Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐγκλίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐγκλίνω ἐγκλινῶ ἐγκέκλιμαι

Structure: ἐγ (Prefix) + κλίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bend in or inwards
  2. to lean on, rest or weigh upon, lies upon
  3. to turn, towards
  4. to give way, flee
  5. to decline, become worse

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγκλίνω ἐγκλίνεις ἐγκλίνει
Dual ἐγκλίνετον ἐγκλίνετον
Plural ἐγκλίνομεν ἐγκλίνετε ἐγκλίνουσιν*
SubjunctiveSingular ἐγκλίνω ἐγκλίνῃς ἐγκλίνῃ
Dual ἐγκλίνητον ἐγκλίνητον
Plural ἐγκλίνωμεν ἐγκλίνητε ἐγκλίνωσιν*
OptativeSingular ἐγκλίνοιμι ἐγκλίνοις ἐγκλίνοι
Dual ἐγκλίνοιτον ἐγκλινοίτην
Plural ἐγκλίνοιμεν ἐγκλίνοιτε ἐγκλίνοιεν
ImperativeSingular ἐγκλίνε ἐγκλινέτω
Dual ἐγκλίνετον ἐγκλινέτων
Plural ἐγκλίνετε ἐγκλινόντων, ἐγκλινέτωσαν
Infinitive ἐγκλίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐγκλινων ἐγκλινοντος ἐγκλινουσα ἐγκλινουσης ἐγκλινον ἐγκλινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐγκλίνομαι ἐγκλίνει, ἐγκλίνῃ ἐγκλίνεται
Dual ἐγκλίνεσθον ἐγκλίνεσθον
Plural ἐγκλινόμεθα ἐγκλίνεσθε ἐγκλίνονται
SubjunctiveSingular ἐγκλίνωμαι ἐγκλίνῃ ἐγκλίνηται
Dual ἐγκλίνησθον ἐγκλίνησθον
Plural ἐγκλινώμεθα ἐγκλίνησθε ἐγκλίνωνται
OptativeSingular ἐγκλινοίμην ἐγκλίνοιο ἐγκλίνοιτο
Dual ἐγκλίνοισθον ἐγκλινοίσθην
Plural ἐγκλινοίμεθα ἐγκλίνοισθε ἐγκλίνοιντο
ImperativeSingular ἐγκλίνου ἐγκλινέσθω
Dual ἐγκλίνεσθον ἐγκλινέσθων
Plural ἐγκλίνεσθε ἐγκλινέσθων, ἐγκλινέσθωσαν
Infinitive ἐγκλίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐγκλινομενος ἐγκλινομενου ἐγκλινομενη ἐγκλινομενης ἐγκλινομενον ἐγκλινομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὴν δὲ μεγάλην καὶ ἀναντίρρητον ἧτταν ἡττήθη Δαρεῖοσ καὶ ἐνέκλινεν ἀρετῇ καὶ μεγαλοφροσύνῃ καὶ ἀνδρείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, θαυμάσασ τὸ ἐν ἡδονῇ καὶ πόνοισ καὶ χάρισιν ἀνίκητον. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 7 5:2)
  • τὴν δὲ μεγάλην καὶ ἀναντίρρητον ἧτταν ἡττήθη Δαρεῖοσ καὶ ἐνέκλινεν ἀρετῇ καὶ μεγαλοφροσύνῃ καὶ ἀνδρείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, θαυμάσασ τὸ ἐν ἡδονῇ καὶ πόνοισ καὶ χάρισιν ἀνίκητον. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 7 1:7)
  • διαφθαρέντων δὲ τῶν προμάχων καὶ ἡ λοιπὴ δύναμισ ἀποτραπεῖσα ἐνέκλινεν εἰσ φυγήν, οἵ τε φυλάττοντεσ τὰσ ἀποσκευὰσ μεθέμενοι αὐτῶν ἀπιόντεσ ᾤχοντο ἀνὰ τὰ πλησίον ὄρη. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 65 6:2)
  • ἄνδρεσ φίλοι τε καὶ συγγενεῖσ ἀπαγγέλλετε ἀπιόντεσ πρὸσ τὸ κοινὸν τῶν Λατίνων, ὅτι Ῥωμαίων ὁ δῆμοσ οὔτε πρότερον Ταρκυνιήταισ ἀξιοῦσιν ἐχαρίσατο τὴν τῶν τυράννων κάθοδον, οὔθ’ ὕστερον ἅπασι Τυρρηνοῖσ, οὓσ ἦγε βασιλεὺσ Πορσίνασ, ὑπὲρ τῶν αὐτῶν δεομένοισ καὶ πόλεμον ἐπάγουσιν ἁπάντων βαρύτατον ἐνέκλινεν, ἀλλ’ ἠνέσχετο γῆν τε κειρομένην ὁρῶν καὶ αὐλὰσ ἐμπιπραμένασ, τειχήρησ γενόμενοσ ὑπὲρ τῆσ ἐλευθερίασ καὶ τοῦ μηθὲν ὧν μὴ βούλεται πράττειν κελευσθείσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 54 7:1)
  • καὶ τὸ μὲν πρῶτον ἐνέκλινεν ὡσ φεύγων, ἀποπειρώμενοσ αὐτοῦ, ἅμα δὲ κοπῶσαι βουλόμενοσ, ὁτὲ μὲν περιμένων, ὁτὲ δὲ ἀποφεύγων· (Dio, Chrysostom, Orationes, 120:3)

Synonyms

  1. to bend in or inwards

  2. to turn

  3. to give way

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION