헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́1́44́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 44)

Κοροίβου δὲ τέθαπται πλησίον Ὄρσιπποσ, ὃσ περιεζωσμένων ἐν τοῖσ ἀγῶσι κατὰ δὴ παλαιὸν ἔθοσ τῶν ἀθλητῶν Ὀλύμπια ἐνίκα στάδιον δραμὼν γυμνόσ, φασὶ δὲ καὶ στρατηγοῦντα ὕστερον τὸν Ὄρσιππον ἀποτεμέσθαι χώραν τῶν προσοίκων· δοκῶ δέ οἱ καὶ ἐν Ὀλυμπίᾳ τὸ περίζωμα ἑκόντι περιρρυῆναι, γνόντι ὡσ ἀνδρὸσ περιεζωσμένου δραμεῖν ῥᾴων ἐστὶν ἀνὴρ γυμνὸσ. ἐκ δὲ τῆσ ἀγορᾶσ κατιοῦσι τῆσ ὁδοῦ τῆσ Εὐθείασ καλουμένησ Ἀπόλλωνοσ ἱερόν ἐστιν ἐν δεξιᾷ Προστατηρίου·

τοῦτο ὀλίγον ἐκτραπέντα ἔστιν ἐκ τῆσ ὁδοῦ ἀνευρεῖν. Ἀπόλλων δὲ ἐν αὐτῷ κεῖται θέασ ἄξιοσ καὶ Ἄρτεμισ καὶ Λητὼ καὶ ἄλλα ἀγάλματά ἐστι Πραξιτέλουσ ποιήσαντοσ Λητὼ καὶ οἱ παῖδεσ. ἔστι δὲ ἐν τῷ γυμνασίῳ τῷ ἀρχαίῳ πλησίον πυλῶν καλουμένων Νυμφάδων λίθοσ παρεχόμενοσ πυραμίδοσ σχῆμα οὐ μεγάλησ· τοῦτον Ἀπόλλωνα ὀνομάζουσι Καρινόν, καὶ Εἰλειθυιῶν ἐστιν ἐνταῦθα ἱερόν. τοσαῦτά σφισιν <ἐσ> ἐπίδειξιν παρείχετο ἡ πόλισ·

ἐσ δὲ τὸ ἐπίνειον, καλούμενον καὶ ἐσ ἡμᾶσ ἔτι Νίσαιαν, ἐσ τοῦτο κατελθοῦσιν ἱερὸν Δήμητρόσ ἐστι Μαλοφόρου·

λέγεται δὲ καὶ ἄλλα ἐσ τὴν ἐπίκλησιν καὶ τοὺσ πρώτουσ πρόβατα ἐν τῇ γῇ θρέψαντασ Δήμητρα ὀνομάσαι Μαλοφόρον, καταρρυῆναι δὲ τῷ ἱερῷ τὸν ὄροφον τεκμαίροιτο ἄν τισ ὑπὸ τοῦ χρόνου. καὶ ἀκρόπολίσ ἐστιν ἐνταῦθα ὀνομαζομένη καὶ αὐτὴ Νίσαια· καταβᾶσι δὲ ἐκ τῆσ ἀκροπόλεωσ μνῆμά ἐστι πρὸσ θαλάσσῃ Λέλεγοσ, ὃν ἀφικόμενον βασιλεῦσαι λέγουσιν ἐξ Αἰγύπτου, παῖδα δὲ εἶναι Ποσειδῶνοσ καὶ Λιβύησ τῆσ Ἐπάφου. παρήκει δὲ παρὰ τὴν Νίσαιαν νῆσοσ οὐ μεγάλη Μινώα· ἐνταῦθα ἐν τῷ πολέμῳ τῷ πρὸσ Νῖσον παρώρμει τὸ ναυτικὸν τῶν Κρητῶν. ἡ δὲ ὀρεινὴ τῆσ Μεγαρίδοσ τῆσ Βοιωτῶν ἐστιν ὅμοροσ, ἐν ᾗ Μεγαρεῦσι Παγαὶ πόλισ, ἑτέρα δὲ Αἰγόσθενα ᾤκισται.

ἰοῦσι δὲ ἐσ τὰσ Παγὰσ ἐκτραπομένοισ ὀλίγον τῆσ λεωφόρου πέτρα δείκνυται διὰ πάσησ ἔχουσα ἐμπεπηγότασ ὀιστούσ, ἐσ ἣν οἱ Μῆδοί ποτε ἐτόξευον ἐν τῇ νυκτί. ἐν δὲ ταῖσ Παγαῖσ θέασ ὑπελείπετο ἄξιον Ἀρτέμιδοσ Σωτείρασ ἐπίκλησιν χαλκοῦν ἄγαλμα, μεγέθει τῷ παρὰ Μεγαρεῦσιν ἴσον καὶ σχῆμα οὐδὲν διαφόρωσ ἔχον. καὶ Αἰγιαλέωσ ἐνταῦθά ἐστιν ἡρῷον τοῦ Ἀδράστου· τοῦτον γάρ, ὅτε Ἀργεῖοι τὸ δεύτερον ἐσ Θήβασ ἐστράτευσαν, ὑπὸ τὴν πρώτην μάχην πρὸσ Γλισᾶντι ἀποθανόντα οἱ προσήκοντεσ ἐσ Παγὰσ τῆσ Μεγαρίδοσ κομίσαντεσ θάπτουσι, καὶ Αἰγιάλειον ἔτι καλεῖται τὸ ἡρῷον. ἐν Αἰγοσθένοισ δὲ Μελάμποδοσ τοῦ Ἀμυθάονόσ ἐστιν ἱερὸν καὶ ἀνὴρ οὐ μέγασ ἐπειργασμένοσ ἐν στήλῃ·

καὶ θύουσι τῷ Μελάμποδι καὶ ἀνὰ πᾶν ἔτοσ ἑορτὴν ἄγουσι.

μαντεύεσθαι δὲ οὔτε δι’ ὀνειράτων αὐτὸν οὔτε ἄλλωσ λέγουσι. καὶ τόδε ἄλλο ἤκουσα ἐν Ἐρενείᾳ τῇ Μεγαρέων κώμῃ, Αὐτονόην τὴν Κάδμου τῷ τε Ἀκταίωνοσ θανάτῳ, συμβάντι ὡσ λέγεται, καὶ τῇ πάσῃ τοῦ οἴκου τοῦ πατρῴου τύχῃ περισσότερον ἀλγοῦσαν ἐνταῦθα ἐκ Θηβῶν μετοικῆσαι· καὶ Αὐτονόησ μνῆμά ἐστιν ἐν τῇ κώμῃ ταύτῃ. ἰοῦσι δὲ ἐκ Μεγάρων ἐσ Κόρινθον ἄλλοι τέ εἰσι τάφοι καὶ αὐλητοῦ Σαμίου Τηλεφάνουσ·

ποιῆσαι δὲ τὸν τάφον Κλεοπάτραν τὴν Φιλίππου τοῦ Ἀμύντου λέγουσι. καὶ Καρὸσ τοῦ Φορωνέωσ μνῆμά ἐστι, τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆσ χῶμα γῆσ, ὕστερον δὲ τοῦ θεοῦ χρήσαντοσ ἐκοσμήθη λίθῳ κογχίτῃ. μόνοισ δὲ Ἑλλήνων Μεγαρεῦσιν ὁ κογχίτησ οὗτόσ ἐστι, καί σφισι καὶ ἐν τῇ πόλει πεποίηται πολλὰ ἐξ αὐτοῦ. ἔστι δὲ ἄγαν λευκὸσ καὶ ἄλλου λίθου μαλακώτεροσ· κόγχοι δὲ αἱ θαλάσσιαι διὰ παντὸσ ἔνεισίν οἱ. αὐτὸσ μὲν τοιοῦτόσ ἐστιν ὁ λίθοσ· τὴν δὲ ὀνομαζομένην ἀπὸ Σκίρωνοσ καὶ ἐσ τόδε Σκιρωνίδα <Σκίρων>, ἡνίκα Μεγαρεῦσιν ἐπολεμάρχει, πρῶτοσ ὡσ λέγουσιν ἐποίησεν ἀνδράσιν ὁδεύειν εὐζώνοισ· Ἀδριανὸσ δὲ ὁ βασιλεὺσ καὶ οὕτωσ ὡσ καὶ ἁρ́ματα ἐναντία ἐλαύνεσθαι κατέστησεν εὐρυχωρῆ τε καὶ ἐπιτηδείαν εἶναι. λόγοι δέ εἰσιν ἐσ τὰσ πέτρασ, αἳ κατὰ τὸ στενὸν τῆσ ὁδοῦ μάλιστα ἀνέχουσιν, ἐσ μὲν τὴν Μολουρίδα, ὡσ ἀπὸ ταύτησ αὑτὴν ἐσ θάλασσαν Ἰνὼ ῥίψαι Μελικέρτην ἔχουσα τῶν παίδων <τὸν> νεώτερον·

τὸν γὰρ δὴ πρεσβύτερον αὐτῶν Λέαρχον ἀπέκτεινεν ὁ πατήρ.

λέγεται μὲν δὴ καὶ μανέντα δρᾶσαι ταῦτα Ἀθάμαντα, λέγεται δὲ καὶ ὡσ ἐσ τὴν Ἰνὼ καὶ τοὺσ ἐξ αὐτῆσ παῖδασ χρήσαιτο ἀκρατεῖ τῷ θυμῷ τὸν συμβάντα Ὀρχομενίοισ λιμὸν καὶ τὸν δοκοῦντα Φρίξου θάνατον αἰσθόμενοσ, οὗ τὸ θεῖον αἴτιον οὐ γενέσθαι, βουλεῦσαι δὲ ἐπὶ τούτοισ πᾶσιν Ἰνὼ μητρυιὰν οὖσαν· τότε δὲ φεύγουσα ἐσ θάλασσαν αὑτὴν καὶ τὸν παῖδα ἀπὸ τῆσ πέτρασ τῆσ Μολουρίδοσ ἀφίησιν, ἐξενεχθέντοσ δὲ ἐσ τὸν Κορινθίων ἰσθμὸν ὑπὸ δελφῖνοσ ὡσ λέγεται τοῦ παιδόσ, τιμαὶ καὶ ἄλλαι τῷ Μελικέρτῃ δίδονται μετονομασθέντι Παλαίμονι καὶ τῶν Ἰσθμίων ἐπ’ αὐτῷ τὸν ἀγῶνα ἄγουσι.

τὴν μὲν δὴ Μολουρίδα πέτραν Λευκοθέασ καὶ Παλαίμονοσ ἱερὰν ἥγηντο· τὰσ δὲ μετὰ ταύτην νομίζουσιν ἐναγεῖσ, ὅτι παροικῶν σφισιν ὁ Σκίρων, ὁπόσοισ τῶν ξένων ἐπετύγχανεν, ἠφίει σφᾶσ ἐσ τὴν θάλασσαν. χελώνη δὲ ὑπενήχετο ταῖσ πέτραισ τοὺσ ἐσβληθέντασ ἁρπάζειν· εἰσὶ δὲ αἱ θαλάσσιαι πλὴν μεγέθουσ καὶ ποδῶν ὅμοιαι ταῖσ χερσαίαισ, πόδασ δὲ ἐοικότασ ἔχουσι ταῖσ φώκαισ. τούτων περιῆλθεν ἡ δίκη Σκίρωνα ἀφεθέντα ἐσ θάλασσαν τὴν αὐτὴν ὑπὸ Θησέωσ. ἐπὶ δὲ τοῦ ὄρουσ τῇ ἄκρᾳ Διόσ ἐστιν Ἀφεσίου καλουμένου ναόσ·

δὴ λόγιον τῷ Πανελληνίῳ Διὶ ἐν Αἰγίνῃ κομίσαντα δὲ ἀφεῖναι καὶ διὰ τοῦτο Ἀφέσιον καλεῖσθαι τὸν Δία.

ἐνταῦθα καὶ Ἀφροδίτησ ἄγαλμα καὶ Ἀπόλλωνόσ ἐστι καὶ Πανόσ. προελθοῦσι δὲ ἐσ τὸ πρόσω μνῆμά ἐστιν Εὐρυσθέωσ·

φεύγοντα δὲ ἐκ τῆσ Ἀττικῆσ μετὰ τὴν πρὸσ Ἡρακλείδασ μάχην ἐνταῦθα ἀποθανεῖν αὐτὸν ὑπὸ Ιὀλάου λέγουσιν. ἐκ ταύτησ τῆσ ὁδοῦ καταβᾶσιν Ἀπόλλωνοσ ἱερόν ἐστι Λατῴου καὶ μετ’ αὐτὸ Μεγαρεῦσιν ὁρ́οι πρὸσ τὴν Κορινθίαν, ἔνθα Ὕλλον τὸν Ἡρακλέουσ μονομαχῆσαι πρὸσ τὸν Ἀρκάδα Ἔχεμον λέγουσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 44

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 44)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION