ἀτύχημα
Third declension Noun; Neuter
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀτύχημα
Structure:
ἀτυχηματ
(Stem)
Sense
- a misfortune, mishap
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὧν ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ, μνησθέντεσ, καὶ τὰ ἀτυχήματα τὰ γιγνόμενα διὰ τοὺσ προδότασ θεωρήσαντεσ ἐν ταῖσ Ὀλυνθίων καὶ Θηβαίων συμφοραῖσ, ὑπὲρ ὑμῶν αὐτῶν ὀρθῶσ νυνὶ βουλεύεσθε, καὶ τοὺσ δωροδοκεῖν ἐθέλοντασ κατὰ τῆσ πατρίδοσ ἀνελόντεσ ἐν ὑμῖν αὐτοῖσ καὶ τοῖσ θεοῖσ τὰσ ἐλπίδασ τῆσ σωτηρίασ ἔχετε. (Dinarchus, Speeches, 31:2)
- ὅθεν ἔδοξεν ἐνίοισ ἔκνουσ ὑπὸ γήρωσ ἢ μεγέθουσ κακῶν γεγονέναι καὶ τῶν ἀτυχημάτων ἀναίσθητοσ, αὐτοῖσ ὡσ ἀληθῶἀναισθήτοισ οὖσιν ὅσον ἐξ εὐφυϊάσ καὶ τοῦ γεγονέναι καὶ τετράφθαι καλῶσ ὄφελόσ ἐστι πρὸσ ἀλυπίαν ἀνθρώποισ, καὶ ὅτι τῆσ ἀρετῆσ ἡ τύχη φυλαττομένησ μὲν τὰ κακὰ πολλάκισ περίεστιν, ἐν δὲ τῷ πταῖσαι τὸ φέρειν εὐλογίστωσ οὐ παραιρεῖται. (Plutarch, Caius Gracchus, chapter 19 3:1)
- οἱ μὲν οὖν πλεῖστοι τῶν εἰσ δόξαν ἀπὸ τῆσ οἰκίασ ταύτησ προελθόντων δι’ ἀρετὴν, ἣν ἐζήλωσαν, εὐτύχησαν, Λευκίου δὲ Παύλου τὸ περὶ Κάννασ ἀτύχημα τήν τε φρόνησιν ἅμα καὶ τήν ἀνδρείαν ἔδειξεν. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 2 2:1)
- "ἐν δὲ τῇ Γιγαντομαχίᾳ οὕτω σφόδρα τοὺσ Ἀθηναίουσ ἐκήλησεν, ὡσ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ πλεῖστα αὐτοὺσ γελάσαι, καίτοι ἀγγελθέντων αὐτοῖσ ἐν τῷ θεάτρῳ τῶν γενομένων περὶ Σικελίαν ἀτυχημάτων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 71 3:12)
- εἶθ’ οὗτοι τὸ δουλεύειν ἀτύχημα ἡγοῦνται καὶ λέγουσι δεινή τισ ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμφορὰ δούλουσ γενέσθαι δεσπότασ τε δυσχερεῖσ λαβεῖν πόσῳ δὲ δεινότερον οἰέσθε πάσχειν αὐτοὺσ ἀνεκφεύ κτουσ ἀναποδράστουσ ἀνυποστάτουσ λαμβάνοντασ; (Plutarch, De superstitione, section 4 6:1)
- "ἐκείνησ μὲν ἁμάρτημα, σὸν δ’ ἀτύχημα · (Plutarch, De tranquilitate animi, section 6 4:2)
- "ἐκείνησ μὲν ἁμάρτημα σὸν δ’ ἀτύχημα· (Plutarch, De tranquilitate animi, section 6 12:1)
- δεύτερον, ὅτῳ κακὸν πρόσεστιν ἄλλωσ τῇ δ’ ἱστορίᾳ μὴ προσῆκον, ὁ δὲ συγγραφεὺσ ἐπιδράττεται τούτου καὶ παρεμβάλλει τοῖσ πράγμασιν οὐδὲν δεομένοισ, ἀλλὰ τὴν διήγησιν ἐπεξάγων καὶ κυκλούμενοσ, ὅπωσ ἐμπεριλάβῃ ἀτύχημά τινοσ ἢ πρᾶξιν ἄτοπον καὶ οὐ χρηστήν, δῆλόσ ἐστιν ἡδόμενοσ τῷ κακολογεῖν. (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 3 1:1)