Lucian, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 142:

(루키아노스, Ἑρμότιμοσ, Λυκῖνος 142:)

ὡσ εἴ γέ τινα εὑρ́οισ διδάσκαλον, ὃσ ἀποδείξεωσ πέρι καὶ τῆσ τῶν ἀμφισβητουμένων διακρίσεωσ τέχνην τινὰ εἰδὼσ διδάξειέ σε, παύσῃ δηλαδὴ πράγματα ἔχων· αὐτίκα γάρ σοι τὸ βέλτιστον φανεῖται καὶ τἀληθὲσ ὑπαχθὲν τῇ ἀποδεικτικῇ ταύτῃ τέχνῃ καὶ τὸ ψεῦδοσ ἐλεγχθήσεται, καὶ σὺ βεβαίωσ ἑλόμενοσ καὶ κρίνασ φιλοσοφήσεισ καὶ τὴν τριπόθητον εὐδαιμονίαν κτησάμενοσ βιώσῃ μετ̓ αὐτῆσ ἅπαντα συλλήβδην ἔχων τἀγαθά. Εὖ γε, ὦ Λυκῖνε· παρὰ πολὺ γὰρ ταῦτ̓ ἀμείνω καὶ ἐλπίδοσ οὐ μικρᾶσ ἐχόμενα λέγεισ, καὶ ζητητέοσ, ὡσ ἐοίκεν, ἡμῖν ἀνήρ τισ τοιοῦτοσ, διαγνωστικούσ τε καὶ διακριτικοὺσ ποιήσων ἡμᾶσ καὶ τὸ μέγιστον, ἀποδεικτικούσ· ὡσ τά γε μετὰ ταῦτα ῥᾴδια ἤδη καὶ ἀπράγμονα καὶ οὐ πολλῆσ διατριβῆσ δεόμενα. καὶ ἔγωγε ἤδη χάριν οἶδά σοι ἐξευρόντι σύντομόν τινα ταύτην ἡμῖν καὶ ἀρίστην ὁδόν. Καὶ μὴν οὐδέπω χάριν ἄν μοι εἰδείησ εἰκότωσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION