Ancient Greek-English Dictionary Language

βλάσφημος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: βλάσφημος

Structure: βλασφημ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: The origin of blas is uncertain: bla/c and bla/ptw have both been suggested.

Sense

  1. evil-speaking, slanderous
  2. speaking blasphemy, blasphemous, a blasphemer

Examples

  • φιλάνθρωπον γὰρ πνεῦμα σοφία καὶ οὐκ ἀθῳώσει βλάσφημον ἀπὸ χειλέων αὐτοῦ. ὅτι τῶν νεφρῶν αὐτοῦ μάρτυσ ὁ Θεὸσ καὶ τῆσ καρδίασ αὐτοῦ ἐπίσκοποσ ἀληθὴσ καὶ τῆσ γλώσσησ ἀκουστήσ. (Septuagint, Liber Sapientiae 1:6)
  • εἰ δέ τι βλάσφημον ἢ τραχὺ φαίνοιτο ἔχων ὁ λόγοσ, οὐ τὸν διελέγχοντα, ἐμέ, ἀλλ’ ἐκείνουσ ἂν οἶμαι δικαιότερον αἰτιάσαισθε τοιαῦτα ποιοῦντασ. (Lucian, Piscator, (no name) 29:5)
  • τοιαῦτα καὶ οὗτοι ποιοῦσιν, καὶ ἔγωγε τοὺσ τοιούτουσ κακῶσ ἠγόρευον καὶ οὔποτε παύσομαι διελέγχων καὶ κωμῳδῶν, περὶ ὑμῶν δὲ ἢ τῶν ὑμῖν παραπλησίων ‐ εἰσὶ γάρ, εἰσί τινεσ ὡσ ἀληθῶσ φιλοσοφίαν ζηλοῦντεσ καὶ τοῖσ ὑμετέροισ νόμοισ ἐμμένοντεσ ‐ μὴ οὕτωσ μανείην ἔγωγε ὡσ βλάσφημον εἰπεῖν τι ἢ σκαιόν. (Lucian, Piscator, (no name) 37:1)
  • ἐπολυώρει οὖν αὐτὸν ὁ Ἀλέξανδροσ καίπερ ὄντα τῷ βίῳ φαῦλον, ἔτι δὲ βλάσφημον καὶ βάσκανον ἕνεκά τε τοῦ γελοίου μηδὲ τῶν βασιλέων ἀπεχόμενον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 47 2:1)
  • καὶ πάντων οἷδ’ ὅτι φησάντων γ’ ἄν, εἰ μὴ καὶ ποιοῦσι τοῦτο, καὶ λέγειν καὶ πράττειν, ὅπωσ ἐκεῖνοσ παύσεται τῆσ ὕβρεωσ καὶ δίκην δώσει, εἰσ τοῦτο ὑπηγμένα πάντα τὰ πράγματα καὶ προεἱμένα ὁρῶ, ὥστε δέδοικα μὴ βλάσφημον μὲν εἰπεῖν, ἀληθὲσ δέ· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 54 3:1)

Synonyms

  1. evil-speaking

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION