Sense

1. being in part the cause of, accessory to, who were accessory

Examples

• ὅσ μ’ ἐξοτρύνει παῖδ’ ἐμὸν πεῖσαι λιταῖσ νεκρῶν κομιστὴν ἢ λόγοισιν ἢ δορὸσ ῥώμῃ γενέσθαι καὶ τάφου μεταίτιον, μόνον τόδ’ ἔργον προστιθεὶσ ἐμῷ τέκνῳ πόλει τ’ Ἀθηνῶν. (Euripides, Suppliants, episode 1:6)
• "ὁ δὲ Μολιονιδῶν φόνοσ ὑφ’ Ἡρακλέουσ περὶ Κλεωνὰσ οὐδέν ἐστι, μεταίτιοσ, ὡσ ἔνιοι νομίζουσιν, Ἠλείοισ τοῦ εἴργεσθαι· (Plutarch, De Pythiae oraculis, section 13 2:4)
• τόνδε γὰρ μεταίτιον μόνον βροτῶν ἔφασκε τοῦδ’ εἶναι πάθουσ· (Sophocles, Trachiniae, choral 2:6)
• τίσ γάρ ποθ’, ἥ μοι μητρὶ μὲν θανεῖν μόνη μεταίτιοσ σοί τ’ αὖθισ ὡσ ἔχεισ ἔχειν, τίσ ταῦτ’ ἄν, ὅστισ μὴ ’ξ ἀλαστόρων νοσοῖ, ἕλοιτο; (Sophocles, Trachiniae, episode 8:4)
• αὐτὸσ σὺ τούτων οὐ μεταίτιοσ πέλῃ, ἀλλ’ εἷσ τὸ πᾶν ἔπραξασ ὢν παναίτιοσ. (Aeschylus, Eumenides, episode10)
• πεπραμένοι γὰρ νῦν γέ πωσ ἀλώμεθα πρὸσ τῆσ τεκούσησ, ἄνδρα δ’ ἀντηλλάξατο Αἴγισθον, ὅσπερ σοῦ φόνου μεταίτιοσ. (Aeschylus, Libation Bearers, episode 3:20)
• καὶ εἰσὶ μὲν δήπου πᾶσαι μεταβολαὶ πολιτειῶν θανατηφόροι, σὺ δὲ διὰ τὸ εὐμετάβολοσ εἶναι πλείστοισ μὲν μεταίτιοσ εἶ ἐξ ὀλιγαρχίασ ὑπὸ τοῦ δήμου ἀπολωλέναι, πλείστοισ δ’ ἐκ δημοκρατίασ ὑπὸ τῶν βελτιόνων. (Xenophon, Hellenica, , chapter 3 38:1)

Similar forms

• μεταίτιος (5)
• μεταίτιον (4)
• μεταίτιοι (4)
• μεταιτίους (3)
• μεταιτίᾳ (1)
• μεταίτιαι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.