Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συναίτιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συναίτιος συναίτιον

Structure: συναιτι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. being the cause of, jointly with, helping, towards, to share in the guilt of, with
  2. being joint-cause of, accessory to, contributing to, accomplice in

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative συναίτιος συναίτιον
Genitive συναιτίου συναιτίου
Dative συναιτίῳ συναιτίῳ
Accusative συναίτιον συναίτιον
Vocative συναίτιε συναίτιον
DualN/A/V συναιτίω συναιτίω
G/D συναιτίοιν συναιτίοιν
PluralNominative συναίτιοι συναίτια
Genitive συναιτίων συναιτίων
Dative συναιτίοις συναιτίοις
Accusative συναιτίους συναίτια
Vocative συναίτιοι συναίτια
Positive Comparative Superlative
Adjective συναίτιος συναιτίου συναιτιότερος συναιτιοτέρου συναιτιότατος συναιτιοτάτου
Adverb συναιτίως συναιτιότερον συναιτιότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἢ τὰ μὲν αὐτῶν οἱο͂ν συναίτια τῆσ φρονήσεώσ ἐστι, καθάπερ ἐμπειρία καὶ ἡ μνήμη, τὰ δὲ οἱο͂ν μέρη αὐτῆσ, οἱο͂ν εὐβουλία καὶ ἀγχίνοια. (Aristotle, Virtues and Vices 15:2)
  • ἔπραξε δὲ ταῦτα συναιτίου γενομένου Θεμιστοκλέουσ, ὃσ ἦν μὲν τῶν Ἀρεοπαγιτῶν, ἔμελλε δὲ κρίνεσθαι μηδισμοῦ. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 25 3:1)
  • καὶ μὴν ὁ ἄθεοσ δεισιδαιμονίασ οὐδαμῆ συναίτιοσ , ἡ δὲ δεισιδαιμονία τῇ ἀθεότητι καὶ γενέσθαι παρέσχεν ἀρχὴν καὶ γενομένῃ δίδωσιν ἀπολογίαν, οὐκ ἀληθῆ μὲν οὐδὲ καλήν, προφάσεωσ δέ τινοσ οὐκ ἄμοιρον οὖσαν. (Plutarch, De superstitione, section 12 1:1)
  • ὅπερ οὐχ ἥκιστα δοκεῖ συναίτιον αὐτῷ γενέσθαι τῆσ καταδίκησ· (Plutarch, Cicero, chapter 35 4:2)
  • οἱ δὴ Δίωνοσ τὸ μετὰ τοῦτο πάντεσ φίλοι ἐφοβούμεθα μή τινα ἐπαιτιώμενοσ τιμωροῖτο ὡσ συναίτιον τῆσ Δίωνοσ ἐπιβουλῆσ· (Plato, Epistles, Letter 7 39:2)
  • ἐξέλιπεν, ὁ δὲ δελφὶν ὑπολαβὼν ἅμα τῷ νεκρῷ συνεξέωσεν αὐτὸσ ἑαυτὸν ἐπὶ τὴν γῆν καὶ οὐκ ἀπέστη τοῦ σώματοσ, ἑώσ ἀπέθανε, δικαιώσασ μετασχεῖν ἧσ συναίτιοσ ἔδοξε γεγονέναι τελευτῆσ. (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 36 16:1)
  • καί, ὡσ ἐοίκεν, ὁ σύμβουλοσ καὶ ῥήτωρ ἐγὼ τῶν μὲν ἐκ λόγου καὶ τοῦ βουλεύσασθαι πραχθέντων οὐδὲν αὐτῷ συναίτιοσ εἶναι δοκῶ, τῶν δ’ ἐν τοῖσ ὅπλοισ καὶ κατὰ τὴν στρατηγίαν ἀτυχηθέντων μόνοσ αἴτιοσ εἶναι. (Demosthenes, Speeches 11-20, 308:2)
  • καίτοι καὶ τούτου συναίτιοσ οὗτοσ συνειπὼν Φιλοκράτει. (Demosthenes, Speeches 11-20, 132:6)
  • τὸν μὲν δὴ πλεῖστον χρόνον οὕτω διῆγεν ὁ Κῦροσ, πᾶσιν ἡδονῆσ μὲν καὶ ἀγαθοῦ τινοσ συναίτιοσ ὤν, κακοῦ δὲ οὐδενόσ. (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 4 20:6)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION