ψεύστης
First declension Noun; Masculine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ψεύστης
ψεύστου
Structure:
ψευστ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a liar, cheat
- lying, false
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου. πᾶσ ἄνθρωποσ ψεύστησ. (Septuagint, Liber Psalmorum 115:2)
- καρπὸσ ἀνδρὶ ἐλεημοσύνη, κρείσσων δὲ πτωχὸσ δίκαιοσ ἢ πλούσιοσ ψεύστησ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 19:20)
- μακράν ἐστιν ὑπερηφανίασ, καὶ ἄνδρεσ ψεῦσται οὐ μὴ μνησθήσονται αὐτῆσ. (Septuagint, Liber Sirach 15:8)
- τρία δὲ εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου καὶ προσώχθισα σφόδρα τῇ ζωῇ αὐτῶν. πτωχὸν ὑπερήφανον, καὶ πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχὸν ἐλαττούμενον συνέσει. ‐ (Septuagint, Liber Sirach 25:2)
- ἀλλ’ ὃ μὲν ἔψευσται, λόγοσ ἡμῖν οὐδείσ ἃ δὲ τ ψεῦσται μόνον ἐξετάζομεν. (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 39 1:1)
- ὁ δ’ ἀγαθὸσ οὔθ’ ἅμα λοιδορεῖται ἑαυτῷ, ὥσπερ ὁ ἀκρατήσ, οὔτε ὁ ὕστεροσ τῷ πρότερον, ὥσπερ ὁ μεταμελητικόσ, οὔτε ὁ ἔμπροσθεν τῷ ὕστερον, ὥσπερ ὁ ψεύστησ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 138:2)
- ὥσπερ καὶ ψεύστησ ὃ μὲν τῷ ψεύδει αὐτῷ χαίρων, ὃ δὲ δόξησ ὀρεγόμενοσ ἢ κέρδουσ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 137:2)
- χὠ μὲν δὴ τάδε φησὶν ἐγὼ δ’, ἢν μυῖα παραπτῇ, ταρβῶ μὴ ψεύστησ Ζεὺσ ἐπ’ ἐμοὶ γέγονεν. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 70 1:1)
