- Πάλαι μέν, ὦ φιλότησ, ὡσ εἰκόσ, εὐδοκίμηταί σοι τουτὶ τὸ σύγγραμμα καὶ ἐν πολλῷ πλήθει δειχθέν, ὡσ οἱ τότε ἀκροασάμενοι διηγοῦντο, καὶ ἰδίᾳ παρὰ τοῖσ πεπαιδευμένοισ, ὁπόσοι ὁμιλεῖν αὐτῷ καὶ διὰ χειρὸσ ἔχειν ἠξίωσαν· (Lucian, Apologia 8:1)
(루키아노스, Apologia 8:1)
- κεστὸν ἔχω καἰ κέντρον ἄγω καὶ τόξον ἀείρω, κεστόν, ὅθεν φιλότητοσ ἐμῆσ ἐμὸν οἶστρον ἑλοῦσαι πολλάκισ ὠδίνουσι καὶ οὐ θνῄσκουσι γυναῖκεσ. (Colluthus, Rape of Helen, book 150)
(콜루토스, Rape of Helen, book 150)
- οἰᾶ δὲ χαλκείοισι καλυψαμένη χρόα πέπλοισ καὶ φεύγεισ φιλότητα καὶ Ἄρεοσ ἔργα διώκεισ, ἁρμονίησ ἀδίδακτοσ, ὁμοφροσύνησ ἀδαήμων. (Colluthus, Rape of Helen, book 1100)
(콜루토스, Rape of Helen, book 1100)
- ἡ μὲν γὰρ Ἄντεια τεθναίησ φησίν, ὦ Προῖτ’, ἢ κάκτανε Βελλεροφόντην ὃσ μ’ ἔθελεν φιλότητι μιγήμεναι οὐκ ἐθελούσῃ αὐτὴ προτέρα ἐπιχειρήσασα καὶ ὑπεροφθεῖσα. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 26:2)
(루키아노스, Calumniae non temere credundum, (no name) 26:2)
- ἔνθ’ ὅ γε δώματ’ ἔναιε σὺν αἰδοίῃ παρακοίτι νόσφιν ἄτερ φιλότητοσ ἐφιμέρου, οὐδέ οἱ ἠε͂ν πρὶν λεχέων ἐπιβῆναι ἐυσφύρου Ἠλεκτρυώνησ, πρίν γε φόνον τίσαιτο κασιγνήτων μεγαθύμων ἧσ ἀλόχου, μαλερῷ δὲ καταφλέξαι πυρὶ κώμασ ἀνδρῶν ἡρώων Ταφίων ἰδὲ Τηλεβοάων. (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 2:8)
(헤시오도스, 헤라클레스의 방패, Book Sh. 2:8)
- σὺ δ’ οὖν, ὦ φιλότησ, γέλα καὶ αὐτόσ, καὶ μάλιστα ὁπόταν τῶν ἄλλων ἀκούῃσ θαυμαζόντων αὐτόν. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 25:9)
(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 25:9)
- οὐ τὸ ^ μικρότατον, ὦ φιλότησ, εἰ μή σοι δόξει ὀλίγα πρὸσ εὐμορφίαν συντελεῖν χρόα καὶ τὸ ἑκάστῳ πρέπον, ὡσ μέλανα μὲν εἶναι ἀκριβῶσ ὁπόσα μέλανα, λευκὰ δὲ ὅσα τοιαῦτα χρή, καὶ τὸ ἐρύθημα ἐπανθεῖν καὶ τὰ τοιαῦτα· (Lucian, Imagines, (no name) 7:3)
(루키아노스, Imagines, (no name) 7:3)
- ταῦτα, ὦ φιλότησ, ὀλίγα ἐκ πολλῶν δείγματοσ ἕνεκα γράψαι ἠξίωσα, καὶ σοὶ μὲν χαριζόμενοσ, ἀνδρὶ ἑταίρῳ καὶ φίλῳ καὶ ὃν ἐγὼ πάντων μάλιστα θαυμάσασ ἔχω ἐπί τε σοφίᾳ καὶ τῷ πρὸσ ἀλήθειαν ἔρωτι καὶ τρόπου πραότητι καὶ ἐπιεικείᾳ καὶ γαλήνῃ βίου καὶ δεξιότητι πρὸσ τοὺσ συνόντασ, τὸ πλέον δέ, ‐ ὅπερ καὶ σοὶ ἥδιον, ‐ Ἐπικούρῳ τιμωρῶν, ἀνδρὶ ὡσ ἀληθῶσ ἱερῷ καὶ θεσπεσίῳ τὴν φύσιν καὶ μόνῳ μετ’ ἀληθείασ τὰ καλὰ ἐγνωκότι καὶ παραδεδωκότι καὶ ἐλευθερωτῇ τῶν ὁμιλησάντων αὐτῷ γενομένῳ. (Lucian, Alexander, (no name) 61:1)
(루키아노스, Alexander, (no name) 61:1)
- ‐ καὶ μήν, ὦ φιλότησ, οὐδεὶσ οὕτωσ ἀνήκοοσ Ὁμήρου, οὐδ’ ἂν πάμπαν ἰδιώτησ τύχῃ, ὃσ οὐκ ἐπίσταται παρ’ αὐτῷ τοὺσ ἀρίστουσ τῶν ἡρώων παρασίτουσ ὄντασ. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 44:1)
(루키아노스, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 44:1)
