Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 25

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 25)

τοιαῦτα μὲν αὐτοῖσ συμβαίνοντα εἶδον· ἔστι δὲ ἐν τῇ Ἀθηναίων ἀκροπόλει καὶ Περικλῆσ ὁ Ξανθίππου καὶ αὐτὸσ Ξάνθιπποσ, ὃσ ἐναυμάχησεν ἐπὶ Μυκάλῃ Μήδοισ. ἀλλ’ ὁ μὲν Περικλέουσ ἀνδριὰσ ἑτέρωθι ἀνάκειται, τοῦ δὲ Ξανθίππου πλησίον ἕστηκεν Ἀνακρέων ὁ Τήιοσ, πρῶτοσ μετὰ Σαπφὼ τὴν Λεσβίαν τὰ πολλὰ ὧν ἔγραψεν ἐρωτικὰ ποιήσασ·

καί οἱ τὸ σχῆμά ἐστιν οἱο͂ν ᾄδοντοσ ἂν ἐν μέθῃ γένοιτο ἀνθρώπου. γυναῖκασ δὲ πλησίον Δεινομένησ Ιὢ τὴν Ἰνάχου καὶ Καλλιστὼ τὴν Λυκάονοσ πεποίηκεν, αἷσ ἀμφοτέραισ ἐστὶν ἐσ ἅπαν ὅμοια διηγήματα ἔρωσ Διὸσ καὶ Ἥρασ ὀργὴ καὶ ἀλλαγὴ τῇ μὲν ἐσ βοῦν, Καλλιστοῖ δὲ ἐσ ἄρκτον. πρὸσ δὲ τῷ τείχει τῷ Νοτίῳ γιγάντων, οἳ περὶ Θρᾴκην ποτὲ καὶ τὸν ἰσθμὸν τῆσ Παλλήνησ ᾤκησαν, τούτων τὸν λεγόμενον πόλεμον καὶ μάχην πρὸσ Ἀμαζόνασ Ἀθηναίων καὶ τὸ Μαραθῶνι πρὸσ Μήδουσ ἔργον καὶ Γαλατῶν τὴν ἐν Μυσίᾳ φθορὰν ἀνέθηκεν Ἄτταλοσ, ὅσον τε δύο πηχῶν ἕκαστον.

ἕστηκε δὲ καὶ Ὀλυμπιόδωροσ, μεγέθει τε ὧν ἔπραξε λαβὼν δόξαν καὶ οὐχ ἥκιστα τῷ καιρῷ, φρόνημα ἐν ἀνθρώποισ παρασχόμενοσ συνεχῶσ ἐπταικόσι καὶ δι’ αὐτὸ οὐδὲ ἓν χρηστὸν οὐδὲ ἐσ τὰ μέλλοντα ἐλπίζουσι. τὸ γὰρ ἀτύχημα τὸ ἐν Χαιρωνείᾳ ἅπασι τοῖσ Ἕλλησιν ἦρξε κακοῦ καὶ οὐχ ἥκιστα δούλουσ ἐποίησε τοὺσ ὑπεριδόντασ καὶ ὅσοι μετὰ Μακεδόνων ἐτάχθησαν.

τὰσ μὲν δὴ πολλὰσ Φίλιπποσ τῶν πόλεων εἷλεν, Ἀθηναίοισ δὲ λόγῳ συνθέμενοσ ἔργῳ σφᾶσ μάλιστα ἐκάκωσε, νήσουσ τε ἀφελόμενοσ καὶ τῆσ ἐσ τὰ ναυτικὰ παύσασ ἀρχῆσ. καὶ χρόνον μέν τινα ἡσύχασαν Ἀθηναῖοι Φιλίππου βασιλεύοντοσ καὶ ὕστερον Ἀλεξάνδρου· ἐπετέτραπτο ἡ πᾶσα ἀρχή, καὶ Ἀθηναίοισ οὐκέτι ἀνεκτὰ ἐφαίνετο εἰ τὸν πάντα χρόνον ἔσται ἐπὶ Μακεδόσι τὸ Ἑλληνικόν, ἀλλ’ αὐτοί τε πολεμεῖν ὡρ́μηντο καὶ ἄλλουσ ἐσ τὸ ἔργον ἤγειρον.

ἐγένοντο δὲ αἱ μετασχοῦσαι πόλεισ Πελοποννησίων μὲν Ἄργοσ Ἐπίδαυροσ Σικυὼν Τροιζὴν Ἠλεῖοι Φλιάσιοι Μεσσήνη, οἱ δὲ ἔξω τοῦ Κορινθίων ἰσθμοῦ Λοκροὶ Φωκεῖσ Θεσσαλοὶ Κάρυστοσ Ἀκαρνᾶνεσ ἐσ τὸ Αἰτωλικὸν συντελοῦντεσ·

Βοιωτοὶ δὲ Θηβαίων ἠρημωμένην τὴν γῆν τὴν Θηβαί̈δα νεμόμενοι δέει μὴ Θήβασ αὖθισ Ἀθηναῖοί σφισιν ἐποικίζωσιν οὔτε ἐσ τὴν συμμαχίαν ἐτάσσοντο καὶ ἐσ ὅσον ἧκον δυνάμεωσ τὰ Μακεδόνων ηὖξον. τοὺσ δὲ ἐσ τὸ συμμαχικὸν ταχθέντασ κατὰ πόλεισ τε ἑκάστουσ ἦγον στρατηγοὶ καὶ τοῦ παντὸσ ἄρχειν ᾕρητο Ἀθηναῖοσ Λεωσθένησ πόλεώσ τε ἀξιώματι καὶ αὐτὸσ εἶναι δοκῶν πολέμων ἔμπειροσ.

ὑπῆρχε δέ οἱ καὶ πρὸσ πάντασ εὐεργεσία τοὺσ Ἕλληνασ· ὁπόσοι γὰρ μισθοῦ παρὰ Δαρείῳ καὶ σατράπαισ ἐστρατεύοντο Ἕλληνεσ, ἀνοικίσαι σφᾶσ ἐσ τὴν Περσίδα θελήσαντοσ Ἀλεξάνδρου Λεωσθένησ ἔφθη κομίσασ ναυσὶν ἐσ τὴν Εὐρώπην. καὶ δὴ καὶ τότε ὧν ἐσ αὐτὸν ἤλπισαν τὰ ἔργα λαμπρότερα ἐπιδειξάμενοσ παρέσχεν ἀποθανὼν ἀθυμῆσαι πᾶσι καὶ δι’ αὐτὸ οὐχ ἥκιστα σφαλῆναι· φρουρά τε Μακεδόνων ἐσῆλθεν Ἀθηναίοισ, οἳ Μουνυχίαν, ὕστερον δὲ καὶ Πειραιᾶ καὶ τείχη μακρὰ ἔσχον. Ἀντιπάτρου δὲ ἀποθανόντοσ Ὀλυμπιὰσ διαβᾶσα ἐξ Ἠπείρου χρόνον μέν τινα ἦρξεν ἀποκτείνασα Ἀριδαῖον, οὐ πολλῷ δὲ ὕστερον ἐκπολιορκηθεῖσα ὑπὸ Κασσάνδρου παρεδόθη τῷ πλήθει.

Κάσσανδροσ δὲ βασιλεύσασ ‐ τὰ δὲ ἐσ Ἀθηναίουσ ἐπέξεισί μοι μόνα ὁ λόγοσ ‐ Πάνακτον τεῖχοσ ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ Σαλαμῖνα εἷλε τύραννόν τε Ἀθηναίοισ ἔπραξε γενέσθαι Δημήτριον τὸν Φανοστράτου, τὰ πρὸσ δόξαν εἰληφότα ἐπὶ σοφίᾳ.

τοῦτον μὲν δὴ τυραννίδοσ ἔπαυσε Δημήτριοσ ὁ Ἀντιγόνου, νέοσ τε ὢν καὶ φιλοτίμωσ πρὸσ τὸ Ἑλληνικὸν διακείμενοσ· Κάσσανδροσ δὲ ‐ δεινὸν γάρ τι ὑπῆν οἱ μῖσοσ ἐσ τοὺσ Ἀθηναίουσ ‐ , ὁ δὲ αὖθισ Λαχάρην προεστηκότα ἐσ ἐκεῖνο τοῦ δήμου, τοῦτον τὸν ἄνδρα οἰκειωσάμενοσ τυραννίδα ἔπεισε βουλεῦσαι, τυράννων ὧν ἴσμεν τά τε ἐσ ἀνθρώπουσ μάλιστα ἀνήμερον καὶ ἐσ τὸ θεῖον ἀφειδέστατον.

Δημητρίῳ δὲ τῷ Ἀντιγόνου διαφορὰ μὲν ἦν ἐσ τὸν δῆμον ἤδη τῶν Ἀθηναίων, καθεῖλε δὲ ὅμωσ καὶ τὴν Λαχάρουσ τυραννίδα· ἁλισκομένου δὲ τοῦ τείχουσ ἐκδιδράσκει Λαχάρησ ἐσ Βοιωτούσ, ἅτε δὲ ἀσπίδασ ἐξ ἀκροπόλεωσ καθελὼν χρυσᾶσ καὶ αὐτὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ τὸ ἄγαλμα τὸν περιαιρετὸν ἀποδύσασ κόσμον ὑπωπτεύετο εὐπορεῖν μεγάλωσ χρημάτων. Λαχάρην μὲν οὖν τούτων ἕνεκα κτείνουσιν ἄνδρεσ Κορωναῖοι·

Δημήτριοσ δὲ ὁ Ἀντιγόνου τυράννων ἐλευθερώσασ Ἀθηναίουσ τό τε παραυτίκα μετὰ τὴν Λαχάρουσ φυγὴν οὐκ ἀπέδωκέ σφισι τὸν Πειραιᾶ καὶ ὕστερον πολέμῳ κρατήσασ ἐσήγαγεν ἐσ αὐτὸ φρουρὰν τὸ ἄστυ, τὸ Μουσεῖον καλούμενον τειχίσασ. ἔστι δὲ ἐντὸσ τοῦ περιβόλου τοῦ ἀρχαίου τὸ Μουσεῖον ἀπαντικρὺ τῆσ ἀκροπόλεωσ λόφοσ, ἔνθα Μουσαῖον ᾄδειν καὶ ἀποθανόντα γήρᾳ ταφῆναι λέγουσιν· καὶ μνῆμα αὐτόθι ἀνδρὶ ᾠκοδομήθη Σύρῳ.

τότε δὲ Δημήτριοσ τειχίσασ εἶχε·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION