ὑφορβόσ, αἶψα δ’ Ὀδυσσῆα προσεφώνεεν ἐγγὺσ ἐόντα· "διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ, κεῖνοσ δ’ αὖτ’ ἀί̈δηλοσ ἀνήρ, ὃν ὀϊόμεθ’ αὐτοί, ἔρχεται ἐσ θάλαμον·

σὺ δέ μοι νημερτὲσ ἐνίσπεσ, ἤ μιν ἀποκτείνω, αἴ κε κρείσσων γε γένωμαι, ἠε͂ σοὶ ἐνθάδ’ ἄγω, ἵν’ ὑπερβασίασ ἀποτίσῃ πολλάσ, ὅσσασ οὗτοσ ἐμήσατο σῷ ἐνὶ οἴκῳ. τὸν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"ἦ τοι ἐγὼ καὶ Τηλέμαχοσ μνηστῆρασ ἀγαυοὺσ σχήσομεν ἔντοσθεν μεγάρων, μάλα περ μεμαῶτασ. σφῶϊ δ’ ἀποστρέψαντε πόδασ καὶ χεῖρασ ὕπερθεν ἐσ θάλαμον βαλέειν, σανίδασ δ’ ἐκδῆσαι ὄπισθε, σειρὴν δὲ πλεκτὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε κίον’ ἀν’ ὑψηλὴν ἐρύσαι πελάσαι τε δοκοῖσιν, ὥσ κεν δηθὰ ζωὸσ ἐὼν χαλέπ’ ἄλγεα πάσχῃ· ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδ’ ἐπίθοντο, βὰν δ’ ἴμεν ἐσ θάλαμον, λαθέτην δέ μιν ἔνδον ἐόντα.

ἦ τοι ὁ μὲν θαλάμοιο μυχὸν κάτα τεύχε’ ἐρεύνα, τὼ δ’ ἔσταν ἑκάτερθε παρὰ σταθμοῖσι μένοντε. εὖθ’ ὑπὲρ οὐδὸν ἔβαινε Μελάνθιοσ, αἰπόλοσ αἰγῶν, τῇ ἑτέρῃ μὲν χειρὶ φέρων καλὴν τρυφάλειαν, τῇ δ’ ἑτέρῃ σάκοσ εὐρὺ γέρον, πεπαλαγμένον ἄζῃ, Λαέρτεω ἡρ́ωοσ, ὃ κουρίζων φορέεσκε· δὴ τότε γ’ ἤδη κεῖτο, ῥαφαὶ δὲ λέλυντο ἱμάντων· τὼ δ’ ἄρ’ ἐπαί̈ξανθ’ ἑλέτην ἔρυσάν τέ μιν εἴσω κουρίξ, ἐν δαπέδῳ δὲ χαμαὶ βάλον ἀχνύμενον κῆρ, σὺν δὲ πόδασ χεῖράσ τε δέον θυμαλγέϊ δεσμῷ εὖ μάλ’ ἀποστρέψαντε διαμπερέσ, ὡσ ἐκέλευσεν υἱὸσ Λαέρταο, πολύτλασ δῖοσ Ὀδυσσεύσ· σειρὴν δὲ πλεκτὴν ἐξ αὐτοῦ πειρήναντε κίον’ ἀν’ ὑψηλὴν ἔρυσαν πέλασάν τε δοκοῖσι. τὸν δ’ ἐπικερτομέων προσέφησ, Εὔμαιε συβῶτα· "νῦν μὲν δὴ μάλα πάγχυ, Μελάνθιε, νύκτα φυλάξεισ, εὐνῇ ἔνι μαλακῇ καταλέγμενοσ, ὥσ σε ἐοίκεν·

οὐδέ σέ γ’ ἠριγένεια παρ’ Ὠκεανοῖο ῥοάων λήσει ἐπερχομένη χρυσόθρονοσ, ἡνίκ’ ἀγινεῖσ αἶγασ μνηστήρεσσι δόμον κάτα δαῖτα πένεσθαι. ὣσ ὁ μὲν αὖθι λέλειπτο, ταθεὶσ ὀλοῷ ἐνὶ δεσμῷ·

τὼ δ’ ἐσ τεύχεα δύντε, θύρην ἐπιθέντε φαεινήν, βήτην εἰσ Ὀδυσῆα δαί̈φρονα, ποικιλομήτην. ἔνθα μένοσ πνείοντεσ ἐφέστασαν, οἱ μὲν ἐπ’ οὐδοῦ τέσσαρεσ, οἱ δ’ ἔντοσθε δόμων πολέεσ τε καὶ ἐσθλοί. τοῖσι δ’ ἐπ’ ἀγχίμολον θυγάτηρ Διὸσ ἦλθεν Ἀθήνη, Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμασ ἠδὲ καὶ αὐδήν. τὴν δ’ Ὀδυσεὺσ γήθησεν ἰδὼν καὶ μῦθον ἐείπε· "Μέντορ, ἄμυνον ἀρήν, μνῆσαι δ’ ἑτάροιο φίλοιο, ὅσ σ’ ἀγαθὰ ῥέζεσκον·

ὁμηλικίην δέ μοί ἐσσι. ὣσ φάτ’, ὀϊόμενοσ λαοσσόον ἔμμεν Ἀθήνην.

μνηστῆρεσ δ’ ἑτέρωθεν ὁμόκλεον ἐν μεγάροισι· πρῶτοσ τήν γ’ ἐνένιπε Δαμαστορίδησ Ἀγέλαοσ· "Μέντορ, μή σ’ ἐπέεσσι παραιπεπίθῃσιν Ὀδυσσεὺσ μνηστήρεσσι μάχεσθαι, ἀμυνέμεναι δέ οἱ αὐτῷ.

ὧδε γὰρ ἡμέτερόν γε νόον τελέεσθαι ὀί̈ω· ὁππότε κεν τούτουσ κτέωμεν, πατέρ’ ἠδὲ καὶ υἱόν, ἐν δὲ σὺ τοῖσιν ἔπειτα πεφήσεαι, οἱᾶ μενοινᾷσ ἔρδειν ἐν μεγάροισ· σῷ δ’ αὐτοῦ κράατι τίσεισ. αὐτὰρ ἐπὴν ὑμέων γε βίασ ἀφελώμεθα χαλκῷ, κτήμαθ’ ὁπόσσα τοί ἐστι, τά τ’ ἔνδοθι καὶ τὰ θύρηφι, τοῖσιν Ὀδυσσῆοσ μεταμίξομεν· οὐδέ τοι υἱᾶσ ζώειν ἐν μεγάροισιν ἐάσομεν, οὐδέ θύγατρασ οὐδ’ ἄλοχον κεδνὴν Ἰθάκησ κατὰ ἄστυ πολεύειν. ὣσ φάτ’, Ἀθηναίη δὲ χολώσατο κηρόθι μᾶλλον, νείκεσσεν δ’ Ὀδυσῆα χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν·

"οὐκέτι σοί γ’, Ὀδυσεῦ, μένοσ ἔμπεδον οὐδέ τισ ἀλκή οἱή ὅτ’ ἀμφ’ Ἑλένῃ λευκωλένῳ εὐπατερείῃ, εἰνάετεσ Τρώεσσιν ἐμάρναο νωλεμὲσ αἰεί, πολλοὺσ δ’ ἄνδρασ ἔπεφνεσ ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι, σῇ δ’ ἥλω βουλῇ Πριάμου πόλισ εὐρυάγυια.

πῶσ δὴ νῦν, ὅτε σόν τε δόμον καὶ κτήμαθ’ ἱκάνεισ, ἄντα μνηστήρων ὀλοφύρεαι ἄλκιμοσ εἶναι; ἀλλ’ ἄγε δεῦρο, πέπον, παρ’ ἔμ’ ἵστασο καὶ ἴδε ἔργον, ὄφρ’ εἰδῇσ οἱο͂́σ τοι ἐν ἀνδράσι δυσμενέεσσιν Μέντωρ Ἀλκιμίδησ εὐεργεσίασ ἀποτίνειν. ἦ ῥα, καὶ οὔ πω πάγχυ δίδου ἑτεραλκέα νίκην, ἀλλ’ ἔτ’ ἄρα σθένεόσ τε καὶ ἀλκῆσ πειρήτιζεν ἠμὲν Ὀδυσσῆοσ ἠδ’ υἱοῦ κυδαλίμοιο.

αὐτὴ δ’ αἰθαλόεντοσ ἀνὰ μεγάροιο μέλαθρον ἕζετ’ ἀναί̈ξασα, χελιδόνι εἰκέλη ἄντην. μνηστῆρασ δ’ ὤτρυνε Δαμαστορίδησ Ἀγέλαοσ, Εὐρύνομόσ τε καὶ Ἀμφιμέδων Δημοπτόλεμόσ τε, Πείσανδρόσ τε Πολυκτορίδησ Πόλυβόσ τε δαί̈φρων·

οἱ γὰρ μνηστήρων ἀρετῇ ἔσαν ἔξοχ’ ἄριστοι, ὅσσοι ἔτ’ ἔζωον περί τε ψυχέων ἐμάχοντο· τοὺσ δ’ ἤδη ἐδάμασσε βιὸσ καὶ ταρφέεσ ἰοί. τοῖσ δ’ Ἀγέλεωσ μετέειπεν, ἔποσ πάντεσσι πιφαύσκων· "ὦ φίλοι, ἤδη σχήσει ἀνὴρ ὅδε χεῖρασ ἀάπτουσ·

καὶ δή οἱ Μέντωρ μὲν ἔβη κενὰ εὔγματα εἰπών, οἱ δ’ οἰοῖ λείπονται ἐπὶ πρώτῃσι θύρῃσι. τῷ νῦν μὴ ἅμα πάντεσ ἐφίετε δούρατα μακρά, ἀλλ’ ἄγεθ’ οἱ ἓξ πρῶτον ἀκοντίσατ’, αἴ κέ ποθι Ζεὺσ δώῃ Ὀδυσσῆα βλῆσθαι καὶ κῦδοσ ἀρέσθαι. τῶν δ’ ἄλλων οὐ κῆδοσ, ἐπὴν οὗτόσ γε πέσῃσιν. ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκόντισαν ὡσ ἐκέλευεν, ἱέμενοι·

τὰ δὲ πάντα ἐτώσια θῆκεν Ἀθήνη, τῶν ἄλλοσ μὲν σταθμὸν ἐϋσταθέοσ μεγάροιο βεβλήκει, ἄλλοσ δὲ θύρην πυκινῶσ ἀραρυῖαν· ἄλλου δ’ ἐν τοίχῳ μελίη πέσε χαλκοβάρεια. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ δούρατ’ ἀλεύαντο μνηστήρων, τοῖσ δ’ ἄρα μύθων ἦρχε πολύτλασ δῖοσ Ὀδυσσεύσ· "ὦ φίλοι, ἤδη μέν κεν ἐγὼν εἴποιμι καὶ ἄμμι μνηστήρων ἐσ ὅμιλον ἀκοντίσαι, οἳ μεμάασιν ἡμέασ ἐξεναρίξαι ἐπὶ προτέροισι κακοῖσιν.

ὣσ ἔφαθ’, οἱ δ’ ἄρα πάντεσ ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα ἄντα τιτυσκόμενοι·

Δημοπτόλεμον μὲν Ὀδυσσεύσ, Εὐρυάδην δ’ ἄρα Τηλέμαχοσ, Ἔλατον δὲ συβώτησ, Πείσανδρον δ’ ἄρ’ ἔπεφνε βοῶν ἐπιβουκόλοσ ἀνήρ. οἱ μὲν ἔπειθ’ ἅμα πάντεσ ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδασ, μνηστῆρεσ δ’ ἀνεχώρησαν μεγάροιο μυχόνδε· τοὶ δ’ ἄρ’ ἐπήϊξαν, νεκύων δ’ ἐξ ἔγχε’ ἕλοντο. αὖτισ δὲ μνηστῆρεσ ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα ἱέμενοι·

Κτήσιππον δ’ ἄρ’ ἔπειτα βοῶν ἐπιβουκόλοσ ἀνὴρ βεβλήκει πρὸσ στῆθοσ, ἐπευχόμενοσ δὲ προσηύδα· τὰ δὲ πολλὰ ἐτώσια θῆκεν Ἀθήνη. τῶν ἄλλοσ μὲν σταθμὸν ἐϋσταθέοσ μεγάροιο βεβλήκειν, ἄλλοσ δὲ θύρην πυκινῶσ ἀραρυῖαν· ἄλλου δ’ ἐν τοίχῳ μελίη πέσε χαλκοβάρεια. Ἀμφιμέδων δ’ ἄρα Τηλέμαχον βάλε χεῖρ’ ἐπὶ καρπῷ λίγδην, ἄκρον δὲ ῥινὸν δηλήσατο χαλκόσ. Κτήσιπποσ δ’ Εὔμαιον ὑπὲρ σάκοσ ἔγχεϊ μακρῷ ὦμον ἐπέγραψεν· τὸ δ’ ὑπέρπτατο, πῖπτε δ’ ἔραζε. τοὶ δ’ αὖτ’ ἀμφ’ Ὀδυσῆα δαί̈φρονα ποικιλομήτην, μνηστήρων ἐσ ὅμιλον ἀκόντισαν ὀξέα δοῦρα. ἔνθ’ αὖτ’ Εὐρυδάμαντα βάλε πτολίπορθοσ Ὀδυσσεύσ, Ἀμφιμέδοντα δὲ Τηλέμαχοσ, Πόλυβον δὲ συβώτησ· "ὦ Πολυθερσεί̈δη φιλοκέρτομε, μή ποτε πάμπαν εἴκων ἀφραδίῃσ μέγα εἰπεῖν, ἀλλὰ θεοῖσιν μῦθον ἐπιτρέψαι, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰσι.

τοῦτό τοι ἀντὶ ποδὸσ ξεινήϊον, ὅν ποτ’ ἔδωκασ ἀντιθέῳ Ὀδυσῆϊ δόμον κάτ’ ἀλητεύοντι. ἦ ῥα βοῶν ἑλίκων ἐπιβουκόλοσ·

αὐτὰρ Ὀδυσσεὺσ οὖτα Δαμαστορίδην αὐτοσχεδὸν ἔγχεϊ μακρῷ. Τηλέμαχοσ δ’ Εὐηνορίδην Λειώκριτον οὖτα δουρὶ μέσον κενεῶνα, διαπρὸ δὲ χαλκὸν ἔλασσεν· ἤριπε δὲ πρηνήσ, χθόνα δ’ ἤλασε παντὶ μετώπῳ. δὴ τότ’ Ἀθηναίη φθισίμβροτον αἰγίδ’ ἀνέσχεν ὑψόθεν ἐξ ὀροφῆσ· τῶν δὲ φρένεσ ἐπτοίηθεν. οἱ δ’ ἐφέβοντο κατὰ μέγαρον βόεσ ὣσ ἀγελαῖαι· τὰσ μέν τ’ αἰόλοσ οἶστροσ ἐφορμηθεὶσ ἐδόνησεν ὡρ́ῃ ἐν εἰαρινῇ, ὅτε τ’ ἤματα μακρὰ πέλονται. οἱ δ’ ὥσ τ’ αἰγυπιοὶ γαμψώνυχεσ ἀγκυλοχεῖλαι, ἐξ ὀρέων ἐλθόντεσ ἐπ’ ὀρνίθεσσι θόρωσι· ταὶ μέν τ’ ἐν πεδίῳ νέφεα πτώσσουσαι ἱένται, οἱ δέ τε τὰσ ὀλέκουσιν ἐπάλμενοι, οὐδέ τισ ἀλκὴ γίγνεται οὐδὲ φυγή· χαίρουσι δέ τ’ ἀνέρεσ ἄγρῃ· ὣσ ἄρα τοὶ μνηστῆρασ ἐπεσσύμενοι κατὰ δῶμα τύπτον ἐπιστροφάδην· τῶν δὲ στόνοσ ὤρνυτ’ ἀεικὴσ κράτων τυπτομένων, δάπεδον δ’ ἅπαν αἵματι θῦε. λειώδησ δ’ Ὀδυσῆοσ ἐπεσσύμενοσ λάβε γούνων, καί μιν λισσόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

"γουνοῦμαί σ’, Ὀδυσεῦ·

σὺ δέ μ’ αἴδεο καί μ’ ἐλέησον· οὐ γάρ πώ τινά φημι γυναικῶν ἐν μεγάροισιν εἰπεῖν οὐδέ τι ῥέξαι ἀτάσθαλον· ἀλλὰ καὶ ἄλλουσ παύεσκον μνηστῆρασ, ὅτισ τοιαῦτά γε ῥέζοι. ἀλλά μοι οὐ πείθοντο κακῶν ἄπο χεῖρασ ἔχεσθαι· τῷ καὶ ἀτασθαλίῃσιν ἀεικέα πότμον ἐπέσπον. αὐτὰρ ἐγὼ μετὰ τοῖσι θυοσκόοσ οὐδὲν ἐοργὼσ κείσομαι, ὡσ οὐκ ἔστι χάρισ μετόπισθ’ εὐεργέων· τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"εἰ μὲν δὴ μετὰ τοῖσι θυοσκόοσ εὔχεαι εἶναι, πολλάκι που μέλλεισ ἀρήμεναι ἐν μεγάροισι τηλοῦ ἐμοὶ νόστοιο τέλοσ γλυκεροῖο γενέσθαι, σοὶ δ’ ἄλοχόν τε φίλην σπέσθαι καὶ τέκνα τεκέσθαι· τῷ οὐκ ἂν θάνατόν γε δυσηλεγέα προφύγοισθα. ὣσ ἄρα φωνήσασ ξίφοσ εἵλετο χειρὶ παχείῃ κείμενον, ὅ ῥ’ Ἀγέλαοσ ἀποπροέηκε χαμᾶζε κτεινόμενοσ·

τῷ τόν γε κατ’ αὐχένα μέσσον ἔλασσε. φθεγγομένου δ’ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη. Τερπιάδησ δ’ ἔτ’ ἀοιδὸσ ἀλύσκανε κῆρα μέλαιναν, Φήμιοσ, ὅσ ῥ’ ἠείδε μετὰ μνηστῆρσιν ἀνάγκῃ.

ἔστη δ’ ἐν χείρεσσίν ἔχων φόρμιγγα λίγειαν ἄγχι παρ’ ὀρσοθύρην· δίχα δὲ φρεσὶ μερμήριζεν, ἢ ἐκδὺσ μεγάροιο Διὸσ μεγάλου ποτὶ βωμὸν ἑρκείου ἵζοιτο τετυγμένον, ἔνθ’ ἄρα πολλὰ Λαέρτησ Ὀδυσεύσ τε βοῶν ἐπὶ μηρί’ ἔκηαν, ἦ γούνων λίσσοιτο προσαί̈ξασ Ὀδυσῆα. ὧδε δέ οἱ φρονέοντι δοάσσατο κέρδιον εἶναι, γούνων ἅψασθαι Λαερτιάδεω Ὀδυσῆοσ. ἦ τοι ὁ φόρμιγγα γλαφυρὴν κατέθηκε χαμᾶζε μεσσηγὺσ κρητῆροσ ἰδὲ θρόνου ἀργυροήλου, αὐτὸσ δ’ αὖτ’ Ὀδυσῆα προσαί̈ξασ λάβε γούνων, καί μιν λισσόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "γουνοῦμαί σ’, Ὀδυσεῦ·

σὺ δέ μ’ αἴδεο καί μ’ ἐλέησον· αὐτῷ τοι μετόπισθ’ ἄχοσ ἔσσεται, εἴ κεν ἀοιδὸν πέφνῃσ, ὅσ τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισιν ἀείδω. αὐτοδίδακτοσ δ’ εἰμί, θεὸσ δέ μοι ἐν φρεσὶν οἴμασ παντοίασ ἐνέφυσεν· ἐοίκα δέ τοι παραείδειν ὥσ τε θεῷ· τῷ με λιλαίεο δειροτομῆσαι. καί κεν Τηλέμαχοσ τάδε γ’ εἴποι, σὸσ φίλοσ υἱόσ, ὡσ ἐγὼ οὔ τι ἑκὼν ἐσ σὸν δόμον οὐδὲ χατίζων πωλεύμην μνηστῆρσιν ἀεισόμενοσ μετὰ δαῖτασ, ἀλλὰ πολὺ πλέονεσ καὶ κρείσσονεσ ἦγον ἀνάγκῃ. ὣσ φάτο, τοῦ δ’ ἤκουσ’ ἱερὴ ἲσ Τηλεμάχοιο, αἶψα δ’ ἑὸν πατέρα προσεφώνεεν ἐγγὺσ ἐόντα·

"ἴσχεο μηδέ τι τοῦτον ἀναίτιον οὔταε χαλκῷ·

καὶ κήρυκα Μέδοντα σαώσομεν, ὅσ τέ μευ αἰεὶ οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ κηδέσκετο παιδὸσ ἐόντοσ, εἰ δὴ μή μιν ἔπεφνε Φιλοίτιοσ ἠὲ συβώτησ, ἠὲ σοὶ ἀντεβόλησεν ὀρινομένῳ κατὰ δῶμα. ὣσ φάτο, τοῦ δ’ ἤκουσε Μέδων πεπνυμένα εἰδώσ·

πεπτηὼσ γὰρ ἔκειτο ὑπὸ θρόνον, ἀμφὶ δὲ δέρμα ἕστο βοὸσ νεόδαρτον, ἀλύσκων κῆρα μέλαιναν. αἶψα δ’ ἀπὸ θρόνου ὦρτο, θοῶσ δ’ ἀπέδυνε βοείην Τηλέμαχον δ’ ἄρ’ ἔπειτα προσαί̈ξασ λάβε γούνων, καί μιν λισσόμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "ὦ φίλ’, ἐγὼ μὲν ὅδ’ εἰμί, σὺ δ’ ἴσχεο εἰπὲ δὲ πατρὶ μή με περισθενέων δηλήσεται ὀξέϊ χαλκῷ, ἀνδρῶν μνηστήρων κεχολωμένοσ, οἵ οἱ ἔκειρον κτήματ’ ἐνὶ μεγάροισ, σὲ δὲ νήπιοι οὐδὲν ἔτιον.

τὸν δ’ ἐπιμειδήσασ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"θάρσει, ἐπεὶ δή σ’ οὗτοσ ἐρύσσατο καὶ ἐσάωσεν, ὄφρα γνῷσ κατὰ θυμόν, ἀτὰρ εἴπῃσθα καὶ ἄλλῳ, ὡσ κακοεργίησ εὐεργεσίη μέγ’ ἀμείνων. ἀλλ’ ἐξελθόντεσ μεγάρων ἕζεσθε θύραζε ἐκ φόνου εἰσ αὐλήν, σύ τε καὶ πολύφημοσ ἀοιδόσ, ὄφρ’ ἂν ἐγὼ κατὰ δῶμα πονήσομαι ὅττεό με χρή. ὣσ φάτο, τὼ δ’ ἔξω βήτην μεγάροιο κιόντε, ἑζέσθην δ’ ἄρα τώ γε Διὸσ μεγάλου ποτὶ βωμόν, πάντοσε παπταίνοντε, φόνον ποτιδεγμένω αἰεί.

πάπτηνεν δ’ Ὀδυσεὺσ καθ’ ἑὸν δόμον, εἴ τισ ἔτ’ ἀνδρῶν ζωὸσ ὑποκλοπέοιτο, ἀλύσκων κῆρα μέλαιναν. τοὺσ δὲ ἴδεν μάλα πάντασ ἐν αἵματι καὶ κονίῃσι πεπτεῶτασ πολλούσ, ὥστ’ ἰχθύασ, οὕσ θ’ ἁλιῆεσ κοῖλον ἐσ αἰγιαλὸν πολιῆσ ἔκτοσθε θαλάσσησ δικτύῳ ἐξέρυσαν πολυωπῷ· οἱ δέ τε πάντεσ κύμαθ’ ἁλὸσ ποθέοντεσ ἐπὶ ψαμάθοισι κέχυνται· τῶν μέν τ’ Ηἔλιοσ φαέθων ἐξείλετο θυμόν· ὣσ τότ’ ἄρα μνηστῆρεσ ἐπ’ ἀλλήλοισι κέχυντο. δὴ τότε Τηλέμαχον προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ· "Τηλέμαχ’, εἰ δ’ ἄγε μοι κάλεσον τροφὸν Εὐρύκλειαν, ὄφρα ἔποσ εἴπωμι τό μοι καταθύμιόν ἐστιν.

" ὣσ φάτο, Τηλέμαχοσ δὲ φίλῳ ἐπεπείθετο πατρί, κινήσασ δὲ θύρην προσέφη τροφὸν Εὐρύκλειαν· "δεῦρο δὴ ὄρσο, γρηὺ̈ παλαιγενέσ, ἥ τε γυναικῶν δμῳάων σκοπόσ ἐσσι κατὰ μέγαρ’ ἡμετεράων·

ἔρχεο· κικλήσκει σε πατὴρ ἐμόσ, ὄφρα τι εἴπῃ. ὣσ ἄρ’ ἐφώνησεν, τῇ δ’ ἄπτεροσ ἔπλετο μῦθοσ, ὠί̈ξεν δὲ θύρασ μεγάρων εὖ ναιεταόντων, βῆ δ’ ἴμεν·

αὐτὰρ Τηλέμαχοσ πρόσθ’ ἡγεμόνευεν. εὑρ͂εν ἔπειτ’ Ὀδυσῆα μετὰ κταμένοισι νέκυσσιν, αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον ὥστε λέοντα, ὅσ ῥά τε βεβρωκὼσ βοὸσ ἔρχεται ἀγραύλοιο· πᾶν δ’ ἄρα οἱ στῆθόσ τε παρήϊά τ’ ἀμφοτέρωθεν αἱματόεντα πέλει, δεινὸσ δ’ εἰσ ὦπα ἰδέσθαι· ὣσ Ὀδυσεὺσ πεπάλακτο πόδασ καὶ χεῖρασ ὕπερθεν. ἡ δ’ ὡσ οὖν νέκυάσ τε καὶ ἄσπετον εἴσιδεν αἷμα, ἴθυσέν ῥ’ ὀλολύξαι, ἐπεὶ μέγα εἴσιδεν ἔργον· ἀλλ’ Ὀδυσεὺσ κατέρυκε καὶ ἔσχεθεν ἱεμένην περ, καί μιν φωνήσασ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "ἐν θυμῷ, γρηῦ, χαῖρε καὶ ἴσχεο μηδ’ ὀλόλυζε·

οὐχ ὁσίη κταμένοισιν ἐπ’ ἀνδράσιν εὐχετάασθαι. τούσδε δὲ μοῖρ’ ἐδάμασσε θεῶν καὶ σχέτλια ἔργα· οὔ τινα γὰρ τίεσκον ἐπιχθονίων ἀνθρώπων, οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ὅτισ σφέασ εἰσαφίκοιτο· τῷ καὶ ἀτασθαλίῃσιν ἀεικέα πότμον ἐπέσπον. ἀλλ’ ἄγε μοι σὺ γυναῖκασ ἐνὶ μεγάροισ κατάλεξον, αἵ τέ μ’ ἀτιμάζουσι καὶ αἳ νηλείτιδέσ εἰσιν. τὸν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸσ Εὐρύκλεια·

"τοιγὰρ ἐγώ τοι, τέκνον, ἀληθείην καταλέξω. πεντήκοντά τοί εἰσιν ἐνὶ μεγάροισι γυναῖκεσ δμῳαί, τὰσ μέν τ’ ἔργα διδάξαμεν ἐργάζεσθαι, εἴριά τε ξαίνειν καὶ δουλοσύνην ἀνέχεσθαι· τάων δώδεκα πᾶσαι ἀναιδείησ ἐπέβησαν, οὔτ’ ἐμὲ τίουσαι οὔτ’ αὐτὴν Πηνελόπειαν. Τηλέμαχοσ δὲ νέον μὲν ἀέξετο, οὐδέ ἑ μήτηρ σημαίνειν εἰάσκεν ἐπὶ δμῳῇσι γυναιξίν. ἀλλ’ ἄγ’ ἐγὼν ἀναβᾶσ’ ὑπερώϊα σιγαλόεντα εἴπω σῇ ἀλόχῳ, τῇ τισ θεὸσ ὕπνον ἐπῶρσε. τὴν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ "μή πω τήνδ’ ἐπέγειρε·

σὺ δ’ ἐνθάδε εἰπὲ γυναιξὶν ἐλθέμεν, αἵ περ πρόσθεν ἀεικέα μηχανόωντο. "ὣσ ἄρ’ ἔφη, γρηὺ̈σ δὲ διὲκ μεγάροιο βεβήκει ἀγγελέουσα γυναιξὶ καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι.

αὐτὰρ ὁ Τηλέμαχον καὶ βουκόλον ἠδὲ συβώτην εἰσ ἓ καλεσσάμενοσ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· "ἄρχετε νῦν νέκυασ φορέειν καὶ ἄνωχθε γυναῖκασ·

αὐτὰρ ἔπειτα θρόνουσ περικαλλέασ ἠδὲ τραπέζασ ὕδατι καὶ σπόγγοισι πολυτρήτοισι καθαίρειν. αὐτὰρ ἐπὴν δὴ πάντα δόμον κατακοσμήσησθε, δμῳὰσ ἐξαγαγόντεσ ἐϋσταθέοσ μεγάροιο, μεσσηγύσ τε θόλου καὶ ἀμύμονοσ ἑρ́κεοσ αὐλῆσ, θεινέμεναι ξίφεσιν τανυήκεσιν, εἰσ ὅ κε πασέων ψυχὰσ ἐξαφέλησθε καὶ ἐκλελάθωντ’ Ἀφροδίτησ, τὴν ἄρ’ ὑπὸ μνηστῆρσιν ἔχον μίσγοντό τε λάθρη. "ὣσ ἔφαθ’, αἱ δὲ γυναῖκεσ ἀολλέεσ ἦλθον ἅπασαι, αἴν’ ὀλοφυρόμεναι, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσαι.

πρῶτα μὲν οὖν νέκυασ φόρεον κατατεθνηῶτασ, κὰδ δ’ ἄρ’ ὑπ’ αἰθούσῃ τίθεσαν εὐερκέοσ αὐλῆσ, ἀλλήλοισιν ἐρείδουσαι· σήμαινε δ’ Ὀδυσσεὺσ αὐτὸσ ἐπισπέρχων· ταὶ δ’ ἐκφόρεον καὶ ἀνάγκῃ. αὐτὰρ ἔπειτα θρόνουσ περικαλλέασ ἠδὲ τραπέζασ ὕδατι καὶ σπόγγοισι πολυτρήτοισι κάθαιρον. αὐτὰρ Τηλέμαχοσ καὶ βουκόλοσ ἠδὲ συβώτῃσ λίστροισιν δάπεδον πύκα ποιητοῖο δόμοιο ξῦον· ταὶ δ’ ἐφόρεον δμῳαί, τίθεσαν δὲ θύραζε. αὐτὰρ ἐπειδὴ πᾶν μέγαρον διεκοσμήσαντο, δμῳὰσ δ’ ἐξαγαγόντεσ ἐϋσταθέοσ μεγάροιο, μεσσηγύσ τε θόλου καὶ ἀμύμονοσ ἑρ́κεοσ αὐλῆσ, εἴλεον ἐν στείνει, ὅθεν οὔ πωσ ἠε͂ν ἀλύξαι. τοῖσι δὲ Τηλέμαχοσ πεπνυμένοσ ἦρχ’ ἀγορεύειν· "μὴ μὲν δὴ καθαρῷ θανάτῳ ἀπὸ θυμὸν ἑλοίμην τάων, αἳ δὴ ἐμῇ κεφαλῇ κατ’ ὀνείδεα χεῦαν μητέρι θ’ ἡμετέρῃ παρά τε μνηστῆρσιν ἰαυόν.

ὣσ ἄρ’ ἔφη, καὶ πεῖσμα νεὸσ κυανοπρῴροιο κίονοσ ἐξάψασ μεγάλησ περίβαλλε θόλοιο, ὑψόσ’ ἐπεντανύσασ, μή τισ ποσὶν οὖδασ ἵκοιτο.

ὡσ δ’ ὅτ’ ἂν ἢ κίχλαι τανυσίπτεροι ἠὲ πέλειαι ἑρ́κει ἐνιπλήξωσι, τό θ’ ἑστήκῃ ἐνὶ θάμνῳ, αὖλιν ἐσιέμεναι, στυγερὸσ δ’ ὑπεδέξατο κοῖτοσ, ὣσ αἵ γ’ ἑξείησ κεφαλὰσ ἔχον, ἀμφὶ δὲ πάσαισ δειρῇσι βρόχοι ἦσαν, ὅπωσ οἴκτιστα θάνοιεν. ἤσπαιρον δὲ πόδεσσι μίνυνθά περ οὔ τι μάλα δήν. ἐκ δὲ Μελάνθιον ἦγον ἀνὰ πρόθυρόν τε καὶ αὐλήν·

τοῦ δ’ ἀπὸ μὲν ῥῖνάσ τε καὶ οὐάτα νηλέϊ χαλκῷ τάμνον, μήδεά τ’ ἐξέρυσαν, κυσὶν ὠμὰ δάσασθαι, χεῖράσ τ’ ἠδὲ πόδασ κόπτον κεκοτηότι θυμῷ. οἱ μὲν ἔπειτ’ ἀπονιψάμενοι χεῖράσ τε πόδασ τε εἰσ Ὀδυσῆα δόμονδε κίον, τετέλεστο δὲ ἔργον·

αὐτὰρ ὅ γε προσέειπε φίλην τροφὸν Εὐρύκλειαν· "οἶσε θέειον, γρηύ̈, κακῶν ἄκοσ, οἶσε δέ μοι πῦρ, ὄφρα θεειώσω μέγαρον· σὺ δὲ Πηνελόπειαν ἐλθεῖν ἐνθάδ’ ἄνωχθι σὺν ἀμφιπόλοισι γυναιξί· πάσασ δ’ ὄτρυνον δμῳὰσ κατὰ δῶμα νέεσθαι. " τὸν δ’ αὖτε προσέειπε φίλη τροφὸσ Εὐρύκλεια· "ναὶ δὴ ταῦτά γε, τέκνον ἐμόν, κατὰ μοῖραν ἐείπεσ. ἀλλ’ ἄγε τοι χλαῖνάν τε χιτῶνά τε εἵματ’ ἐνείκω, μηδ’ οὕτω ῥάκεσιν πεπυκασμένοσ εὐρέασ ὤμουσ ἕσταθ’ ἐνὶ μεγάροισι· νεμεσσητὸν δέ κεν εἰή. τὴν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη πολύμητισ Ὀδυσσεύσ·

"πῦρ νῦν μοι πρώτιστον ἐνὶ μεγάροισι γενέσθω. ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε φίλη τροφὸσ Εὐρύκλεια, ἤνεικεν δ’ ἄρα πῦρ καὶ θήϊον·

αὐτὰρ Ὀδυσσεὺσ εὖ διεθείωσεν μέγαρον καὶ δῶμα καὶ αὐλήν. γρηὺ̈σ δ’ αὖτ’ ἀπέβη διὰ δώματα κάλ’ Ὀδυσῆοσ ἀγγελέουσα γυναιξὶ καὶ ὀτρυνέουσα νέεσθαι· αἱ δ’ ἴσαν ἐκ μεγάροιο δάοσ μετὰ χερσὶν ἔχουσαι. αἱ μὲν ἄρ’ ἀμφεχέοντο καὶ ἠσπάζοντ’ Ὀδυσῆα, καὶ κύνεον ἀγαπαξόμεναι κεφαλήν τε καὶ ὤμουσ χεῖράσ τ’ αἰνύμεναι· τὸν δὲ γλυκὺσ ἵμεροσ ᾕρει κλαυθμοῦ καὶ στοναχῆσ, γίγνωσκε δ’ ἄρα φρεσὶ πάσασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION