Sense

1. misfortune; ill luck

Examples

• ὡς γὰρ ὁ καλὸς Εὐριπίδης λέγειν εἰώθεν, ἀχαλίνων στομάτων καὶ ἀφροσύνης καὶ ἀνομίας τὸ τέλος δυστυχία γίγνεται. (Lucian, Pseudologista, (no name) 29:9)
• ἀχαλίνων στομάτων ἀνόμου τ ἀφροσύνας τὸ τέλος δυστυχία: (Euripides, choral, antistrophe 11)
• ἐκλείπω ς ἐπὶ δυστυχίᾳ φυγὰς ἐκ θαλάμων. (Euripides, episode, anapests2)
• λέγεται, τὰν δὲ πί- στιν σμικρὰν παρ ἔμοιγ ἔχει, στρέψαι θερμὰν ἀέλιον χρυσωπὸν ἕδραν ἀλλά- ξαντα δυστυχίᾳ βροτεί- ῳ θνατᾶς ἕνεκεν δίκας. (Euripides, choral, antistrophe 21)
• φησὶ γοῦν ἐκεῖνος αὐτός, ^ ἀχαλίνων στομάτων ἀνόμου τ ἀφροσύνας τὸ τέλος δυστυχία. (Lucian, Piscator, (no name) 3:20)

Similar forms

• δυστυχεῖς (42)
• δυστυχίαν (33)
• δυστυχίας (32)
• δυστυχῆ (23)
• δυστυχεῖν (22)
• δυστυχὴς (17)
• δυστυχία (16)
• δυστυχής (14)
• δυστυχῶν (12)
• δυστυχίᾳ (12)
• δυστυχίαις (8)
• δυστυχοῦς (8)
• δυστυχεῖ (7)
• δυστυχοῦσιν (7)
• δυστυχῶ (6)
• δυστυχῆσαι (5)
• δυστυχές (5)
• δυστυχήματα (5)
• δυστυχῶς (5)
• δυστυχὲς (5)
• δυστυχήσας (5)
• δυστυχοῦντι (5)
• δυστύχημα (4)
• δυστυχοῦσι (4)
• δυστυχίαι (3)
• δυστυχήσεις (3)
• δυστυχοῦντα (3)
• δυστυχείτω (2)
• δυστυχοῦσαν (2)
• δυστυχοῦντί (2)
• δυστυχῇς (2)
• δυστυχιῶν (2)
• δυστυχήμασι (2)
• δυστυχοῦμεν (2)
• δυστυχῶνται (2)
• δυστυχήματι (2)
• δυστυχοῖ (1)
• δυστύχησεν (1)
• δυστυχίην (1)
• δυστυχήσασι (1)
• δυστυχοῦν (1)
• δυστύχημά (1)
• δυστυχέες (1)
• δυστυχέσιν (1)
• δυστυχηθῇ (1)
• δυστυχίαιν (1)
• δυστυχούσῃ (1)
• δυστυχῇ (1)
• δυστυχίης (1)
• δυστυχέσι (1)
• δυστυχήσει (1)
• δυστυχοῦντ? (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary