뜻

1. 거짓말쟁이, 사기꾼, 부정행위

1. a liar, cheat
2. lying, false

예문

• ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου. πᾶσ ἄνθρωποσ ψεύστησ. (Septuagint, Liber Psalmorum 115:2)

  (70인역 성경, 시편 115:2)

• καρπὸσ ἀνδρὶ ἐλεημοσύνη, κρείσσων δὲ πτωχὸσ δίκαιοσ ἢ πλούσιοσ ψεύστησ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 19:20)

  (70인역 성경, 잠언 19:20)

• μακράν ἐστιν ὑπερηφανίασ, καὶ ἄνδρεσ ψεῦσται οὐ μὴ μνησθήσονται αὐτῆσ. (Septuagint, Liber Sirach 15:8)

  (70인역 성경, Liber Sirach 15:8)

• τρία δὲ εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου καὶ προσώχθισα σφόδρα τῇ ζωῇ αὐτῶν. πτωχὸν ὑπερήφανον, καὶ πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχὸν ἐλαττούμενον συνέσει. ‐ (Septuagint, Liber Sirach 25:2)

  (70인역 성경, Liber Sirach 25:2)

• ἀλλ’ ὃ μὲν ἔψευσται, λόγοσ ἡμῖν οὐδείσ ἃ δὲ τ ψεῦσται μόνον ἐξετάζομεν. (Plutarch, De Herodoti malignitate, section 39 1:1)

  (플루타르코스, De Herodoti malignitate, section 39 1:1)

• ὁ δ’ ἀγαθὸσ οὔθ’ ἅμα λοιδορεῖται ἑαυτῷ, ὥσπερ ὁ ἀκρατήσ, οὔτε ὁ ὕστεροσ τῷ πρότερον, ὥσπερ ὁ μεταμελητικόσ, οὔτε ὁ ἔμπροσθεν τῷ ὕστερον, ὥσπερ ὁ ψεύστησ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 138:2)

  (아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 138:2)

• ὥσπερ καὶ ψεύστησ ὃ μὲν τῷ ψεύδει αὐτῷ χαίρων, ὃ δὲ δόξησ ὀρεγόμενοσ ἢ κέρδουσ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 137:2)

  (아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 137:2)

• χὠ μὲν δὴ τάδε φησὶν ἐγὼ δ’, ἢν μυῖα παραπτῇ, ταρβῶ μὴ ψεύστησ Ζεὺσ ἐπ’ ἐμοὶ γέγονεν. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 70 1:1)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 12, chapter 70 1:1)

유사 형태

• ψεύστης (17)
• ψεῦσται (6)
• ψεύστην (6)
• ψεύστας (4)
• ψεύσταν (3)
• ψεύστῃ (1)
• ψεῦσταί (1)
• ψευστήσεις (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.