Hellas Alive Dictionary - διαμαρτανω

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

διαμαρτάνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαμαρτάνω διαμαρτήσομαι διήμαρτον

Structure: δι (Prefix) + ἁμαρτάν (Stem) + ω (Ending)

Sense

to go astray from, to fail of obtaining
to fail utterly

Conjugation

Present tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διαμαρτάνω	διαμαρτάνεις	διαμαρτάνει
	Dual		διαμαρτάνετον	διαμαρτάνετον
	Plural	διαμαρτάνομεν	διαμαρτάνετε	διαμαρτάνουσιν*
Subjunctive	Singular	διαμαρτάνω	διαμαρτάνῃς	διαμαρτάνῃ
	Dual		διαμαρτάνητον	διαμαρτάνητον
	Plural	διαμαρτάνωμεν	διαμαρτάνητε	διαμαρτάνωσιν*
Optative	Singular	διαμαρτάνοιμι	διαμαρτάνοις	διαμαρτάνοι
	Dual		διαμαρτάνοιτον	διαμαρτανοίτην
	Plural	διαμαρτάνοιμεν	διαμαρτάνοιτε	διαμαρτάνοιεν
Imperative	Singular		διαμάρτανε	διαμαρτανέτω
	Dual		διαμαρτάνετον	διαμαρτανέτων
	Plural		διαμαρτάνετε	διαμαρτανόντων, διαμαρτανέτωσαν
Infinitive		διαμαρτάνειν
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διαμαρτανων διαμαρτανοντος	διαμαρτανουσα διαμαρτανουσης	διαμαρτανον διαμαρτανοντος
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διαμαρτάνομαι	διαμαρτάνει, διαμαρτάνῃ	διαμαρτάνεται
	Dual		διαμαρτάνεσθον	διαμαρτάνεσθον
	Plural	διαμαρτανόμεθα	διαμαρτάνεσθε	διαμαρτάνονται
Subjunctive	Singular	διαμαρτάνωμαι	διαμαρτάνῃ	διαμαρτάνηται
	Dual		διαμαρτάνησθον	διαμαρτάνησθον
	Plural	διαμαρτανώμεθα	διαμαρτάνησθε	διαμαρτάνωνται
Optative	Singular	διαμαρτανοίμην	διαμαρτάνοιο	διαμαρτάνοιτο
	Dual		διαμαρτάνοισθον	διαμαρτανοίσθην
	Plural	διαμαρτανοίμεθα	διαμαρτάνοισθε	διαμαρτάνοιντο
Imperative	Singular		διαμαρτάνου	διαμαρτανέσθω
	Dual		διαμαρτάνεσθον	διαμαρτανέσθων
	Plural		διαμαρτάνεσθε	διαμαρτανέσθων, διαμαρτανέσθωσαν
Infinitive		διαμαρτάνεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διαμαρτανομενος διαμαρτανομενου	διαμαρτανομενη διαμαρτανομενης	διαμαρτανομενον διαμαρτανομενου

Future tense

Middle
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διαμαρτήσομαι	διαμαρτήσει, διαμαρτήσῃ	διαμαρτήσεται
	Dual		διαμαρτήσεσθον	διαμαρτήσεσθον
	Plural	διαμαρτησόμεθα	διαμαρτήσεσθε	διαμαρτήσονται
Optative	Singular	διαμαρτησοίμην	διαμαρτήσοιο	διαμαρτήσοιτο
	Dual		διαμαρτήσοισθον	διαμαρτησοίσθην
	Plural	διαμαρτησοίμεθα	διαμαρτήσοισθε	διαμαρτήσοιντο
Infinitive		διαμαρτήσεσθαι
Participle		Masculine	Feminine	Neuter
Participle		διαμαρτησομενος διαμαρτησομενου	διαμαρτησομενη διαμαρτησομενης	διαμαρτησομενον διαμαρτησομενου

Imperfect tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διήμαρτανον	διήμαρτανες	διήμαρτανεν*
	Dual		διημᾶρτανετον	διημάρτανετην
	Plural	διημᾶρτανομεν	διημᾶρτανετε	διήμαρτανον
Middle/Passive
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διημάρτανομην	διημᾶρτανου	διημᾶρτανετο
	Dual		διημᾶρτανεσθον	διημάρτανεσθην
	Plural	διημάρτανομεθα	διημᾶρτανεσθε	διημᾶρτανοντο

Aorist tense

Active
		1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	διῆμαρτον	διῆμαρτες	διῆμαρτεν*
	Dual		διήμαρτετον	διημᾶρτετην
	Plural	διήμαρτομεν	διήμαρτετε	διῆμαρτον
Imperative	Singular		διάμαρτε	διαμαρτέτω
	Dual		διαμάρτετον	διαμαρτέτων
	Plural		διαμάρτετε	διαμαρτόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

ὅ δὲ μάλιστά μοι δεινόν, ὦ Φιλοσοφία, κατεφαίνετο, τοῦτο ἦν οἱ γὰρ ἄνθρωποι εἴ τινα τούτων ἑώρων πονηρὸν ἢ ἄσχημον ἢ ἀσελγέσ τι ἐπιτηδεύοντα, οὐκ ἔστιν ὅστισ οὐ Φιλοσοφίαν αὐτὴν ᾐτιᾶτο καὶ τὸν Χρύσιππον εὐθὺσ ἢ Πλάτωνα ἢ Πυθαγόραν ἢ ὅτου ἐπώνυμον αὑτὸν ὁ διαμαρτάνων ἐκεῖνοσ ἐποιεῖτο καὶ οὗ τοὺσ λόγουσ ἐμιμεῖτο· (Lucian, Piscator, (no name) 32:2)
ἐρασθεὶσ γὰρ τοῦ Ἁρμοδίου καὶ διαμαρτάνων τῆσ πρὸσ αὐτὸν φιλίασ, οὐ κατεῖχε τὴν ὀργήν, ἀλλ’ ἔν τε τοῖσ ἄλλοισ ἐνεσημαίνετο πικρῶσ, καὶ τὸ τελευταῖον μέλλουσαν αὐτοῦ τὴν ἀδελφὴν κανηφορεῖν Παναθηναίοισ ἐκώλυσεν, λοιδορήσασ τι τὸν Ἁρμόδιον ὡσ μαλακὸν ὄντα, ὅθεν συνέβη παροξυνθέντα τὸν Ἁρμόδιον καὶ τὸν Ἀριστογείτονα πράττειν τὴν πρᾶξιν μετεχόντων πολλῶν. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 18 2:2)
καὶ γὰρ οἱ μὲν ἐρωτηθέντεσ, ἂν σφαλῶσιν ἐν τῷ ἀποκρίνασθαι, συγγνώμησ δικαίασ τυγχάνουσιν ὁ δ’ αὐθαιρέτωσ ὑφιστάμενοσ καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον ἀηδὴσ μέν ἐστι καὶ κατορθῶν, διαμαρτάνων δὲ παντάπασιν ἐπίχαρτοσ γίνεται καὶ καταγέλαστοσ. (Plutarch, De garrulitate, section 19 4:2)
ὁ δ’ αὐθαιρέτωσ ὑφιστάμενοσ καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον ἀηδὴσ μέν ἐστι καὶ κατορθῶν, διαμαρτάνων δὲ παντάπασιν ἐπίχαρτοσ γίγνεται καὶ καταγέλαστοσ. (Plutarch, De garrulitate, section 19 12:1)
ὡσ δ’ ἐκείνου μὲν καταφρονουμενου τελέωσ ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν, τοῦ δὲ Ἀράτου παραμελοῦντοσ ἐγίνετο τῶν χρησίμων οὐδέν, ἔγνω διαμαρτάνων τοῦ παντὸσ ὁ Φίλιπποσ, καί ἀνακρουσάμενοσ αὖθισ ἐπὶ τὸν Ἄρατον ὅλοσ ἦν ἐκεῖνον, καί τῶν πραγμάτων αὐτῷ πρόσ τε δύναμιν καί πρόσ εὐδοξίαν ἐπιδιδόντων ἐξήρτητο τοῦ ἀνδρόσ, ὡσ δι’ ἐκεῖνον εὐδοκιμῶν καί αὐξόμενοσ. (Plutarch, Aratus, chapter 48 2:1)

Synonyms

to go astray from
- ὑστερέω (to come short of, fail to obtain)
to fail utterly
- διαπίπτω (to fail utterly, go quite wrong)
- ἐκλείπω (I fail )
- ἐλλείπω (he fails)
- ἐπιλείπω (to fail, failed)
- ὑπολείπω (to fail)

μισοπόνηρος (hating knaves)
οὐδένεια (nothingness)
ἠθοποιός (forming character)
κολακικός ()
φιλοθέωρος ()
φιλόθεος (loving God)
ὁμοδοξία (unanimity)
δυσπαραίτητος (hard to move by prayer)
συνεξαμαρτάνω (to have part in a fault)
ἔνστασις (a beginning)
μεγαλόνοια (greatness of intellect)
ἐναντίωμα (an obstacle)
ἐμμενετικός (disposed to abide)
ἀπαρρησίαστος (not speaking freely)
προσποιητός (taken to oneself)
ἰδιωτεία (private life or business)
ἐμπληξία (amazement)
ἀγαπώντως ()
προκόπτω (to cut away in front)
θωπεύω (to flatter)
φιλητός (to be loved)
δημοκόπος (a demagogue)
μέλλησις (a being about to do)
ἀδέκαστος (unbribed)
προσποίημα (a pretence)
ἀβέλτερος (good for nothing)
φιλανθρώπευμα (a humane act)
συγγνωμονικός (inclined to pardon)
ἐκστατικός (inclined to depart from)
αἰσχυντηλός (bashful)

Derived

ἁμαρτάνω (to miss, miss the mark, especially of a thrown spear)
ἀφαμαρτάνω (to miss, to be deprived of)
ἐξαμαρτάνω (to err from the mark, fail, to miss one's aim)
ἐπεξαμαρτάνω (to err yet more, one must err yet more)
προαμαρτάνω (to fail or sin before)
προεξαμαρτάνω (to do wrong before)
προσεξαμαρτάνω (to err besides or still more)
συνεξαμαρτάνω (to have part in a fault, with)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.

bab2min@gmail.com

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

διαμαρτάνω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Examples

Synonyms

to go astray from

to fail utterly

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

διαμαρτάνω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Examples

Synonyms

to go astray from

to fail utterly

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어