Polybius, Histories, book 2, chapter 56

(폴리비오스, Histories, book 2, chapter 56)

χρήσιμον ἂν εἰή, μᾶλλον δ’ ἀναγκαῖον ἡμῖν, Ἀράτῳ προῃρημένοισ κατακολουθεῖν περὶ τῶν Κλεομενικῶν, μὴ παραλιπεῖν ἄσκεπτον τοῦτο τὸ μέροσ, ἵνα μὴ τὸ ψεῦδοσ ἐν τοῖσ συγγράμμασιν ἰσοδυναμοῦν ἀπολείπωμεν πρὸσ τὴν ἀλήθειαν. καθόλου μὲν οὖν ὁ συγγραφεὺσ οὗτοσ πολλὰ παρ’ ὅλην τὴν πραγματείαν εἰκῇ καὶ ὡσ ἔτυχεν εἴρηκεν.

πλὴν περὶ μὲν τῶν ἄλλων ἴσωσ οὐκ ἀναγκαῖον ἐπιτιμᾶν κατὰ τὸ παρὸν οὐδ’ ἐξακριβοῦν·

ὅσα δὲ συνεπιβάλλει τοῖσ ὑφ’ ἡμῶν γραφομένοισ καιροῖσ ‐ ταῦτα δ’ ἔστιν τὰ περὶ τὸν Κλεομενικὸν πόλεμον ‐ ὑπὲρ τούτων ἀναγκαῖόν ἐστιν ἡμῖν διευκρινεῖν. ἔσται δὲ πάντωσ ἀρκοῦντα ταῦτα πρὸσ τὸ καὶ τὴν ὅλην αὐτοῦ προαίρεσιν καὶ δύναμιν ἐν τῇ πραγματείᾳ καταμαθεῖν.

βουλόμενοσ δὴ διασαφεῖν τὴν ὠμότητα τὴν Ἀντιγόνου καὶ Μακεδόνων, ἅμα δὲ τούτοισ τὴν Ἀράτου καὶ τῶν Ἀχαιῶν, φησὶ τοὺσ Μαντινέασ γενομένουσ ὑποχειρίουσ μεγάλοισ περιπεσεῖν ἀτυχήμασι, καὶ τὴν ἀρχαιοτάτην καὶ μεγίστην πόλιν τῶν κατὰ τὴν Ἀρκαδίαν τηλικαύταισ παλαῖσαι συμφοραῖσ ὥστε πάντασ εἰσ ἐπίστασιν καὶ δάκρυα τοὺσ Ἕλληνασ ἀγαγεῖν.

σπουδάζων δ’ εἰσ ἔλεον ἐκκαλεῖσθαι τοὺσ ἀναγινώσκοντασ καὶ συμπαθεῖσ ποιεῖν τοῖσ λεγομένοισ, εἰσάγει περιπλοκὰσ γυναικῶν καὶ κόμασ διερριμμένασ καὶ μαστῶν ἐκβολάσ, πρὸσ δὲ τούτοισ δάκρυα καὶ θρήνουσ ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἀναμὶξ τέκνοισ καὶ γονεῦσι γηραιοῖσ ἀπαγομένων.

πειρώμενοσ ἐν ἑκάστοισ ἀεὶ πρὸ ὀφθαλμῶν τιθέναι τὰ δεινά.

τὸ μὲν οὖν ἀγεννὲσ καὶ γυναικῶδεσ τῆσ αἱρέσεωσ αὐτοῦ παρείσθω, τὸ δὲ τῆσ ἱστορίασ οἰκεῖον ἅμα καὶ χρήσιμον ἐξεταζέσθω.

δεῖ τοιγαροῦν οὐκ ἐπιπλήττειν τὸν συγγραφέα τερατευόμενον διὰ τῆσ ἱστορίασ τοὺσ ἐντυγχάνοντασ οὐδὲ τοὺσ ἐνδεχομένουσ λόγουσ ζητεῖν καὶ τὰ παρεπόμενα τοῖσ ὑποκειμένοισ ἐξαριθμεῖσθαι, καθάπερ οἱ τραγῳδιογράφοι, τῶν δὲ πραχθέντων καὶ ῥηθέντων κατ’ ἀλήθειαν αὐτῶν μνημονεύειν πάμπαν, κἂν πάνυ μέτρια τυγχάνωσιν ὄντα.

τὸ γὰρ τέλοσ ἱστορίασ καὶ τραγῳδίασ οὐ ταὐτόν, ἀλλὰ τοὐναντίον.

ἐπειδήπερ ἐν ἐκείνοισ μὲν ἡγεῖται τὸ πιθανόν, κἂν ᾖ ψεῦδοσ, διὰ τὴν ἀπάτην τῶν θεωμένων, ἐν δὲ τούτοισ τἀληθὲσ διὰ τὴν ὠφέλειαν τῶν φιλομαθούντων.

χωρίσ τε τούτων τὰσ πλείστασ ἡμῖν ἐξηγεῖται τῶν περιπετειῶν, οὐχ ὑποτιθεὶσ αἰτίαν καὶ τρόπον τοῖσ γινομένοισ, ὧν χωρὶσ οὔτ’ ἐλεεῖν εὐλόγωσ οὔτ’ ὀργίζεσθαι καθηκόντωσ δυνατὸν ἐπ’ οὐδενὶ τῶν συμβαινόντων.

ἐπεὶ τίσ ἀνθρώπων οὐ δεινὸν ἡγεῖται τύπτεσθαι τοὺσ ἐλευθέρουσ;

ἀλλ’ ὅμωσ, ἐὰν μὲν ἄρχων ἀδίκων χειρῶν πάθῃ τισ τοῦτο, δικαίωσ κρίνεται πεπονθέναι· ἐὰν δ’ ἐπὶ διορθώσει καὶ μαθήσει ταὐτὸ τοῦτο γίνηται, προσέτι καὶ τιμῆσ καὶ χάριτοσ οἱ τύπτοντεσ τοὺσ ἐλευθέρουσ ἀξιοῦνται. καὶ μὴν τό γε τοὺσ πολίτασ ἀποκτεινύναι μέγιστον ἀσέβημα τίθεται καὶ μεγίστων ἄξιον προστίμων·

καίτοι γε προφανῶσ ὁ μὲν τὸν κλέπτην ἢ μοιχὸν ἀποκτείνασ ἀθῷόσ ἐστιν, ὁ δὲ τὸν προδότην ἢ τύραννον τιμῶν καὶ προεδρείασ τυγχάνει παρὰ πᾶσιν. οὕτωσ ἐν παντὶ τὸ τέλοσ κεῖται τῆσ διαλήψεωσ ὑπὲρ τούτων οὐκ ἐν τοῖσ τελουμένοισ, ἀλλ’ ἐν ταῖσ αἰτίαισ καὶ προαιρέσεσι τῶν πραττόντων καὶ ταῖσ τούτων διαφοραῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION