ἀοιδός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἀοιδός
ἀοιδός
ἀοιδοῦ
Structure:
ἀοιδ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Πυθαγόρην πολέμων τε διάκτορον ἐσθλὸν ἀοιδόν. (Lucian, Alexander, (no name) 33:3)
- θεόσ, ὦ Τροία, θεόσ, αὐτὸσ Ἄρησ ὁ Στρυμόνιοσ πῶλοσ ἀοιδοῦ Μούσησ ἥκων καταπνεῖ σε. (Euripides, Rhesus, episode, anapests4)
- ^ οὐ γὰρ ἔγωγὲ τί φημι τέλοσ χαριέστερον εἶναι, ἢ ὅτ’ ἂν εὐφροσύνη μὲν ἔχῃ κάτα δῆμον ἅπαντα, δαιτυμόνεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἀκουάζωνται ἀοιδοῦ ἥμενοι ἑξείησ,^ παρὰ δὲ πλήθωσι τράπεζαι σίτου καὶ κρειῶν, μέθυ δ’ ἐκ κρητῆροσ ἀφύσσων οἰνοχόοσ φορέῃσι καὶ ἐγχείῃ δεπάεσσι. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 10:2)
- καὶ κεραμεὺσ κεραμεῖ κοτέει καὶ τέκτονι τέκτων, καὶ πτωχὸσ πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸσ ἀοιδῷ. (Hesiod, Works and Days, Book WD 4:11)
- εἰ γάρ τισ καὶ πένθοσ ἔχων νεοκηδέι θυμῷ ἄζηται κραδίην ἀκαχήμενοσ, αὐτὰρ ἀοιδὸσ Μουσάων θεράπων κλέεα προτέρων ἀνθρώπων ὑμνήσῃ μάκαράσ τε θεούσ, οἳ Ὄλυμπον ἔχουσιν, αἶψ’ ὅ γε δυσφροσυνέων ἐπιλήθεται οὐδέ τι κηδέων μέμνηται· (Hesiod, Theogony, Book Th. 10:13)
- ‐ σιγᾶν ἄμεινον τᾀσχρά, μηδὲ μοῦσά μοι γένοιτ’ ἀοιδὸσ ἥτισ ὑμνήσει κακά. (Euripides, The Trojan Women, episode, iambic 1:25)
- Πυθέα υἱὸσ ὅδ’ ἐστὶ Κλέων Θηβαῖοσ ἀοιδόσ, ὃσ πλείστουσ θνητῶν ἀμφέθετο στεφάνουσ κρατὸσ ἐπὶ σφετέρου, καὶ οἱ κλέοσ οὐρανόμηκεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 34 1:4)
- ὣσ οἱ μὲν δαίνυντο καθ’ ὑψερεφὲσ μέγα δῶμα γείτονεσ ἠδὲ ἔται Μενελάου κυδαλίμοιο τερπόμενοι μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖοσ ἀοιδὸσ φορμίζων δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ’ αὐτοὺσ μολπῆσ ἐξάρχοντεσ ἐδίνευον κατὰ μέσσουσ, μετενεγκόντεσ ἐκ τῆσ Ὁπλοποιίασ σὺν αὐτῷ γε τῷ περὶ τὴν λέξιν ἁμαρτήματι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 9 2:1)
