Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀναίτιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀναίτιος ἀναίτιη ἀναίτιον

Structure: ἀ (Prefix) + ναιτι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. not being the cause, guiltless
  2. guiltless of, it is blamable

Examples

  • καὶ τῶνδε προστρόπαιον αἷμα προσλαβὼν οὐδὲν κακῶσαι τοὺσ ἀναιτίουσ θέλω. (Euripides, Heracles, episode, lyric 2:37)
  • καὶ μὴν ὀλίγουσ ἄν, ὦ Ζεῦ, τοὺσ ἀναιτίουσ εὑρ́οισ ἐν ἡμῖν καί που τάχα προϊὼν ὁ ἄνθρωποσ ἅψεται καὶ τῶν κορυφαίων τινόσ. (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 44:7)
  • εἷτα οἱ μὲν ἀπέρχονται λῃστεύοντεσ ἐν τῷ συμποσίῳ τοὺσ φίλουσ, οἱ δέ σοί τε λοιδοροῦνται, οὐδὲν δέον, καὶ τοὺσ κύβουσ συντρίβουσιν ἀναιτίουσ ὄντασ αὐτοῖσ ὧν ἑκόντεσ ποιοῦσιν. (Lucian, Saturnalia, 8:12)
  • κατηγόρει δὲ τῶν τοῦ τυράννου φίλων, ὡσ μὲν οἱ δημοτικοί φασιν ἐπίτηδεσ, ἵνα ἀσεβήσαιεν ἅμα καὶ γένοιντο ἀσθενεῖσ, ἀνελόντεσ τοὺσ ἀναιτίουσ καὶ φίλουσ ἑαυτῶν, ὡσ δ’ ἔνιοι λέγουσιν οὐχὶ πλαττόμενοσ, ἀλλὰ τοὺσ συνειδότασ ἐμήνυεν. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 18 5:1)
  • τὸ πλῆθοσ ἁρμόζειν τὸ Θηβαίων εἶναί τινασ ἀναιτίουσ καὶ καθαροὺσ τῶν πεπραγμένων, οἳ μᾶλλον ἕξουσιν ἀνυπόπτωσ πρὸσ τὸν δῆμον ὡσ ἀπὸ τοῦ βελτίστου παραινοῦντεσ, ἐδόκει ταῦθ’ ἡμῖν. (Plutarch, De genio Socratis, section 25 5:1)

Synonyms

  1. not being the cause

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION