헬라어 문장 검색 - ΑτηενάΤηεΔειπ

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 62)

περιβλέψασ οὖν ἐν τούτοισ τοὺσ παρόντασ καὶ τυχὼν ἐπαίνου ἔφη· "ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν παρακειμένων λελέξεταί μοι, ἵνα με τῆσ πολυμαθίασ ἀγασθῆτε ἐρῶ δὲ πρότερον περὶ τῶν παρὰ Ἀλεξανδρεῦσιν καλουμένων κοννάρων καὶ παλιούρων. "μνημονεύει δ’ αὐτῶν Ἀγαθοκλῆσ ὁ Κυζικηνὸσ ἐν γ’ τῶν περὶ τῆσ πατρίδοσ λέγων οὕτωσ κεραυνοῦ δὲ σκήψαντοσ εἰσ τὸν τάφον ἀνεβλάστησεν ἐκ τοῦ σήματοσ δενδρίον, ὃ ἐκεῖνοι κόνναρον ἐπονομάζουσιν. "ἐστὶ δὲ τὸ δενδρίον μεγέθει μὲν πτελέησ καὶ πεύκησ οὐθέν τι μεῖον, ἀκρεμόνασ δὲ ἔχει θαμέασ καὶ δολιχοὺσ καὶ ἐπ’ ὀλίγον ἀκανθώδεασ, τὸ δὲ φύλλον τέρεν καὶ χλωρόν, τῇ φυῇ περιφερέσ, καρποφορεῖ δὲ δὶσ τοῦ ἔτεοσ, ἦρόσ τε καὶ φθινοπώρου, γλυκὺσ δὲ πάνυ ὁ καρπόσ, μέγεθοσ κατὰ φαυλίην ἐλάην καὶ τὴν σάρκα καὶ τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον, διαλλάσσον δὲ τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ, καὶ τρώγεται ἔτι χλωρὸσ ὁ καρπόσ· "καὶ ἐπὴν αὐανθῇ, ποιοῦσιν ἐξ αὐτοῦ ἄλευρα, καὶ πατέονται ταῦτα οὐ μάξαντεσ οὐδ’ ὕδατι δεύοντεσ, ἀλλὰ φαύλωσ ὁκοῖά περ πέφυκεν. "καὶ Εὐριπίδησ ἐν Κύκλωπί φησι· "παλιούρου κλάδῳ. Θεόπομπόσ τε ἐν εἰκοστῇ πρώτῃ Φιλιππικῶν μνημονεύει αὐτῶν καὶ Δίφιλοσ ὁ Σίφνιοσ ἰατρὸσ ἐν τῷ περὶ τῶν Προσφερομένων τοῖσ Ὑγιαίνουσι καὶ τοῖσ νοσοῦσιν. "τούτων δὲ πρῶτον ἐμνήσθην, ἄνδρεσ φίλοι, οὐχ ὅτι ἡμῖν παράκειται νῦν, ἀλλ’ ὅτι πολλάκισ ἐν τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ ἐπὶ τῶν δευτέρων τραπεζῶν παρακείμενα ἔλαβον καὶ ζητηθέντοσ ἐκεῖ τοῦ ὀνόματοσ ἐνθάδε τῷ βιβλίῳ ἐντυχὼν ἀνελεξάμην. "ἑξῆσ οὖν λέξω περὶ τῶν παρακειμένων Ἀπίων· "· "ἐπεὶ ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἡ Πελοπόννησοσ Ἀπία ἐκλήθη διὰ τὸ ἐπιδαψιλεύειν ἐν αὐτῇ τὸ φυτόν, φησὶν Ἴστροσ ἐν τοῖσ Ἀργολικοῖσ. ὅτι δὲ τὰσ ἀπίουσ ἐν ὕδατι εἰσέφερον εἰσ τὰ συμπόσια Ἄλεξισ ἐν Βρεττίᾳ παρίστησι διὰ τούτων εἶδέσ ποτε πίνουσιν ἀνθρώποισ ἀπίουσ παρακειμένασ ἐν ὕδατι; "β. πολλοῖσ πολλάκισ δήπου. "τί οὖν; "α. οὐκοῦν ἕκαστοσ ἐκλεγόμενοσ λαμβάνει τῶν ἐπινεουσῶν τὴν πεπαιτάτην ἀεί; "β. δηλονότι. "αἱ δ’ ἁμαμηλίδεσ οὔκ εἰσιν ἄπιοι, ὥσ τινεσ οἰόνται, ἀλλ’ ἕτερόν τι καὶ ἥδιον καὶ ἀπύρηνον. "Ἀριστομένησ ἐν Διονύσῳ φησίν ὁ Χῖοσ οὐκ οἶσθ’ ὡσ ἁμαμηλίδασ ποιεῖ; "ὅτι δ’ ἐστὶν ἕτερον τῆσ ἀπίου καὶ ἥδιον Αἰσχυλίδησ παρίστησιν ἐν τρίτῳ Γεωργικῶν. περὶ Κέω γοῦν τῆσ νήσου λέγων γράφει οὕτωσ· "ἀπίουσ ἡ νῆσοσ φέρει κρατίστασ κατὰ τὰσ ἐν Ιὠνίᾳ καλουμένασ ἁμαμηλίδασ· "εἰσὶ γὰρ ἀπύρηνοί τε καὶ ἡδεῖαι καὶ γλυκεῖαι. "Αἔθλιοσ δὲ ἐν ε’ ̔̀ Ὥρων Σαμίων, εἰ γνήσια τὰ συγγράμματα, ὁμομηλίδασ αὐτὰσ καλεῖ. Πάμφιλοσ δ’ ἐν τοῖσ περὶ Γλωσσῶν καὶ Ὀνομάτων ἐπιμηλίσ, φησίν, ἀπίου γένοσ. "Ἀνδροτίων δ’ ἐν τῷ περὶ Γεωργικῶν φωκίδασ φησὶν εἶδοσ ἀπίων εἶναι. "ῥοῶν] δὲ σκληροκόκκων, τῶν γὰρ ἀπυρήνων Ἀριστοφάνησ ἐν Γεωργοῖσ μνημονεύει, καὶ ἐν Ἀναγύρῳ · "πλὴν ἀλεύρου καὶ ῥόασ. "καὶ ἐν Γηρυτάδῃ. Ἕρμιπποσ δ’ ἐν Κέρκωψί φησιν ἤδη τεθέασαι κόκκον ἐν χιόνι ῥόασ; "ῥοίδιον μέντοι ὡσ βοίδιον τὸ ὑποκοριστικόν. Ἀντιφάνησ ἐν Βοιωτίδι. "ἐνεγκεῖν ἐξ ἀγροῦ μοι τῶν ῥοιῶν τῶν σκληροκόκκων. "Ἐπίλυκοσ Κωραλίσκῳ· "μῆλα καὶ ῥόασ λέγεισ, Ἄλεξισ Μνηστῆρσιν· "ῥόαν γὰρ ἐκ τῆσ χειρὸσ αὐτῶν. σίδασ δ’ ὅτι τὰσ ῥοιὰσ καλοῦσι Βοιωτοὶ Ἀγαθαρχίδησ ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ τῶν Εὐρωπιακῶν οὕτωσ γράφει· "ἀμφισβητούντων Ἀθηναίων πρὸσ Βοιωτοὺσ περὶ τῆσ χώρασ ἣν καλοῦσι Σίδασ, Ἐπαμινώνδασ δικαιολογούμενοσ ἐξαίφνησ ἐκ τῆσ ἀριστερᾶσ μεταλαβὼν κεκρυμμένην ῥόαν καὶ δείξασ ἤρετο τί καλοῦσι τοῦτο. "τῶν δ’ εἰπόντων ῥόαν ἀλλ’ ἡμεῖσ, εἶπε, σίδαν ὁ δὲ τόποσ τοῦτ’ ἔχει τὸ φυτὸν ἐν αὑτῷ πλεῖστον, ἀφ’ οὗ τὴν ἐξ ἀρχῆσ εἴληφε προσηγορίαν· "καὶ ἐνίκησεν. "Μένανδροσ δ’ ἐν Αὑτὸν Τιμωρουμένῳ ῥοίδια αὐτὰσ ὠνόμασεν διὰ τούτων μετ’ ἄριστον γὰρ ὡσ ἀμυγδάλασ ἐγὼ παρέθηκα καὶ τῶν ῥοιδίων ἐτρώγομεν. "λέγεται δέ τι καὶ φυτὸν σίδη ὅμοιον ῥοιᾷ, γινόμενον ἐν τῇ περὶ Ὀρχομενὸν λίμνῃ ἐν αὐτῷ τῷ ὕδατι, οὗ τὰ μὲν φύλλα τὰ πρόβατα ἐσθίει, τὸν δὲ βλαστὸν αἱ ὑέσ, ὡσ ἱστορεῖ Θεόφραστοσ ἐν τετάρτῳ περὶ φυτῶν, γίνεσθαι λέγων κἀν τῷ Νείλῳ ὁμώνυμόν τι αὐτῇ ἄνευ ῥιζῶν. Φοίνικεσ. "Ξενοφῶν μὲν ἐν β’ Ἀναβάσεώσ φησιν ἐνῆν δὲ σῖτοσ πολὺσ καὶ οἶνοσ φοινίκων καὶ ὄξοσ ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν, αὐταὶ δὲ αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων οἱάσ μὲν ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἔστιν ἰδεῖν τοῖσ οἰκέταισ ἀπέκειντο· "αἱ δὲ τοῖσ δεσπόταισ ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιοι· "τὸ κάλλοσ καὶ τὸ μέγεθοσ, ἡ δὲ ὄψισ ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν τὰσ δέ τινασ ξηραίνοντεσ τραγήματα παρετίθεντο. "καὶ ἦν παρὰ πότον ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲσ δέ. Ἡρόδοτοσ δ’ ἐν τῇ α’ περὶ Βαβυλῶνοσ λέγων φησίν εἰσὶ δ’ αὐτόθι φοίνικεσ πεφυκότεσ ἀνὰ πᾶν τὸ πεδίον, οἱ πλεῦνεσ αὐτῶν καρποφόροι, ἐκ τῶν καὶ σιτία καὶ οἶνον καὶ μέλι ποιέονται τοὺσ συκέων τρόπον θεραπεύουσιν. "τῶν γὰρ φοινίκων οὓσ ἔρσενασ καλέουσι, τούτων τὸν καρπὸν περιδέουσι τῇσι βαλανηφόροισι τῶν φοινίκων, ἵνα τε πεπαίνῃ σφιν ὁ ψὴν τὴν βάλανον ἐνδύνων καὶ μὴ ἀπορρείῃ ὁ καρπὸσ τοῦ φοίνικοσ, ψῆνασ γὰρ δὴ φορέουσιν ἐν τῷ καρπῷ οἱ ἔρσενεσ καθάπερ οἱ ὄλονθοι. "τὰ παραπλήσια τοῖσ περὶ τὸν Ἡρόδοτον ἱστορεῖ περὶ τοῦ ἐν Λιβύῃ καλουμένου λωτοῦ αὐτόπτησ γενόμενοσ ὁ Μεγαλοπολίτησ Πολύβιοσ ἐν τῇ ι ` τῶν Ἱστοριῶν λέγων οὕτωσ· "ἐστὶ δὲ τὸ δένδρον ὁ λωτὸσ οὐ μέγα, τραχὺ δὲ καὶ ἀκανθῶδεσ, ἔχει δὲ φύλλον χλωρὸν παραπλήσιον τῇ ῥάμνῳ, μικρὸν βαθύτερον καὶ πλατύτερον. "ὁ δὲ καρπὸσ τὰσ μὲν ἀρχὰσ ὅμοιόσ ἐστιν καὶ τῇ χρόᾳ καὶ τῷ μεγέθει ταῖσ λευκαῖσ μυρτίσι ταῖσ τετελειωμέναισ, αὐξανόμενοσ δὲ τῷ μὲν χρώματι γίνεται φοινικοῦσ, τῷ δὲ μεγέθει ταῖσ γογγύλαισ ἐλαίαισ παραπλήσιοσ, πυρῆνα δὲ ἔχει τελέωσ μικρόν. ἐπὰν δὲ πεπανθῇ, συνάγουσι καὶ τὸν μὲν τοῖσ οἰκέταισ μετὰ χόνδρου κόψαντεσ σάττουσιν εἰσ ἀγγεῖα, τὸν δὲ τοῖσ ἐλευθέροισ ἐξελόντεσ τὸν πυρῆνα συντιθέασιν ὡσαύτωσ καὶ σιτεύονται τοῦτον, ἐστὶ δὲ τὸ βρῶμα παραπλήσιον σύκῳ καὶ φοινικοβαλάνῳ, τῇ δὲ εὐωδίᾳ βέλτιον. "γίνεται δὲ καὶ οἶνοσ ἐξ αὐτοῦ βρεχομένου καὶ τριβομένου δι’ ὕδατοσ, κατὰ μὲν τὴν γεῦσιν ἡδὺσ καὶ ἀπολαυστικόσ, οἰνομέλιτι χρηστῷ παραπλήσιοσ, ᾧ χρῶνται χωρὶσ ὕδατοσ· "οὐ δύναται δὲ πλέον δέκα μένειν ἡμερῶν καὶ ποιοῦσι κατὰ βραχὺ πρὸσ τὴν χρείαν. "ποιοῦσι δὲ καὶ ὄξοσ ἐξ αὐτοῦ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 62

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 62)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION