Ancient Greek-English Dictionary Language

διακρίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διακρίνω διακρινῶ

Structure: δια (Prefix) + κρίν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to separate one from another, to part, to be parted, to part and join different
  2. to be dissolved into elemental parts
  3. to distinguish, making, distinction, distinction was made
  4. to settle, decide, to get, decided, to come to a decision, to contend
  5. to doubt, hesitate

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακρίνω διακρίνεις διακρίνει
Dual διακρίνετον διακρίνετον
Plural διακρίνομεν διακρίνετε διακρίνουσιν*
SubjunctiveSingular διακρίνω διακρίνῃς διακρίνῃ
Dual διακρίνητον διακρίνητον
Plural διακρίνωμεν διακρίνητε διακρίνωσιν*
OptativeSingular διακρίνοιμι διακρίνοις διακρίνοι
Dual διακρίνοιτον διακρινοίτην
Plural διακρίνοιμεν διακρίνοιτε διακρίνοιεν
ImperativeSingular διακρίνε διακρινέτω
Dual διακρίνετον διακρινέτων
Plural διακρίνετε διακρινόντων, διακρινέτωσαν
Infinitive διακρίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακρινων διακρινοντος διακρινουσα διακρινουσης διακρινον διακρινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακρίνομαι διακρίνει, διακρίνῃ διακρίνεται
Dual διακρίνεσθον διακρίνεσθον
Plural διακρινόμεθα διακρίνεσθε διακρίνονται
SubjunctiveSingular διακρίνωμαι διακρίνῃ διακρίνηται
Dual διακρίνησθον διακρίνησθον
Plural διακρινώμεθα διακρίνησθε διακρίνωνται
OptativeSingular διακρινοίμην διακρίνοιο διακρίνοιτο
Dual διακρίνοισθον διακρινοίσθην
Plural διακρινοίμεθα διακρίνοισθε διακρίνοιντο
ImperativeSingular διακρίνου διακρινέσθω
Dual διακρίνεσθον διακρινέσθων
Plural διακρίνεσθε διακρινέσθων, διακρινέσθωσαν
Infinitive διακρίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακρινομενος διακρινομενου διακρινομενη διακρινομενης διακρινομενον διακρινομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὖσ μὲν γὰρ ρήματα διακρίνει, λάρυγξ δὲ σῖτα γεύεται. (Septuagint, Liber Iob 12:11)
  • πενταέθλοισιν γὰρ ἐνέπρεπεν ὡσ ἄστρων διακρίνει φάη νυκτὸσ διχομήνιδοσ εὐφεγγὴσ σελάνα· (Bacchylides, , epinicians, ode 9 4:1)
  • διακρίνει δὲ θεῶν βουλὰ [τὸ καλυπτό]μενον νυκτὸσ [δνόφοισιν· (Bacchylides, , epinicians, ode 9 11:2)
  • ὄρνιν τε νομίζετε πάνθ’ ὅσαπερ περὶ μαντείασ διακρίνει· (Aristophanes, Birds, Parabasis, parabasis9)
  • ὅταν οὖν θέσιν ἐναντίαν λάβῃ πρὸσ τὸν ἥλιον, ὥστε τὰσ αὐγὰσ πανταχόθεν ἀνακοπτομένασ ἀθροίζεσθαι καὶ συμπλέκεσθαι περὶ τὸ κέντρον, αὐτόν τε διακρίνει τὸν ἀέρα λεπτυνόμενον, καὶ τὰ κουφότατα καὶ ξηρότατα τῶν προστιθεμένων ὀξέωσ ἀνάπτει κατὰ τὴν ἀντέρεισιν, σῶμα καὶ πληγὴν πυρώδη τῆσ αὐγῆσ λαβούσησ. (Plutarch, Numa, chapter 9 7:2)
  • Ψαλμὸσ τῷ Ἀσάφ. ‐ ̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν̀ρ̀ν Ο ΘΕΟΣ ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δὲ θεοὺσ διακρινεῖ. (Septuagint, Liber Psalmorum 81:1)
  • ἐὰν δέ μου ὑπακούσηται, ἦ διακρινεῖ τὰ ρήματά μου. (Septuagint, Liber Iob 9:14)
  • πότερον οὐχὶ ὁ Κύριόσ ἐστιν ὁ διδάσκων σύνεσιν καὶ ἐπιστήμην̣ αὐτὸσ δὲ φόνουσ διακρινεῖ̣ (Septuagint, Liber Iob 21:22)
  • εἶπα ἐγὼ ἐν καρδίᾳ μου περὶ λαλιᾶσ υἱῶν τοῦ ἀνθρώπου, ὅτι διακρινεῖ αὐτοὺσ ὁ Θεόσ, καὶ τοῦ δεῖξαι ὅτι αὐτοὶ κτήνη εἰσί. (Septuagint, Liber Ecclesiastes 3:18)

Synonyms

  1. to distinguish

  2. to doubt

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION