Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 9

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 9)

ὁ δὲ Φιλομήτωρ καλούμενοσ ὄγδοοσ μέν ἐστιν ἀπόγονοσ Πτολεμαίου τοῦ Λάγου, τὴν δὲ ἐπίκλησιν ἔσχεν ἐπὶ χλευασμῷ. οὐ γάρ τινα τῶν βασιλέων μισηθέντα ἴσμεν ἐσ τοσόνδε ὑπὸ μητρόσ, ὃν πρεσβύτατον ὄντα τῶν παίδων ἡ μήτηρ οὐκ εἰά καλεῖν ἐπὶ τὴν ἀρχήν, πρότερον δὲ ἐσ Κύπρον ὑπὸ τοῦ πατρὸσ πεμφθῆναι πράξασα· τῆσ δὲ ἐσ τὸν παῖδα τῇ Κλεοπάτρᾳ δυσνοίασ λέγουσιν ἄλλασ τε αἰτίασ καὶ ὅτι Ἀλέξανδρον τὸν νεώτερον τῶν παίδων κατήκοον ἔσεσθαι μᾶλλον ἤλπιζε. καὶ διὰ τοῦτο ἑλέσθαι βασιλέα Ἀλέξανδρον ἔπειθεν Αἰγυπτίουσ·

ἐναντιουμένου δέ οἱ τοῦ πλήθουσ, δεύτερα ἐσ τὴν Κύπρον ἔστειλεν Ἀλέξανδρον, στρατηγὸν μὲν τῷ λόγῳ, τῷ δὲ ἔργῳ δι’ αὐτοῦ Πτολεμαίῳ θέλουσα εἶναι φοβερωτέρα, τέλοσ δὲ κατατρώσασα οὓσ μάλιστα τῶν εὐνούχων ἐνόμιζεν εὔνουσ, ἐπήγετο σφᾶσ ἐσ τὸ πλῆθοσ ὡσ αὐτή τε ἐπιβουλευθεῖσα ὑπὸ Πτολεμαίου καὶ τοὺσ εὐνούχουσ τοιαῦτα ὑπ’ ἐκείνου παθόντασ.

οἱ δὲ Ἀλεξανδρεῖσ ὡρ́μησαν μὲν ὡσ ἀποκτενοῦντεσ τὸν Πτολεμαῖον, ὡσ δὲ σφᾶσ ἔφθασεν ἐπιβὰσ νεώσ, Ἀλέξανδρον ἥκοντα ἐκ Κύπρου ποιοῦνται βασιλέα. Κλεοπάτραν δὲ περιῆλθεν ἡ δίκη τῆσ Πτολεμαίου φυγῆσ ἀποθανοῦσαν ὑπὸ Ἀλεξάνδρου, ὃν αὐτὴ βασιλεύειν ἔπραξεν Αἰγυπτίων.

τοῦ δὲ ἔργου φωραθέντοσ καὶ Ἀλεξάνδρου φόβῳ τῶν πολιτῶν φεύγοντοσ, οὕτω Πτολεμαῖοσ κατῆλθε καὶ τὸ δεύτερον ἔσχεν Αἴγυπτον· καὶ Θηβαίοισ ἐπολέμησεν ἀποστᾶσι, παραστησάμενοσ δὲ ἔτει τρίτῳ μετὰ τὴν ἀπόστασιν ἐκάκωσεν, ὡσ μηδὲ ὑπόμνημα λειφθῆναι Θηβαίοισ τῆσ ποτε εὐδαιμονίασ προελθούσησ ἐσ τοσοῦτον ὡσ ὑπερβαλέσθαι πλούτῳ τοὺσ Ἑλλήνων πολυχρημάτουσ, τό τε ἱερὸν τὸ ἐν Δελφοῖσ καὶ Ὀρχομενίουσ. Πτολεμαῖον μὲν οὖν ὀλίγῳ τούτων ὕστερον ἐπέλαβε μοῖρα ἡ καθήκουσα· Ἀθηναῖοι δὲ ὑπ’ αὐτοῦ παθόντεσ εὖ πολλά τε καὶ οὐκ ἄξια ἐξηγήσεωσ χαλκοῦν καὶ αὐτὸν καὶ Βερενίκην ἀνέθηκαν, ἣ μόνη γνησία οἱ τῶν παίδων ἦν. μετὰ δὲ τοὺσ Αἰγυπτίουσ Φίλιππόσ τε καὶ Ἀλέξανδροσ ὁ Φιλίππου κεῖνται·

τούτοισ μείζονα ὑπῆρχέ πωσ ἢ ἄλλου πάρεργα εἶναι λόγου. Αἰγύπτου τιμῇ τε ἀληθεῖ καὶ εὐεργέταισ οὖσι γεγόνασιν αἱ δωρεαί, Φιλίππῳ δὲ καὶ Ἀλεξάνδρῳ κολακείᾳ μᾶλλον ἐσ αὐτοὺσ τοῦ πλήθουσ, ἐπεὶ καὶ Λυσίμαχον οὐκ εὐνοίᾳ τοσοῦτον ὡσ ἐσ τὰ παρόντα χρήσιμον νομίζοντεσ ἀνέθηκαν.

ὁ δὲ Λυσίμαχοσ οὗτοσ γένοσ τε ἦν Μακεδὼν καὶ Ἀλεξάνδρου δορυφόροσ, ὃν Ἀλέξανδρόσ ποτε ὑπ’ ὀργῆσ λέοντι ὁμοῦ καθείρξασ ἐσ οἴκημα κεκρατηκότα εὑρ͂ε τοῦ θηρίου·

τά τε οὖν ἄλλα ἤδη διετέλει θαυμάζων καὶ Μακεδόνων ὁμοίωσ τοῖσ ἀρίστοισ ἦγεν ἐν τιμῇ. τελευτήσαντοσ δὲ Ἀλεξάνδρου Θρᾳκῶν ἐβασίλευεν ὁ Λυσίμαχοσ τῶν προσοίκων Μακεδόσιν, ὅσων ἦρχεν Ἀλέξανδροσ καὶ ἔτι πρότερον Φίλιπποσ· εἰε͂ν δ’ ἂν οὗτοι τοῦ Θρᾳκίου μοῖρα οὐ μεγάλη. Θρᾳκῶν δὲ τῶν πάντων οὐδένεσ πλείουσ εἰσὶ τῶν ἀνθρώπων ὅτι μὴ Κελτοὶ πρὸσ ἄλλο ἔθνοσ ἓν ἀντεξετάζοντι, καὶ διὰ τοῦτο οὐδείσ πω πρότεροσ Θρᾷκασ Ῥωμαίων κατεστρέψατο ἀθρόουσ· Ῥωμαίοισ δὲ Θρᾴκη τε πᾶσά ἐστιν ὑποχείριοσ, καὶ Κελτῶν ὅσον μὲν ἀχρεῖον νομίζουσι διά τε ὑπερβάλλον ψῦχοσ καὶ γῆσ φαυλότητα, ἑκουσίωσ παρῶπταί σφισι, τὰ δὲ ἀξιόκτητα ἔχουσι καὶ τούτων. τότε δὲ ὁ Λυσίμαχοσ πρώτοισ τῶν περιοίκων ἐπολέμησεν Ὀδρύσαισ, δεύτερα δὲ ἐπὶ Δρομιχαίτην καὶ Γέτασ ἐστράτευσεν·

οἱᾶ δὲ ἀνδράσι συμβαλὼν οὐκ ἀπείροισ πολέμων, ἀριθμῷ δὲ καὶ πολὺ ὑπερβεβληκόσιν, αὐτὸσ μὲν ἐσ τὸ ἔσχατον ἐλθὼν κινδύνου διέφυγεν, ὁ δέ οἱ παῖσ Ἀγαθοκλῆσ συστρατευόμενοσ τότε πρῶτον ὑπὸ τῶν Γετῶν ἑάλω. Λυσίμαχοσ δὲ καὶ ὕστερον προσπταίσασ μάχαισ καὶ τὴν ἅλωσιν τοῦ παιδὸσ οὐκ ἐν παρέργῳ ποιούμενοσ συνέθετο πρὸσ Δρομιχαίτην εἰρήνην, τῆσ τε ἀρχῆσ τῆσ αὑτοῦ τὰ πέραν Ἴστρου παρεὶσ τῷ Γέτῃ καὶ θυγατέρα συνοικίσασ ἀνάγκῃ τὸ πλέον· οἱ δὲ οὐκ Ἀγαθοκλέα, Λυσίμαχον δὲ αὐτὸν ἁλῶναι λέγουσιν, ἀνασωθῆναι δὲ Ἀγαθοκλέουσ τὰ πρὸσ τὸν Γέτην ὑπὲρ αὐτοῦ πράξαντοσ.

ὡσ δὲ ἐπανῆλθεν, Ἀγαθοκλεῖ Λυσάνδραν γυναῖκα ἠγάγετο, Πτολεμαίου τε τοῦ Λάγου καὶ Εὐρυδίκησ οὖσαν. διέβη δὲ καὶ ναυσὶν ἐπὶ τὴν Ἀσίαν καὶ τὴν ἀρχὴν τὴν Ἀντιγόνου συγκαθεῖλε.

συνῴκισε δὲ καὶ Ἐφεσίων ἄχρι θαλάσσησ τὴν νῦν πόλιν, ἐπαγαγόμενοσ ἐσ αὐτὴν Λεβεδίουσ τε οἰκήτορασ καὶ Κολοφωνίουσ, τὰσ δὲ ἐκείνων ἀνελὼν πόλεισ, ὡσ Φοίνικα ἰάμβων ποιητὴν Κολοφωνίων θρηνῆσαι τὴν ἅλωσιν. Ἑρμησιάναξ δὲ ὁ τὰ ἐλεγεῖα γράψασ οὐκέτι ἐμοὶ δοκεῖν περιῆν· πάντωσ γάρ που καὶ αὐτὸσ ἂν ἐπὶ ἁλούσῃ Κολοφῶνι ὠδύρατο. Λυσίμαχοσ δὲ καὶ ἐσ πόλεμον πρὸσ Πύρρον κατέστη τὸν Αἰακίδου· φυλάξασ δὲ ἐξ Ἠπείρου ἀπιόντα, οἱᾶ δὴ τὰ πολλὰ ἐκεῖνοσ ἐπλανᾶτο, τήν τε ἄλλην ἐλεηλάτησεν Ἤπειρον καὶ ἐπὶ τὰσ θήκασ ἦλθε τῶν βασιλέων. τὰ δὲ ἐντεῦθεν ἐμοί ἐστιν οὐ πιστά, Ιἑρώνυμοσ δὲ ἔγραψε Καρδιανὸσ Λυσίμαχον τὰσ θήκασ τῶν νεκρῶν ἀνελόντα τὰ ὀστᾶ ἐκρῖψαι.

ὁ δὲ Ιἑρώνυμοσ οὗτοσ ἔχει μὲν καὶ ἄλλωσ δόξαν πρὸσ ἀπέχθειαν γράψαι τῶν βασιλέων πλὴν Ἀντιγόνου, τούτῳ δὲ οὐ δικαίωσ χαρίζεσθαι· τὰ δὲ ἐπὶ τοῖσ τάφοισ τῶν Ἠπειρωτῶν παντάπασίν ἐστι φανερὸσ ἐπηρείᾳ συνθείσ, ἄνδρα Μακεδόνα θήκασ νεκρῶν ἀνελεῖν. χωρὶσ δὲ ἠπίστατο δή που καὶ Λυσίμαχοσ οὐ Πύρρου σφᾶσ προγόνουσ μόνον ἀλλὰ καὶ Ἀλεξάνδρου τοὺσ αὐτοὺσ τούτουσ ὄντασ· καὶ γὰρ Ἀλέξανδροσ Ἠπειρώτησ τε ἦν καὶ τῶν Αἰακιδῶν τὰ πρὸσ μητρόσ, ἥ τε ὕστερον Πύρρου πρὸσ Λυσίμαχον συμμαχία δηλοῖ καὶ πολεμήσασιν ἀδιάλλακτόν γε οὐδὲν πρὸσ ἀλλήλουσ γενέσθαι σφίσι.

τῷ δὲ Ιἑρωνύμῳ τάχα μέν που καὶ ἄλλα ἦν ἐσ Λυσίμαχον ἐγκλήματα, μέγιστον δὲ ὅτι τὴν Καρδιανῶν πόλιν ἀνελὼν Λυσιμάχειαν ἀντ’ αὐτῆσ ᾤκισεν ἐπὶ τῷ ἰσθμῷ τῆσ Θρᾳκίασ χερρονήσου.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION