Sense

1. to separate one from another, to part, to be parted, to part and join different
2. to be dissolved into elemental parts
3. to distinguish, making, distinction, distinction was made
4. to settle, decide, to get, decided, to come to a decision, to contend
5. to doubt, hesitate

Examples

• Λέγε, μὴ μακρὰ μόνον, ὡσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ διακρίνωμεν ἤδη. (Lucian, Dialogi mortuorum, 2:5)

Similar forms

• διακρίνειν (39)
• διακρῖναι (32)
• διάκρισιν (29)
• διακριθῆναι (29)
• διακρίσεως (20)
• διακρίνει (16)
• διακρίνων (15)
• διακρίνας (12)
• διακρίσει (12)
• διακρίσεις (10)
• διακριδὸν (10)
• διάκρισις (9)
• διακρινεῖ (8)
• διακρίνοντα (7)
• διακρίνουσα (7)
• διακριτικὸν (6)
• διακρίνεται (6)
• διακρινῶ (5)
• διακρίνομεν (4)
• διακρίνῃ (4)
• Διακρίων (4)
• διακριτικῆς (3)
• διακριτική (3)
• διακρίσεων (3)
• διακριτικὴν (3)
• διακριβοῦν (3)
• διακρίνοι (3)
• διάκρινον (3)
• διακρινεῖς (2)
• διακρίνουσι (2)
• διακριθῇ (2)
• διακρίσεσι (2)
• διακρινέσθω (2)
• διακριθεὶς (2)
• διακρίναιμι (2)
• διακρίνατε (2)
• διακρίνεις (2)
• διακρίνοιτο (2)
• διακρίνωσιν (2)
• διακριτικὰ (2)
• διακρίναντά (2)
• διακρινέει (2)
• διακρίνω (2)
• διακριβῶσαι (1)
• διακρίνοις (1)
• διακρινῶν (1)
• διακριθῆτε (1)
• διακριτέον (1)
• διάκριτοι (1)
• διακρίναις (1)
• διακρίνῃς (1)
• διακρίνωμεν (1)
• διάκρισίν (1)
• διάκρινε (1)
• διακρινθῆτε (1)
• διακριθῶσιν (1)
• διακρίσιας (1)
• διάκριτος (1)
• διακριβῶν (1)
• διακρίναντα (1)
• διακρίνοιεν (1)
• διακρίθητε (1)
• διάκρισίς (1)
• διακριτικῷ (1)
• διακρῖνον (1)
• διακριθέντα (1)
• διακρινοῦσι (1)
• διακριθῶσι (1)
• διακρίσεώς (1)
• Διάκριτον (1)
• διακρίνειε (1)
• διακρίνοντι (1)
• διακρινώμεθ (1)
• διακρίσεσιν (1)
• διακρῖναί (1)
• διακριθεῖσα (1)
• διακρίσιες (1)
• διακριτικήν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.