Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 17

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 17)

Ἀθηναίοισ δὲ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ ἄλλα ἐστὶν οὐκ ἐσ ἅπαντασ ἐπίσημα καὶ Ἐλέου βωμόσ, ᾧ μάλιστα θεῶν ἐσ ἀνθρώπινον βίον καὶ μεταβολὰσ πραγμάτων ὄντι ὠφελίμῳ μόνοι τιμὰσ Ἑλλήνων νέμουσιν Ἀθηναῖοι. τούτοισ δὲ οὐ τὰ ἐσ φιλανθρωπίαν μόνον καθέστηκεν, ἀλλὰ καὶ θεοὺσ εὐσεβοῦσιν ἄλλων πλέον, καὶ γὰρ Αἰδοῦσ σφισι βωμόσ ἐστι καὶ Φήμησ καὶ Ὁρμῆσ· δῆλά τε ἐναργῶσ, ὅσοισ πλέον τι ἑτέρων εὐσεβείασ μέτεστιν, ἴσον σφίσι παρὸν τύχησ χρηστῆσ. ἐν δὲ τῷ γυμνασίῳ τῆσ ἀγορᾶσ ἀπέχοντι οὐ πολύ, Πτολεμαίου δὲ ἀπὸ τοῦ κατασκευασαμένου καλουμένῳ, λίθοι τέ εἰσιν Ἑρμαῖ θέασ ἄξιοι καὶ εἰκὼν Πτολεμαίου χαλκῆ·

καὶ ὅ τε Λίβυσ Ιὄβασ ἐνταῦθα κεῖται καὶ ὁ Χρύσιπποσ ὁ Σολεύσ. πρὸσ δὲ τῷ γυμνασίῳ Θησέωσ ἐστὶν ἱερόν·

γραφαὶ δέ εἰσι πρὸσ Ἀμαζόνασ Ἀθηναῖοι μαχόμενοι. πεποίηται δέ σφισιν ὁ πόλεμοσ οὗτοσ καὶ τῇ Ἀθηνᾷ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι καὶ τοῦ Ὀλυμπίου Διὸσ ἐπὶ τῷ βάθρῳ. γέγραπται δὲ ἐν τῷ τοῦ Θησέωσ ἱερῷ καὶ ἡ Κενταύρων καὶ ἡ Λαπιθῶν μάχη· Θησεὺσ μὲν οὖν ἀπεκτονώσ ἐστιν ἤδη Κένταυρον, τοῖσ δὲ ἄλλοισ ἐξ ἴσου καθέστηκεν ἔτι ἡ μάχη. τοῦ δὲ τρίτου τῶν τοίχων ἡ γραφὴ μὴ πυθομένοισ ἃ λέγουσιν οὐ σαφήσ ἐστι, τὰ μέν που διὰ τὸν χρόνον, τὰ δὲ Μίκων οὐ τὸν πάντα ἔγραψε λόγον.

Μίνωσ ἡνίκα Θησέα καὶ τὸν ἄλλον στόλον τῶν παίδων ἦγεν ἐσ Κρήτην, ἐρασθεὶσ Περιβοίασ, ὥσ οἱ Θησεὺσ μάλιστα ἠναντιοῦτο, καὶ ἄλλα ὑπὸ ὀργῆσ ἀπέρριψεν ἐσ αὐτὸν καὶ παῖδα οὐκ ἔφη Ποσειδῶνοσ εἶναι, ἐπεὶ <οὐ> δύνασθαι τὴν σφραγῖδα, ἣν αὐτὸσ φέρων ἔτυχεν, ἀφέντι ἐσ θάλασσαν ἀνασῶσαί οἱ. Μίνωσ μὲν λέγεται ταῦτα εἰπὼν ἀφεῖναι τὴν σφραγῖδα· Θησέα δὲ σφραγῖδά τε ἐκείνην ἔχοντα καὶ στέφανον χρυσοῦν, Ἀμφιτρίτησ δῶρον, ἀνελθεῖν λέγουσιν ἐκ τῆσ θαλάσσησ.

ἐσ δὲ τὴν τελευτὴν τὴν Θησέωσ πολλὰ ἤδη καὶ οὐχ ὁμολογοῦντα εἴρηται·

δεδέσθαι τε γὰρ αὐτὸν λέγουσιν ἐσ τόδε ἑώσ ὑφ’ Ἡρακλέουσ ἀναχθείη, πιθανώτατα δὲ ὧν ἤκουσα· Θησεὺσ ἐσ Θεσπρωτοὺσ ἐμβαλών, τοῦ βασιλέωσ τῶν Θεσπρωτῶν γυναῖκα ἁρπάσων, τὸ πολὺ τῆσ στρατιᾶσ οὕτωσ ἀπόλλυσι, καὶ αὐτόσ τε καὶ Πειρίθουσ ‐ Πειρίθουσ γὰρ καὶ τὸν γάμον σπεύδων ἐστράτευεν ‐ ἥλωσαν, καὶ σφᾶσ ὁ Θεσπρωτὸσ δήσασ εἶχεν ἐν Κιχύρῳ. γῆσ δὲ τῆσ Θεσπρωτίδοσ ἔστι μέν που καὶ ἄλλα θέασ ἄξια, ἱερόν τε Διὸσ ἐν Δωδώνῃ καὶ ἱερὰ τοῦ θεοῦ φηγόσ·

πρὸσ δὲ τῇ Κιχύρῳ λίμνη τέ ἐστιν Ἀχερουσία καλουμένη καὶ ποταμὸσ Ἀχέρων, ῥεῖ δὲ καὶ Κωκυτὸσ ὕδωρ ἀτερπέστατον. Ὅμηρόσ τέ μοι δοκεῖ ταῦτα ἑωρακὼσ ἔσ τε τὴν ἄλλην ποίησιν ἀποτολμῆσαι τῶν ἐν Αἵδου καὶ δὴ καὶ τὰ ὀνόματα τοῖσ ποταμοῖσ ἀπὸ τῶν ἐν Θεσπρωτίδι θέσθαι. τότε δὲ ἐχομένου Θησέωσ στρατεύουσιν ἐσ Ἄφιδναν οἱ Τυνδάρεω παῖδεσ καὶ τήν τε Ἄφιδναν αἱροῦσι καὶ Μενεσθέα ἐπὶ βασιλείᾳ κατήγαγον· Μενεσθεὺσ δὲ τῶν μὲν παίδων τῶν Θησέωσ παρ’ Ἐλεφήνορα ὑπεξελθόντων ἐσ Εὔβοιαν εἶχεν οὐδένα λόγον, Θησέα δέ, εἴ ποτε παρὰ Θεσπρωτῶν ἀνακομισθήσεται, δυσανταγώνιστον ἡγούμενοσ διὰ θεραπείασ τὰ τοῦ δήμου καθίστατο, ὡσ Θησέα ἀνασωθέντα ὕστερον ἀπωσθῆναι.

στέλλεται δὴ Θησεὺσ παρὰ Δευκαλίωνα ἐσ Κρήτην, ἐξενεχθέντα δὲ αὐτὸν ὑπὸ πνευμάτων ἐσ Σκῦρον τὴν νῆσον λαμπρῶσ περιεῖπον οἱ Σκύριοι κατὰ γένουσ δόξαν καὶ ἀξίωμα ὧν ἦν αὐτὸσ εἰργασμένοσ·

καί οἱ θάνατον Λυκομήδησ διὰ ταῦτα ἐβούλευσεν. ὁ μὲν δὴ Θησέωσ σηκὸσ Ἀθηναίοισ ἐγένετο ὕστερον ἢ Μῆδοι Μαραθῶνι ἔσχον, Κίμωνοσ τοῦ Μιλτιάδου Σκυρίουσ ποιήσαντοσ ἀναστάτουσ ‐ δίκην δὴ τοῦ Θησέωσ θανάτου ‐ καὶ τὰ ὀστᾶ κομίσαντοσ ἐσ Ἀθήνασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION