Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 27

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 27)

κεῖται δὲ ἐν τῷ ναῷ τῆσ Πολιάδοσ Ἑρμῆσ ξύλου, Κέκροποσ εἶναι λεγόμενον ἀνάθημα, ὑπὸ κλάδων μυρσίνησ οὐ σύνοπτον. ἀναθήματα δὲ ὁπόσα ἄξια λόγου, τῶν μὲν ἀρχαίων δίφροσ ὀκλαδίασ ἐστὶ Δαιδάλου ποίημα, λάφυρα δὲ ἀπὸ Μήδων Μασιστίου θώραξ, ὃσ εἶχεν ἐν Πλαταιαῖσ τὴν ἡγεμονίαν τῆσ ἵππου, καὶ ἀκινάκησ Μαρδονίου λεγόμενοσ εἶναι. Μασίστιον μὲν δὴ τελευτήσαντα ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων οἶδα ἱππέων· Μαρδονίου δὲ μαχεσαμένου Λακεδαιμονίοισ ἐναντία καὶ ὑπὸ ἀνδρὸσ Σπαρτιάτου πεσόντοσ οὐδ’ ἂν ὑπεδέξαντο ἀρχὴν οὐδὲ ἴσωσ Ἀθηναίοισ παρῆκαν φέρεσθαι Λακεδαιμόνιοι τὸν ἀκινάκην.

περὶ δὲ τῆσ ἐλαίασ οὐδὲν ἔχουσιν ἄλλο εἰπεῖν ἢ τῇ θεῷ μαρτύριον γενέσθαι τοῦτο ἐσ τὸν ἀγῶνα τὸν ἐπὶ τῇ χώρᾳ·

λέγουσι δὲ καὶ τάδε, κατακαυθῆναι μὲν τὴν ἐλαίαν, ἡνίκα ὁ Μῆδοσ τὴν πόλιν ἐνέπρησεν Ἀθηναίοισ, κατακαυθεῖσαν δὲ αὐθημερὸν ὅσον τε ἐπὶ δύο βλαστῆσαι πήχεισ. τῷ ναῷ δὲ τῆσ Ἀθηνᾶσ Πανδρόσου ναὸσ συνεχήσ ἐστι·

καὶ ἔστι Πάνδροσοσ ἐσ τὴν παρακαταθήκην ἀναίτιοσ τῶν ἀδελφῶν μόνη. ἃ δέ μοι θαυμάσαι μάλιστα παρέσχεν, ἔστι μὲν οὐκ ἐσ ἅπαντα<σ> γνώριμα, γράψω δὲ οἱᾶ συμβαίνει.

παρθένοι δύο τοῦ ναοῦ τῆσ Πολιάδοσ οἰκοῦσιν οὐ πόρρω, καλοῦσι δὲ Ἀθηναῖοι σφᾶσ ἀρρηφόρουσ· αὗται χρόνον μέν τινα δίαιταν ἔχουσι παρὰ τῇ θεῷ, παραγενομένησ δὲ τῆσ ἑορτῆσ δρῶσιν ἐν νυκτὶ τοιάδε. ἀναθεῖσαί σφισιν ἐπὶ τὰσ κεφαλὰσ ἃ ἡ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἱέρεια δίδωσι φέρειν, οὔτε ἡ διδοῦσα ὁποῖόν τι δίδωσιν εἰδυῖα οὔτε ταῖσ φερούσαισ ἐπισταμέναισ ‐ ἔστι δὲ περίβολοσ ἐν τῇ πόλει τῆσ καλουμένησ ἐν Κήποισ Ἀφροδίτησ οὐ πόρρω καὶ δι’ αὐτοῦ κάθοδοσ ὑπόγαιοσ αὐτομάτη ‐ , ταύτῃ κατίασιν αἱ παρθένοι. κάτω μὲν δὴ τὰ φερόμενα λείπουσιν, λαβοῦσαι δὲ ἄλλο τι κομίζουσιν ἐγκεκαλυμμένον· καὶ τὰσ μὲν ἀφιᾶσιν ἤδη τὸ ἐντεῦθεν, ἑτέρασ δὲ ἐσ τὴν ἀκρόπολιν παρθένουσ ἄγουσιν ἀντ’ αὐτῶν. πρὸσ δὲ τῷ ναῷ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἔστι μὲν εὐήρισ πρεσβῦτισ ὅσον τε πήχεοσ μάλιστα, φαμένη διάκονοσ εἶναι Λυσιμάχησ, ἔστι δὲ ἀγάλματα μεγάλα χαλκοῦ διεστῶτεσ <ἄνδρεσ> ἐσ μάχην·

καὶ τὸν μὲν Ἐρεχθέα καλοῦσι, τὸν δὲ Εὔμολπον·

καίτοι λέληθέ γε οὐδὲ Ἀθηναίων ὅσοι τὰ ἀρχαῖα ἴσασιν, Ἰμμάραδον εἶναι παῖδα Εὐμόλπου τοῦτον τὸν ἀποθανόντα ὑπὸ Ἐρεχθέωσ. ἐπὶ δὲ τοῦ βάθρου καὶ ἀνδριάντεσ εἰσὶ Θεαίνετοσ ὃσ ἐμαντεύετο Τολμίδῃ καὶ αὐτὸσ Τολμίδησ, ὃσ Ἀθηναίων ναυσὶν ἡγούμενοσ ἄλλουσ τε ἐκάκωσε καὶ Πελοποννησίων τὴν χώραν ὅσοι νέμονται τὴν παραλίαν, καὶ Λακεδαιμονίων ἐπὶ Γυθίῳ τὰ νεώρια ἐνέπρησε καὶ τῶν περιοίκων Βοιὰσ εἷλε καὶ τὴν Κυθηρίων νῆσον·

ἐσ δὲ τὴν Σικυωνίαν ποιησάμενοσ ἀπόβασιν, ὥσ οἱ δῃοῦντι τὴν γῆν ἐσ μάχην κατέστησαν, τρεψάμενοσ σφᾶσ κατεδίωξε πρὸσ τὴν πόλιν. ὕστερον δὲ ὡσ ἐπανῆλθεν ἐσ Ἀθήνασ, ἐσήγαγε μὲν ἐσ Εὔβοιαν καὶ Νάξον Ἀθηναίων κληρούχουσ, ἐσέβαλε δὲ ἐσ Βοιωτοὺσ στρατῷ· πορθήσασ δὲ τῆσ γῆσ τὴν πολλὴν καὶ παραστησάμενοσ πολιορκίᾳ Χαιρώνειαν, ὡσ ἐσ τὴν Ἀλιαρτίαν προῆλθεν, αὐτόσ τε μαχόμενοσ ἀπέθανε καὶ τὸ πᾶν ἤδη στράτευμα ἡττᾶτο. τὰ μὲν ἐσ Τολμίδην τοιαῦτα ἐπυνθανόμην ὄντα, ἔστι δὲ Ἀθηνᾶσ ἀγάλματα ἀρχαῖα· καί σφισιν ἀπετάκη μὲν οὐδέν, μελάντερα δὲ καὶ πληγὴν ἐνεγκεῖν ἐστιν ἀσθενέστερα·

ἐπέλαβε γὰρ καὶ ταῦτα ἡ φλόξ, ὅτε ἐσβεβηκότων ἐσ τὰσ ναῦσ Ἀθηναίων βασιλεὺσ εἷλεν ἔρημον τῶν ἐν ἡλικίᾳ τὴν πόλιν. ἔστι δὲ συόσ τε θήρα, περὶ οὗ σαφὲσ οὐδὲν οἶδα εἰ τοῦ Καλυδωνίου, καὶ Κύκνοσ Ἡρακλεῖ μαχόμενοσ· τοῦτον τὸν Κύκνον φασὶν ἄλλουσ τε φονεῦσαι καὶ Λύκον Θρᾷκα προτεθέντων σφίσι μονομαχίασ ἄθλων, περὶ δὲ τὸν ποταμὸν τὸν Πηνειὸν ἀπέθανεν ὑφ’ Ἡρακλέουσ.

τῶν δὲ ἐν Τροιζῆνι λόγων, οὓσ ἐσ Θησέα λέγουσιν, ἐστὶν ὡσ Ἡρακλῆσ ἐσ Τροιζῆνα ἐλθὼν παρὰ Πιτθέα καταθεῖτο ἐπὶ τῷ δείπνῳ τοῦ λέοντοσ τὸ δέρμα, ἐσέλθοιεν δὲ παρ’ αὐτὸν ἄλλοι τε Τροιζηνίων παῖδεσ καὶ Θησεὺσ ἕβδομον μάλιστα γεγονὼσ ἔτοσ·

τοὺσ μὲν δὴ λοιποὺσ παῖδασ, ὡσ τὸ δέρμα εἶδον, φεύγοντάσ φασιν οἴχεσθαι, Θησέα δὲ ὑπεξελθόντα οὐκ ἄγαν σὺν φόβῳ παρὰ τῶν διακόνων ἁρπάσαι πέλεκυν καὶ αὐτίκα ἐπιέναι σπουδῇ, λέοντα εἶναι τὸ δέρμα ἡγούμενον. ὅδε μὲν τῶν λόγων πρῶτοσ ἐσ αὐτόν ἐστι Τροιζηνίοισ·

ὁ δὲ ἐπὶ τούτῳ, κρηπῖδασ Αἰγέα ὑπὸ πέτρᾳ καὶ ξίφοσ θεῖναι γνωρίσματα εἶναι τῷ. παιδὶ καὶ τὸν μὲν ἐσ Ἀθήνασ ἀποπλεῖν, Θησέα δέ, ὡσ ἕκτον καὶ δέκατον ἔτοσ ἐγεγόνει, τὴν πέτραν ἀνώσαντα οἴχεσθαι καὶ τὴν παρακαταθήκην τὴν Αἰγέωσ φέροντα. τούτου δὲ εἰκὼν ἐν ἀκροπόλει πεποίηται τοῦ λόγου, χαλκοῦ πάντα ὁμοίωσ πλὴν τῆσ πέτρασ· ἀνέθεσαν δὲ καὶ ἄλλο Θησέωσ ἔργον, καὶ ὁ λόγοσ οὕτωσ ἐσ αὐτὸ ἔχει.

Κρησὶ τήν τε ἄλλην γῆν καὶ τὴν ἐπὶ ποταμῷ Τεθρίνι ταῦροσ ἐλυμαίνετο. πάλαι δὲ ἄρα τὰ θηρία φοβερώτερα ἦν τοῖσ ἀνθρώποισ ὡσ ὅ τ’ ἐν Νεμέᾳ λέων καὶ ὁ Παρνάσ<σ>ιοσ καὶ δράκοντεσ τῆσ Ἑλλάδοσ πολλαχοῦ καὶ ὗσ περί τε Καλυδῶνα καὶ Ἐρύμανθον καὶ τῆσ Κορινθίασ ἐν Κρομμυῶνι, ὥστε καὶ ἐλέγετο τὰ μὲν ἀνιέναι τὴν γῆν, τὰ δὲ ὡσ ἱερὰ εἰή θεῶν, τὰ δὲ καὶ ἐσ τιμωρίαν ἀνθρώπων ἀφεῖσθαι. καὶ τοῦτον οἱ Κρῆτεσ τὸν ταῦρον ἐσ τὴν γῆν πέμψαι σφίσι Ποσειδῶνά φασιν, ὅτι θαλάσσησ ἄρχων Μίνωσ τῆσ Ἑλληνικῆσ οὐδενὸσ Ποσειδῶνα ἦγεν ἄλλου θεοῦ μᾶλλον ἐν τιμῇ.

κομισθῆναι μὲν δὴ τὸν ταῦρον τοῦτόν φασιν ἐσ Πελοπόννησον ἐκ Κρήτησ καὶ Ἡρακλεῖ τῶν δώδεκα καλουμένων ἕνα καὶ τοῦτον γενέσθαι τὸν ἆθλον·

ὡσ δὲ ἐσ τὸ πεδίον ἀφείθη τὸ Ἀργείων, φεύγει διὰ τοῦ Κορινθίου ἰσθμοῦ, φεύγει δὲ ἐσ γῆν τὴν Ἀττικὴν καὶ τῆσ Ἀττικῆσ ἐσ δῆμον τὸν Μαραθωνίων, καὶ ἄλλουσ τε ὁπόσοισ ἐπέτυχε καὶ Μίνω παῖδα Ἀνδρόγεων ἀπέκτεινε. Μίνωσ δὲ ναυσὶν ἐπ’ Ἀθήνασ πλεύσασ ‐ οὐ γὰρ ἐπείθετο ἀναιτίουσ εἶναι σφᾶσ τῆσ Ἀνδρόγεω τελευτῆσ ‐ ἐσ τοσοῦτον ἐκάκωσεν, ἐσ ὃ συνεχωρήθη οἱ παρθένουσ ἐσ Κρήτην ἑπτὰ καὶ παῖδασ ἴσουσ ἄγειν τῷ λεγομένῳ Μίνω ταύρῳ τὸν ἐν Κνωσσῷ Λαβύρινθον οἰκῆσαι· τὸν δὲ ἐν τῷ Μαραθῶνι ταῦρον ὕστερον Θησεὺσ ἐσ τὴν ἀκρόπολιν ἐλάσαι καὶ θῦσαι λέγεται τῇ θεῷ, καὶ τὸ ἀνάθημά ἐστι τοῦ δήμου τοῦ Μαραθωνίων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION