헬라어 문장 검색 - Παυσαν́Δεσξριπ́1́22́

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 22)

μετὰ δὲ τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀσκληπιοῦ ταύτῃ πρὸσ τὴν ἀκρόπολιν ἰοῦσι Θέμιδοσ ναόσ ἐστι. κέχωσται δὲ πρὸ αὐτοῦ μνῆμα Ἱππολύτῳ· τοῦ δέ οἱ βίου τὴν τελευτὴν συμβῆναι λέγουσιν ἐκ καταρῶν. δῆλα δέ, καὶ ὅστισ βαρβάρων γλῶσσαν ἔμαθεν Ἑλλήνων, ὅ τε ἔρωσ τῆσ Φαίδρασ καὶ τῆσ τροφοῦ τὸ ἐσ τὴν διακονίαν τόλμημα. ἔστι δὲ καὶ Τροιζηνίοισ Ἱππολύτου τάφοσ· ἔχει δέ σφισιν ὧδε ὁ λόγοσ. Θησεὺσ ὡσ ἔμελλεν ἄξεσθαι Φαίδραν, οὐκ ἐθέλων εἴ οἱ γένοιντο παῖδεσ οὔτε ἄρχεσθαι τὸν Ἱππόλυτον οὔτε βασιλεύειν ἀντ’ αὐτῶν, πέμπει παρὰ Πιτθέα τραφησόμενον αὐτὸν καὶ βασιλεύσοντα Τροιζῆνοσ.

χρόνῳ δὲ ὕστερον Πάλλασ καὶ οἱ παῖδεσ ἐπανέστησαν Θησεῖ· τούτουσ κτείνασ ἐσ Τροιζῆνα ἔρχεται καθαρσίων ἕνεκα, καὶ Φαίδρα πρώτη ἐνταῦθα εἶδεν Ἱππόλυτον καὶ τὰ ἐσ τὸν θάνατον ἐρασθεῖσα ἐβούλευσε.

μυρσίνη δέ ἐστι Τροιζηνίοισ τὰ φύλλα διὰ πάσησ ἔχουσα τετρυπημένα· φῦναι δὲ οὐκ ἐξ ἀρχῆσ αὐτὴν λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ ἔργον γεγενῆσθαι τῆσ ἐσ τὸν ἔρωτα ἄσησ καὶ τῆσ περόνησ ἣν ἐπὶ ταῖσ θριξὶν εἶχεν ἡ Φαίδρα. Ἀφροδίτην δὲ τὴν Πάνδημον, ἐπεί τε Ἀθηναίουσ Θησεὺσ ἐσ μίαν ἤγαγεν ἀπὸ τῶν δήμων πόλιν, αὐτήν τε σέβεσθαι καὶ Πειθὼ κατέστησε·

τὰ μὲν δὴ παλαιὰ ἀγάλματα οὐκ ἦν ἐπ’ ἐμοῦ, τὰ δὲ ἐπ’ ἐμοῦ τεχνιτῶν ἦν οὐ τῶν ἀφανεστάτων. ἔστι δὲ καὶ Γῆσ Κουροτρόφου καὶ Δήμητροσ ἱερὸν Χλόησ· τὰ δὲ ἐσ τὰσ ἐπωνυμίασ ἔστιν αὐτῶν διδαχθῆναι τοῖσ ἱερεῦσιν ἐλθόντα ἐσ λόγουσ. ἐσ δὲ τὴν ἀκρόπολίν ἐστιν ἔσοδοσ μία·

ἑτέραν δὲ οὐ παρέχεται, πᾶσα ἀπότομοσ οὖσα καὶ τεῖχοσ ἔχουσα ἐχυρόν. τὰ δὲ προπύλαια λίθου λευκοῦ τὴν ὀροφὴν ἔχει καὶ κόσμῳ καὶ μεγέθει τῶν λίθων μέχρι γε καὶ ἐμοῦ προεῖχε. τὰσ μὲν οὖν εἰκόνασ τῶν ἱππέων οὐκ ἔχω σαφῶσ εἰπεῖν, εἴτε οἱ παῖδέσ εἰσιν οἱ Ξενοφῶντοσ εἴτε ἄλλωσ <ἐσ> εὐπρέπειαν πεποιημέναι· τῶν δὲ προπυλαίων ἐν δεξιᾷ Νίκησ ἐστὶν Ἀπτέρου ναόσ. ἐντεῦθεν ἡ θάλασσά ἐστι σύνοπτοσ, καὶ ταύτῃ ῥίψασ Αἰγεὺσ ἑαυτὸν ὡσ λέγουσιν ἐτελεύτησεν. ἀνήγετο μὲν γὰρ ἡ ναῦσ μέλασιν ἱστίοισ ἡ τοὺσ παῖδασ φέρουσα ἐσ Κρήτην, Θησεὺσ δὲ ‐ ἔπλει γὰρ τόλμησ τι ἔχων ἐσ τὸν Μίνω καλούμενον ταῦρον ‐ πρὸσ τὸν πατέρα προεῖπε χρήσεσθαι τοῖσ ἱστίοισ λευκοῖσ, ἢν ὀπίσω πλέῃ τοῦ ταύρου κρατήσασ·

τούτων λήθην ἔσχεν Ἀριάδνην ἀφῃρημένοσ·

ἐνταῦθα Αἰγεὺσ ὡσ εἶδεν ἱστίοισ μέλασι τὴν ναῦν κομιζομένην, οἱᾶ τὸν παῖδα τεθνάναι δοκῶν, ἀφεὶσ αὑτὸν διαφθείρεται· καί οἱ παρὰ Ἀθηναίοισ ἐστὶ καλούμενον ἡρῷον Αἰγέωσ. ‐ ἔστι δὲ ἐν ἀριστερᾷ τῶν προπυλαίων οἴκημα ἔχον γραφάσ·

ὁπόσαισ δὲ μὴ καθέστηκεν ὁ χρόνοσ αἴτιοσ ἀφανέσιν εἶναι, Διομήδησ ἦν, ὁ μὲν ἐν Λήμνῳ τὸ Φιλοκτήτου τόξον, ὁ δὲ τὴν Ἀθηνᾶν ἀφαιρούμενοσ ἐξ Ἰλίου. ἐνταῦθα ἐν ταῖσ γραφαῖσ Ὀρέστησ ἐστὶν Αἴγισθον φονεύων καὶ Πυλάδησ τοὺσ παῖδασ τοὺσ Ναυπλίου βοηθοὺσ ἐλθόντασ Αἰγίσθῳ· τοῦ δὲ Ἀχιλλέωσ τάφου πλησίον μέλλουσά ἐστι σφάζεσθαι Πολυξένη. Ὁμήρῳ δὲ εὖ μὲν παρείθη τόδε <τὸ> ὠμὸν οὕτωσ ἔργον· εὖ δέ μοι φαίνεται ποιῆσαι Σκῦρον ὑπὸ Ἀχιλλέωσ ἁλοῦσαν, οὐδὲν ὁμοίωσ καὶ ὅσοι λέγουσιν ὁμοῦ ταῖσ παρθένοισ Ἀχιλλέα ἔχειν ἐν Σκύρῳ δίαιταν, ἃ δὴ καὶ Πολύγνωτοσ ἔγραψεν. ἔγραψε δὲ καὶ πρὸσ τῷ ποταμῷ ταῖσ ὁμοῦ Ναυσικᾷ πλυνούσαισ ἐφιστάμενον Ὀδυσσέα κατὰ τὰ αὐτὰ καθὰ δὴ καὶ Ὅμηροσ ἐποίησε. γραφαὶ δέ εἰσι καὶ ἄλλαι καὶ Ἀλκιβιάδησ, ἵππων δέ οἱ νίκησ τῆσ ἐν Νεμέᾳ ἐστὶ σημεῖα ἐν τῇ γραφῇ· καὶ Περσεύσ ἐστιν ἐσ Σέριφον κομιζόμενοσ, Πολυδέκτῃ φέρων τὴν κεφαλὴν τὴν Μεδούσησ.

καὶ τὰ μὲν ἐσ Μέδουσαν οὐκ εἰμὶ πρόθυμοσ ἐν τοῖσ Ἀττικοῖσ σημῆναι· ἔτι δὲ τῶν γραφῶν παρέντι τὸν παῖδα τὸν τὰσ ὑδρίασ φέροντα καὶ τὸν παλαιστὴν ὃν Τιμαίνετοσ ἔγραψεν, ἐστὶ Μουσαῖοσ. ἐγὼ δὲ ἔπη μὲν ἐπελεξάμην, ἐν οἷσ ἐστι πέτεσθαι Μουσαῖον ὑπὸ Βορέου δῶρον, δοκεῖν δέ μοι πεποίηκεν αὐτὰ Ὀνομάκριτοσ καὶ ἔστιν οὐδὲν Μουσαίου βεβαίωσ ὅτι μὴ μόνον ἐσ Δήμητρα ὕμνοσ Λυκομίδαισ.

κατὰ δὲ τὴν ἔσοδον αὐτὴν ἤδη τὴν ἐσ ἀκρόπολιν Ἑρμῆν ὃν Προπύλαιον ὀνομάζουσι καὶ Χάριτασ Σωκράτην ποιῆσαι τὸν Σωφρονίσκου λέγουσιν, ᾧ σοφῷ γενέσθαι μάλιστα ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ Πυθία μάρτυσ, ὃ μηδὲ Ἀνάχαρσιν ἐθέλοντα ὅμωσ καὶ δι’ αὐτὸ ἐσ Δελφοὺσ ἀφικόμενον προσεῖπεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Pausanias, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 22

(파우사니아스, Description of Greece, Ἀττικά, chapter 22)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION